De vierde steen

'Het pad van licht' Pentekening ergens in de 80 er jaren. 

Bovenstaande tekening kwam ik als verrassing tegen in een map waar ik een dergelijke tekening totaal niet verwachtte. Dat soort werk maakte ik meestal als ik een nieuwe pen gekocht had. Zat ik er helemaal in en dan kwamen de mooiste tekeningen. Wat mij betreft dan. Maar nu kwam hij keihard binnen. Deze voorstelling illustreert perfect de situatie van de afgelopen jaren. Het is al eerder begonnen, maar de feitelijke neergang startte begin februari 2009. Vanaf dat moment sloeg de recessie een gat in mijn inkomen dat ik tot op de dag van vandaag niet meer te boven ben gekomen. Wat ik ook probeerde, niets hielp. Wakker heb ik er van gelegen en niet zo'n beetje ook. In het begin denk je nog dat het wel weer over gaat. per slot van rekening heb ik eerdere recessies ook overleefd. Natuurlijk had ik in die periodes minder werk, maar toch genoeg om te kunnen leven. Deze keer niet. Absoluut niet. Het moeilijke van deze situatie was dat ik heel goed begreep voor wat voor uitdaging ik stond. Alleen wist ik niet hoe dat uit te leggen aan mijn omgeving. Die gingen er van uit dat ik toen pas last kreeg van mijn echtscheiding. Maar dat was dus niet het geval. Het klinkt misschien raar, voor diegenen die mij niet kennen, maar ik wist al jaren lang dat mijn vrouw weg wilde. We hebben alleen afgesproken zolang mogelijk bij elkaar te blijven. Om van elkaar en de situatie te leren. Althans, dat was mijn motivatie. We zijn ook niet met ruzie uit elkaar gegaan. Mijn toenmalige echtgenote wilde gewoon weg en haar eigen dingen doen. Zelf beslissingen nemen en zo.

Ik zal uitleggen hoe ik het zie. Het leven hier op aarde is een leerschool. Hier komen we allemaal om datgene te doen wat we van te voren hebben afgesproken. Misschien haak je nu af, maar het is echt zo. Al toen ik een jaar of 20 was wist ik dat al. Vertelde mijn moeder, toen we het over de zin van het leven hadden, dat ik best nog een aantal keren naar aarde wilde incarneren, maar absoluut niet voor de dingen die ik in dit leven allemaal al had kunnen doen. Natuurlijk had ik geen idee wat het was dat ik moest doen, maar het bewustzijn was absoluut aanwezig. Ik weet het, velen zien dat anders en weten zeker dat dit het enige leven is dat er is. Wat mij betreft is iedereen vrij om te denken wat hij of zij wil, dus denk ik ook wat ik wil. We zijn hier met een reden. Daarom die afspraak met mijn vrouw van toen. Eind maart 2007 was het dus totaal geen verrassing dat de scheiding werd aangekondigd. 
Het verwerkingsproces had ik al lang gedaan en wat nog moest, liet ik gelijk doorkomen. Heb niets geforceerd, maar liet het verdriet er gewoon uitkomen. Was niet leuk, maar de kinderen bleven bij mij wonen. Zij ging weg. Ik noem haar naam nu niet, maar mijn kleinkinderen, waar dit schrijven in eerste instantie voor bestemd is, weten hoe oma heet. Het zal je dan ook niet vreemd zijn dat ik vele zaken van te voren voel aankomen. Heb een goed contact met mijn innerlijke gidsen. Ik voel/weet onmiddellijk of iets klopt of niet. Daar heb ik in vroeger tijden veel te weinig naar geluisterd. Door schade en schande heb ik naar mijn hart leren luisteren en die spreekt met zachte stem. Is nooit negatief, dwingt niet, maar wacht rustig af tot ik er aan toe ben. Er zijn trouwens vele manieren waarop onze gidsen aan de andere kant van de sluier, met ons communiceren. Maar daarover later meer. Tijd voor een tekening.

'Er zit veel meer in dan je denkt'
Deze tekening heb ik een paar jaar geleden gemaakt om een brief te verduidelijken 

Er is veel informatie in ons opgeslagen. Alles wat we ooit hebben meegemaakt, gezien, geleerd, ervaren op wat voor manier dan ook, zit in ons 'achterhoofd'. Je hoeft er alleen maar contact mee te maken. Oké, daar is wat oefening voor nodig, maar het kan en er zijn manieren om er te komen. Dat is dan onder begeleiding van iemand die weet wat hij of zij doet. En die ben ik gelukkig tegen gekomen. 

En dat brengt me weer bij de bovenste tekening. Zo'n 30 jaar geleden heb ik dus een tekening gemaakt die perfect weer geeft voor welke uitdaging ik zou komen te staan. Het pad van het Licht. Er zijn vele namen voor, maar ik vind dit een mooie naam. Het is een pad vol hindernissen en hele vervelende gebeurtenissen, over het algemeen materieel van oorsprong, maar met een bijzonder zware geestelijke belasting. Je weet van vele dingen dat je er van af bent als je betaalt wat je betalen moet. Voor mij is de geestelijke last het grootst als ik niet aan mijn financiële verplichtingen kan voldoen. En dat kon ik dus niet meer. Het spreekt voor zich dat ik op alle, voor mij mogelijke, manieren probeerde toch weer meer werk te krijgen. Maar dat lukte nauwelijks. Het wrange is dat ik een nieuwe opdrachtgever gevonden dacht te hebben en een tijdje later belde die persoon mij op voor een schilder workshop. Het wordt nog lastiger als je weet dat Hans en ik, die normaliter deze klus deden, die avond niet konden. Is er weinig werk en dan juist die dag twee aanvragen. Gelukkig hadden we een heel goed tweede team, die die avond de workshop gedaan hebben. Om een lang verhaal kort te houden kwam het hier op neer dat ik voor deze klus nooit mijn geld ontvangen heb, maar met veel pijn en moeite toch alle onkosten betaald heb, zoals gage voor de twee personen die het werk gedaan hebben, het schildermateriaal wat nodig was en gebruikt is. BTW afdragen, de hele rattaplan. Stapelde de problemen voor mij alleen maar verder op. 

Op de tekening vooraan zie je een pad met spijkers, of dikke punaises. Noem het gerust voetangels en klemmen, want over dat pad moest ik gaan om los te komen van mijn angst om geen geld te hebben. Geld bleek mijn achilleshiel te zijn. Nou kan geld op zich mij niet eens zo veel schelen. Maar het niet hebben waar het toch nodig is voor betalingen die je moet doen, is een andere zaak. Ik kom graag afspraken op dat gebied na. Maar als het niet kan, dan kan het niet. 

Dus die spijkers of punaises staan voor een hele rits ellende op financieel gebied. Ik sla een hoop ellende over, omdat dat nu even niet terzake doet. Een test is pas een test als je er aanvankelijk moeite mee hebt. Lichamelijk en ook mentaal valt er weinig te testen omdat ik op dat gebied geen angst ken. Eigenlijk alles waar ik zelf wat aan kan doen, deert me niet of nauwelijks. Maar geld heb ik niet in de hand. Dat heb ik in de andere stenen al beschreven. Nou begrijp je misschien ook waarom ik altijd geprobeerd heb om genoeg geld te verdienen om me nergens zorgen over te hoeven maken. Dat was kennelijk niet de bedoeling, dus is me dat ook niet gelukt. Er was alleen maar geld voor dat wat nodig was. Dacht ik toch een beetje gespaard te hebben, dan kwam er een blauwe enveloppe van onze rijks roversdienst en was alles weer weg. Of er gebeurde iets anders wat ook de bodem van de schatkist weer deed glimmen van leegte. Ach, je went er aan, maar leuk is het niet. 

In de eerste steen heb ik de eerste strook van mijn poging een krantenstrip te maken geplaatst.
Nu de eerste 4 achter elkaar.

Zonder uitleg geen succes. Met uitleg misschien ook niet. Maar het gaat om mij. Ik ben het zelf en het illustreert perfect hoe gebukt ik ging onder de ellende en hoe machteloos ik me voelde. In het derde strookje zegt Goof" 'Ik ben zielig!' Ja, vindt je het gek. dat soort gevoelens komen uiteraard boven drijven. Maar in dat gevoel moet je niet blijven hangen. Al ziet dat er voor de buitenwereld niet altijd zo uit. Begrip is er weinig. Raad is goedbedoeld, maar heeft veelal geen nut. Je staat er alleen voor en moet het alleen doen. Is er dan helemaal geen hulp? O ja, die is er, maar vooral geestelijk. Weten dat het een keer voorbij zal zijn, alleen niet weten wanneer. 

Een handlezeres, die ik een keer tegen kwam, riep mij terug en drukte me op het hart dat ik nooit zonder geld zou zitten. En tot nu toe klopt dat aardig, het is alleen niet genoeg om schulden af te betalen. Ook al gaat het persoonlijk met mij een stuk beter, op financieel gebied is de druk nog steeds aanwezig. Minder, maar niet minder vervelend. Ik ben voorzichtig bezig iets nieuws te beginnen. Iets dat helpen heet. Want ik ben diep gegaan en ga dat nog steeds waar nodig. verder is het een kwestie van volhouden. En dat doe ik. 

En wat betekent die persoon, die figuur die aan het eind van het met spijkers bezaaide pad staat? Noem het/hem hoe je wilt. Het is een strenge doch rechtvaardige toezichthouder, die toeziet dat het niet te zwaar wordt en dat iedereen zich aan de regels houdt. In de Tarotkaarten is kaart nummer 15 De Duivel. Voor velen is hij het slechtste wat een mens kan overkomen. Maar dat is absoluut niet het geval. In de eerste plaats bestaat er niet zoiets als de duivel. Het is een metafoor voor de brenger van duisternis om tot het licht te komen. Want door het duister zul je het licht vinden. Ik ben die toezichthouder vaak tegen gekomen. Dacht ik dat ik het ergste wel gehad had, belde hij weer aan. Het heeft absoluut geen zin om net te doen of je er niet bent, want het is een metafoor voor dat wat je doen moet. Wat te denken van deurwaarders en incasso bureaus. Ik heb er geen goed woord voor over, maar kon ze uiteindelijk niet buiten de deur houden. 

Verzekeringen, gas water en licht, hypotheek, telefoon, internet, televisie, niets kon ik meer betalen. Op zich leer je daar snel mee leven. Het pad van licht noem ik niet voor niets zo, want het werpt licht op de zaak. 

Met een volle portemonnee kun je veel doen, daar kun je ongetwijfeld ook veel van leren. Maar als er niets meer inzit, leer je de mensen pas echt kennen. Begrijp me goed, ik verwijt helemaal niemand iets en zeker niet dat wat mij is overkomen. Maar ik vind het wel stuitend dat we met ons allen de afgelopen 2000 jaar er niet in geslaagd zijn een menswaardige maatschappij voor iedereen te bouwen. 

Bij de grondlegging van de Verenigde Staten van Amerika is de tekst opgenomen die Barack Obama na zijn herverkiezing uitsprak. Hij voegde er alleen seksuele geaardheid aan toe, verder was de tekst nagenoeg identiek aan de tekst van een paar honderd jaar geleden. Ik schrijf het nu in mijn eigen woorden. "Iedereen, maar dan ook werkelijk iedereen, ongeacht geslacht, afkomst, ras, huidkleur, rijk of arm, intelligent of dom, ziek of gezond, heeft absoluut evenveel recht op een goed leven, als welk ander mens dan ook." 

Als iemand de oorspronkelijke tekst heeft of weet, hou ik me aanbevolen om deze te ontvangen.

Wel als we die tekst als uitgangspunt voor beschaving nemen, dan schieten we met ons allen toch wel heel erg tekort. Alleen al als je kijkt naar hoe koortsachtig de toplagen in de maatschappij bezig zijn hun eigen kas te spekken. Laatst bleek dat weer eens pijnlijk toen de SNS bank dreigde om te vallen. Had hem maar laten omdonderen. Dan zouden we op de puinhopen iets nieuws kunnen beginnen. Maar nee hoor, uit alle macht wordt geprobeerd een dood paard weer leven in te blazen. Eerder was daar de ABNAMRO, die door de staat gered werd. De vroegere roverhoofdman en kluisbewaker ging er vandoor met een bonus van om en nabij de 38 miljoen euro. Hij vond het zelf terecht en niet eens zoveel. 

Spoor je dan of spoor je dan niet? Is dat een voorbeeld van beschaving? Wat mij betreft niet. Zo'n man hoeft mij geen geld te betalen. Ik drink de gifbeker gewoon leeg, zal ook moeten. Maar wat mij het meeste stoort is dat dergelijke zielen schijt hebben aan de hele wereld. Het geeft aan hoe gewetenloos dergelijke leidinggevenden zijn. Ik heb het nog niet eens over verzekeringen en de maatschappijen die er in handelen, want dat is nog veel gemener. 

Die profiteren optimaal van de angst voor tekorten en onzekerheid van de gewone mens. 

Terug naar de tekening. Ik heb zelf het idee dat ik zo goed als zeker het spijkerpad overgekomen ben. Ik heb alles los gelaten wat ik los moest- en kon laten. 

Wat dacht je van mijn gezin, mijn huis, werk, geld, goederen, auto, muziekinstrumenten en verspreid over 3 jaar twee honden en een kat, alledrie niet meer te redden. 

En als dank de constante dreiging van deurwaarders en incassobureaus die geen idee hebben dat de maatschappij in brand staat, want dat is wat mij betreft een geluk bij een ongeluk. Sorry voor degenen die er ook in zitten of er in dreigen te verzeilen. Je kunt altijd contact met me opnemen. Ik ben zelf diep gegaan en kan je steun geven en wie weet, een beetje advies geven. 

Van politici en het zootje ongeregeld dat er achteraan hobbelt hebben we voorlopig geen hulp te verwachten. Die denken nog steeds dat het schip te repareren is. Maar ze zien niet dat de economie zoals die zich nu ontwikkelt er een is die als reddingsboot de Titanic gekozen heeft en zoals iedereen wel weet, is die gezonken. 

Het wordt tijd om onze maatschappij anders in te gaan richten. Geld speelt geen rol, het is slechts een ruilmiddel. Laten we dat er ook gewoon weer van maken. Nu is het nog een machtsmiddel van en voor diegenen die verzot zijn op belangrijke baantjes en posities. Zoals je wel door hebt, heb ik nog stof genoeg voor een hele serie stenen.

Ik laat het voor nu hierbij, ik wilde alleen maar even delen wat de bovenste tekening weer bij me losmaakte. Nog een laatste opmerking voor al diegenen die op enigerlei wijze met zo'n pad geconfronteerd worden: Het pad is nooit zo zwaar dat je er niet overheen kunt komen. Daar zorgt de toezicht houder namelijk ook voor. Hij/zij waakt dat het proces op de enig juiste wijze verloopt.

Heb ik tot slot nog een leuk tekeningetje.

Zo voel je je na verloop van tijd.
Maar het trekt weer bij.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende steen.

Groet Dirk Jan van Harten