De vijfentwintigste steen

Het ei blijft net zo lang heel tot de vogel van dienst eruit wil.

Nu mijn computer het weer doet ben ik aan het kijken wat er nog bewaard gebleven is.

En dat doende kwam ik een aantal teksten van mezelf tegen die ik de moeite meer dan waard vind om te bewaren, maar ook om ze te bewaren voor het nageslacht.

Want wie het nog niet wist, De Stenen blogs schrijf ik in hoofdzaak voor mijn kinderen en kleinkinderen.

En uiteraard verder voor iedereen die het ook wil lezen, of gewoon nieuwsgierig is of alleen maar mijn tekeningen wil zien.

Welnu.

Wat die tekeningen betreft ziet het er naar uit dat ik er toch een aantal kwijt ben.

Helaas.

Maar zoals de boer voort ploegt, zo tekent de tekenaar ook gewoon door.

Ik ben er een van het doorzettende slag.

Ook al zie ik het totaal niet meer zitten, dan nog sta ik weer op en ga door.

Ja ik blijf niet aan de gang.

Ben ik even blij dat ik deze hele snelle krabbel van gisteren toch bewaard heb.

Want ik kan hem nu heel goed gebruiken als illustratie bij de volgende tekst, die ik mijn zoon en dochter en mijn kleinkinderen niet wil onthouden.

Ook al is de kans nog steeds heel groot dat geen van hen het wil lezen omdat ik hopelijk oud genoeg wordt om het hen zelf te vertellen.

Hieronder een brief aan mijn ziel.

Deze brief schreef ik in de nacht van 14 op 15 juni 2009.

Amper vier en een halve maand nadat ik mijn 'Donkere Tunnel' door moest.

Het begin van mijn totale ontmanteling.

Toen ik deze brief aan mijn ziel weer las, kon ik een glimlach van tederheid naar mezelf nauwelijks onderdrukken.

Ik was het toen al meer dan zat om door die donkere tunnel te gaan, maar ik was amper begonnen.

Dat wist ik toen ook wel, maar toch schreef ik die brief om mijn Ziel nog even fijntjes onder de Zielenneus te wrijven dat ik toch wel erg zwaar werk voor mijn Ziel aan het doen was.

Mijn Ziel zou er nog een schepje bovenop doen.

Maar hij heeft me wel mijn huidige vriendin bezorgd, waar ik het in de brief over heb.

Vogelvisogen.

Een dringende brief aan mijn Ziel. 14 15 juni 2009

Beste Ziel,

In deze brief wil ik je eerlijk vertellen hoe ik me op dit moment voel in onze relatie. 
Per slot van rekening ben ik het deel dat voor jou hier op Aarde emoties en ervaringen opdoe. 
Dat zijn we overeengekomen en dat heb ik dus met liefde en plezier voor je gedaan. 
Maar ik wil je middels deze brief laten weten dat het heel zwaar geweest is en dat het me op menig moment veel te ver is gegaan. 
Oh, ja, ik ben er wezenlijk beter en veel sterker van en door geworden en dat is pure winst voor ons beiden, maar zeer beslist ook voor mij, dat kleine hulpvaardige stukje ziel dat voor de grote Ziel hier zo geleden heeft. 
Want beste Ziel ik heb vreselijk geleden onder de bepaald niet malse omstandigheden waaronder ik naar aarde ben gegaan. 
Ik zeg gegaan en niet gestuurd, want ik besef heel goed dat we een overeenkomst gesloten hebben om het zo te doen.

Een week geleden ben ik begonnen met het schrijven van mijn anti biografie.
(N.B. Achtenvijftig jaar mislukkingen, een zegen voor de Ziel. Een chronologisch verhaal van mijn leven van 0 tot nu.) 
Al vrij snel vond ik dat een te negatieve titel, maar toch is die titel zo gek nog niet. 
Ik zal je uitleggen waarom. 
Van mijn geboorte af aan heb ik niet of nauwelijks rust en ontspanning gekend. 
Daar heb jij enorm van genoten, want het heeft je gebracht wat je wilde. 
Ik heb dat met overgave gedaan, want ik wist niet beter en ik kon ook niet anders. 
Gelukkig heb ik vele talenten mee gekregen, anders was het helemaal huilen met de pet op geweest. 

De nare bijwerking van die vele talenten was dat ik er hoegenaamd geen plezier aan beleefd heb, alleen maar teleurstelling op teleurstelling omdat het allemaal op niets uitdraaide. 
In sommige gevallen ben ik maar net aan de ondergang ontsnapt. 
Nu op dit moment staat de ondergang ook alweer voor de deur. 
Ik ben benieuwd of je me nu wel in de afgrond stort. 
Doe je dat niet, help me dan, want ik ben dit zielige gedoe meer dan zat. 

Het is genoeg geweest beste Ziel. 

Ik heb me aan onze afspraak gehouden en ik verwacht dat jij je nu aan jou afspraak naar mij toe houdt. 
Genoeg is genoeg, ik heb dat al meerdere malen aangegeven en toch ging het maar door. 
Allemaal voor jou. 
Ja, je hebt gelijk beste Ziel, ook in mijn voordeel. 
Maar toch zeg ik je nog een keer dat het lijden dat ik voor je gedaan heb over is. 
Ik lijd niet meer. 
Het is genoeg geweest. 
Desnoods laat ik alles ontploffen. 
Dat doe ik dan volkomen neutraal. 
Zo heb jij er niets aan, want als het mij niets doet heb jij er ook niets aan. 

Even hiervoor heb ik de stapel post opengemaakt en doorgekeken. 
De meeste bevatten onderwerpen, waar ik amper een maand geleden nog volkomen overstuur van zou zijn geworden. 
Overstuur, boos op jou en de engelen en op God en noem maar op. 
Maar nu denk ik bij mezelf: “Zoek het maar uit, ik doe er niets meer aan. Dan maar kapot. Het is genoeg geweest.” 

Als je deze brief over leest moet je eens tellen hoe vaak ik tot nu toe al ‘het is genoeg geweest’ heb geschreven. 

Mijn gedeelte van de deal ben ik nagekomen en ik verwacht nogmaals dat jij je nu ook aan jou kant van de deal houdt. 
Ik zal je helpen. 
Tot nu toe heb ik veel geleden omdat ik niet zag, niet hoorde en niet wist. 
Ook al ben ik op al die terreinen ‘begaafd’, je hebt me ‘dom’ gehouden. 
Dat moest wel, anders zou ik niet lijden en had jij er niets aan.

Maar ik heb Licht en Liefde gevonden en in mijn gevangenis gebracht. 
Dat heeft ervoor gezorgd dat ik vrij gelaten ben. 
Dat ik mezelf dus bevrijd heb.
Eenmaal vrij, was het nog steeds lijden, want ik had nog angst dat het zelfs nu nog niet goed zou gaan. 
Ik heb hulp van anderen gekregen om erdoor te komen. 
Dat had jij moeten doen. 
Jij had me er door moeten helpen, maar dat deed je niet. 
Of ben ik nu te hard en/of zie ik het verkeerd. 
Kan me eigenlijk niet zo veel schelen, waar het mij om gaat is dat ik nu van jou eis dat je mij helpt met een liefdevol en succesvol leven. 

Ik zou je aan de afspraak willen houden dat je een lieve zorgzame vrouw voor me zou regelen. (N.B. Is inderdaad gebeurd. Ik hoefde maar een jaar te wachten)
Mijn Zielemaatje. 
Verder hou ik je aan de afspraak dat ik nooit zonder geld zou komen te zitten en dat ik als ik mijn gedeelte gedaan heb in overvloed en rijkdom en voorspoed zou leven. 

Gezond ben ik gelukkig altijd geweest, al heeft mijn gebit zwaar te lijden gehad onder het vreselijke leven dat ik voor jou geleefd heb. 
Jij kunt veel goedmaken door me weer mijn kracht en inzicht en kennis te geven die ik eerder opgedaan heb in mijn aardse zoektochten voor jou en in dienst van het grote doel jou van voldoende ervaringen te voorzien. 
Me dunkt dat ik gedaan heb wat je van me verlangd hebt. 

NU is het mijn beurt. 
Ik verlang echt geen gekke dingen. 
Alleen zielenrust, liefde, geld, gezondheid, kracht, inzicht en meesterschap over mijn eigen leven. 

Me dunkt dat ik je ook dan nog zeker veel fijne, maar nu ook fijn voor mij, ervaringen kan en zal bezorgen. 
De afgelopen maanden zijn zwaar voor me geweest. 
Jazeker ze zijn ook goed voor ons samen geweest. 
En dat is wat we nu moeten doen, althans zo zie ik het, we moeten samen in harmonie en liefde verder gaan met ons gezamenlijke leven. 

Alleen is het gedaan met de onzin van de eerste 58 jaar van mijn leven. 
Ik noem het onzin, dat was het natuurlijk niet. 
Maar ik wil nu eindelijk succes met de vele talenten die ik meegekregen heb en waar ik jou, beste Ziel en God hartelijk voor dank. 
Per slot van rekening deelt God mee in de feestvreugde. 
Want dat het innerlijk een groot succes is geweest durf ik wel te stellen. 

Nu ben ik even aan de beurt om een kalm en vreedzaam en succesvol en liefdevol leven te leven. 

Ik heb het verdiend. 
Het was me een grote eer dit moeilijke leven voor je te ervaren, maar ik stop er nu mee. 
Er komen geen emoties en ervaringen meer. 
Hooguit wat slap spul waar je niet veel meer aan hebt. 
Later misschien meer, maar voorlopig even niet meer. 
Een mooi gezegde gaat als volgt: “De kruik gaat zolang te water tot hij barst.” 
De kruik die ik ben geweest is meerdere keren ernstig beschadigd en om erger te voorkomen haal ik nu zelf de kruik uit het water en leg hem met veel Liefde in de zon te drogen en te koesteren. 
Deze Kruik verdient het nu om door de Liefde van de Zon verzorgd te worden. 
Dat heeft hij nodig. 
En voor alle duidelijkheid, die kruik dat ben ik, Dirk Jan van Harten uw bereidwillige Aardling van dienst, die in dienst van het grote geheel (N.B. De Ziel Plezieren) zijn lijden geleden heeft. 
Ik hoop dat je er veel aan gehad hebt en dat het ook voor jou een mooie ervaringen cyclus geweest is waar je met genoegen op terug kijkt.

Ik stel me nu volledig open om mijn beloning in grote dankbaarheid te ontvangen. 
Ook dit deel van onze overeenkomst zal ik naar behoren doen. 
NU ben jij aan zet, mijn beste en geliefde Ziel.

In grote liefde groet ik je vanuit het diepst van mijn gezuiverde hart,

je Aardling van dienst,

Dirk Jan van Harten

Een snelle schets voor een nieuwe Goof strook.

Tja.

Zo voelde het wel toen ik die brief schreef.

Het voordeel van een brief aan je Ziel schrijven is dat je hem niet hoeft te versturen.

Mijn grote vriend las over mijn schouder mee.
En zag dat het goed was.

Want ik ben zoals ik er nu uitzie het meest verdichte stukje van mijn Ziel.
Het enige stukje dat hier in de verdichte derde dimensie kan zijn.
Het voelt vaak ook als Goof die onder zijn steen ligt.

Zeker als je je bewust bent dat er meer is dan alleen de miezerige omstandigheden hier op Aarde.

Ik sta nog steeds achter mijn brief, maar moet er ook wel om gniffelen.

Je moest eens weten wat voor ellende er nog op mijn pad gekomen is.

En ik was het al na vier en een halve maand meer dan spuugzat.

Het zal dan ook niemand verbazen dat ik deze brief in gedachten meerdere keren aangepast en verzonden heb.

Momenteel voel ik aan alles dat het beter gaat.

Dat voelde ik in 2009 nog helemaal niet.
Ik wist donders goed dat ik er nog lang niet was.
En zeuren tegen je ziel helpt natuurlijk al helemaal niet.

Dat weet ik ook wel.
Maar het helpt echt wel als ik me weer eens in de steek gelaten voel.

Zoals eerder deze dag.

Wankele gemoedstoestand.

Dan voel ik me verre van lekker, terwijl ik gewoon weet en voel dat het de goede kant op gaat.

Maar zoals ik ten tijde van de brief aan mijn ziel er al meer dan genoeg van had, zo wordt mijn geduld nog steeds danig op de proef gesteld.

Destijds vroeg ik om een lieve vrouw die net zoveel van mij houdt als ik van haar.

Dat is gelukt.

Mogen mijn andere wensen dan a.u.b. ook gerealiseerd worden?

Werk in uitvoering.

Heet deze tekening die ik als omslagtekening voor mijn Facebook heb gemaakt.

Ik vind hem wel passend bij dit verhaal over mijn gemoedstoestand.

Een andere titel is ook: De spijker op zijn kop slaan.

Je begrijpt dat ik me soms die spijker voel.

Dit was het weer voor vandaag.

Groet,

Dirk