De achtste steen

"Stress en genezing"
Eindexamen tekening 1976

In bovenstaande strip heb ik een schildpad als gestresste reiziger opgevoerd. Maar het kan natuurlijk iedereen overkomen. Dat je in de stress zit en een reis moet maken om van die stress af te komen. Het is natuurlijk wel zo dat als je denkt van de stress af te komen door te gaan reizen, te verhuizen of nog drastischer door te emigreren, dat je dan behoorlijk bedrogen uitkomt, want je neemt jezelf altijd mee, waar je ook naar toe gaat. Een collega van mij dacht een hele tijd geleden dat hij het ei van Columbus gevonden had om wat rustiger te worden. Hij ging in februari, wanneer het een rustige tijd was voor onze sector in het entertainment, steevast naar een tropisch paradijs. Als hij dan terugkwam kon hij er weer helemaal tegen en dat was natuurlijk heel fijn voor hem. Maar ieder jaar dat hij weer thuis  kwam na een verkwikkende reis, duurde de ontspanning korter. Voelde hij zich de eerste keer wekenlang goed, na een paar jaar was het ontspanningseffect een stuk korter en uiteindelijk voelde hij de stress weer als hij amper uit het vliegtuig gestapt was. Het viel allemaal wel mee met mijn gewaardeerde collega, maar toch bleef hij naar ontsnappingsroutes zoeken. En allemaal buiten zichzelf. Dat doen vele mensen en ik heb dat zelf natuurlijk ook gedaan. Vreemd eigenlijk, want als je je niet goed voelt, dan zit dat IN jezelf en niet er buiten. Toch zoeken de meeste mensen hun heil elders in geval van stress, burn outs of gewoon de alledaagse ziektes. En niets helpt. Het is een interne aangelegenheid en die kan dus ook alleen maar van binnenuit worden geheeld. Dokters met pilletjes en spuiten helpen niet.

Illustratie bij cursus Chinees uit 2011

Bij het plaatsen van deze illustratie ging het niet zoals het zou moeten, dus als de tussenruimtes een beetje groot zijn, dan moet dat maar even zo. Een beetje 'wit' om de tekening is ook mooi. Soms doet de ruimte een tekening goed en datzelfde geldt uiteraard ook voor de mens. Dus zijn we weer waar ik zijn wilde en dat is dat je oplossingen van problemen altijd bij je zelf moet zoeken. Zoals boven de illustratie al gezegd: Dokters met pilletjes en spuiten helpen niet. Hoogstens zorgen ze voor wat verlichting en dat is op zich al heel wat. Maar genezen kun je alleen jezelf. Dat is mijn vaste overtuiging. iedereen mag daar anders over denken, maar voor mij geldt het in ieder geval volledig. Als er iets is, dan los ik het zelf op, dan kijk ik wat er loos is en waar het vandaan komt. Een simpele verkoudheid betekent in het algemeen dat je jezelf te weinig rust gunt en dat los ik op door wat meer rust te nemen, of te kijken waar ik me 'druk' om maak. In mijn tijd als acteur/entertainer had ik nog wel eens een lastige klus. Dan wist ik van te voren ook niet precies wat er zou gebeuren. Dat waren meestal presentatie klussen, dus waar ik een avond moest presenteren als ceremoniemeester. Dat was nooit echt mijn 'ding', ik hoef niet zo nodig op een podium te staan. Ik kan het wel, maar het is geen natuurlijke omgeving voor mij. Ik sta liever tussen de mensen. Dus als ik me druk maakte om zo'n klus, dan repeteerde ik van te voren alles in mijn hoofd. Dan projecteerde ik de hele situatie en speelde ik zo veel mogelijk alles wat ik doen kon. Het hielp wel, maar het enige dat werkelijk hielp, was de klus gewoon doen. Dat podium opstappen en beginnen. "Goedenavond dames en heren, heel hartelijk welkom op dit prachtige feest wat wij met u gaan vieren." Als ik eenmaal bezig was, dan ging het verder als vanzelf. Natuurlijk helpt een goede voorbereiding, maar ook dan vergeet je wel eens iets. Daar moet je je niet druk om maken, dat gebeurt de beste. Toen ik voor het eerst als ceremoniemeester de zaal in moest, het was een middeleeuwse partij, gaf ik mezelf 10 van deze klussen om te kijken of ik er mee door zou gaan. Uiteindelijk heb ik vele keren als ceremoniemeester in een zaal of op een podium gestaan, echt een hobby is het nooit geworden. Maar ik kan het wel. Wat heeft dat met ziek zijn te maken is nu de vraag. Dat is heel eenvoudig, je moet het probleem stevig beetpakken. Ziektes en problemen komen nooit uit de lucht vallen en het komt ook niet van buiten af. De oorsprong zit in je zelf. Niemand wordt voor zijn plezier ziek en al helemaal niet zwaar ziek. Nee natuurlijk niet, dat beweer ik ook niet, maar als het je overkomt is het handig waar je zoeken moet om weer te genezen. En dat is toch echt in je zelf. Tot nu toe heb ik 'zelf' met een kleine letter geschreven, maar als je Zelf met een hoofdletter schrijft zie je meteen dat het woord Zelf eerder een begrip is dan een woord. Want je Zelf, dat ben jij en niemand anders. Zelf heb ik al vele innerlijke reizen gemaakt, alleen en met begeleiding. De eenvoudige dingen kan ik zelf heel goed opzoeken, verwerken en oplossen. Dat heb ik dus ook gedaan. Bij de wat zwaardere fricties is hulp van buitenaf heel handig en buitengewoon welkom. Niet dat ik dat niet alleen zou kunnen, het gaat alleen een stuk sneller als ik er hulp bij heb. Iemand die je precies daar naartoe loodst waar ik zijn moet. Zou ik het alleen doen, dan wil het ego nog wel eens in de weg zitten. Het ego is handig voor bepaalde zaken, maar heel lastig als je 'heel' wilt worden en blijven. De externe reisleider/ster zorgt dus dat het ego niet kan gaan zitten storen. 

Door innerlijke reizen te maken heb ik heel veel blokkades en frustraties opgelost. Heel eenvoudig door terug in de tijd te gaan en naar het begin van het probleem te gaan. Heel vaak is dat de kindertijd, maar het kan net zo makkelijk een vorig leven zijn. En dat zijn over het algemeen geen reizen waar je jezelf als Napoleon ziet, tenzij je daadwerkelijk Napoleon geweest bent, maar dat kan uiteindelijk maar een iemand overkomen, dus die kans is op zich niet zo groot. Nee, het zijn vaak hele gewone levens waar je naar terug gaat. Levens waar je met een bepaald probleem geconfronteerd bent en dat probleem heb je in dat leven niet helemaal op weten te lossen en dus heb je het meegenomen naar een volgend leven. Een leven waarin je gekozen hebt om al die oude probleemsituaties op te lossen. En dat heb ik dus in dit leven gedaan. Ik mag wel zeggen dat ik een heleboel oud 'zeer' heb gevonden en verwerkt. Ik zit er over te denken of ik een voorbeeld zal geven of juist niet. Ik ben er nog niet helemaal uit. Maar wat ik wel kan zeggen is een herinnering aan een leven, waarin ik in 'goede' omstandigheden leefde, maar waar ik totaal geen initiatieven durfde te nemen om iets anders te proberen. Het doet er nu even niet toe wat ik toen niet durfde, het gaat er om dat ik het nu in dit leven wel zou durven te doen. Het gaat om 'durven' doen. Ik zag tijdens een reisje terug naar een probleemsituatie een zwarte lijkkoets. Glimmend en wel, heel mooi allemaal. Het gevoel dat ik erbij kreeg was een intense spijt en ik hoorde de woorden "Och had ik het maar gedaan." en dat herhaaldelijk. Voor mij in het nu was dat genoeg, ik begreep dat ik moest durven keuzes te maken en moest doen wat ik voelde dat ik moest doen. Nou is kiezen voor mij niet het gemakkelijkste onderdeel van mijn leven. Maar wat wel enorm geholpen heeft is mijn Gevoel. Ik voel namelijk heel sterk of iets goed is of juist niet. Ook voel ik daarbij of het makkelijk is of juist niet. In beide gevallen heb ik geleerd naar mijn gevoel te luisteren. Het is zelfs zo sterk geworden dat ik heel duidelijk onderscheid kan maken tussen het ego gevoel en mijn echte gevoel. Het echte, ware gevoel zit in mijn hart, met een sensor naar mijn buik/maag. Als het echt goed voelt, dan is alles rustig en in totale vrede. Zacht. Probeert mijn ego iets 'leuks' door te drukken, dan voel ik dat in mijn buik. Uiteraard volg ik dan mijn hart en doe het niet. dat heb ik in al die jaren wel geleerd. Mijn ego zit niet op de bok en bepaalt niet langer wat ik doe. Dat doe ik Zelf. 

Terug naar de koets. Ik wist dus dat ik in dit leven wel moest durven en dat heb ik in veel gevallen gewoon gedaan. Dus toen in februari 2009 die donkere tunnel, die we allemaal beter kennen als de 'recessie', voor de deur stond, wist ik heel goed dat ik er door heen moest. Het zou me niet nog een keer gebeuren dat ik in mijn kist spijt zou hebben voor dat wat ik wel wilde, maar niet durfde te doen. Het is een klein voorbeeld, maar voor mij o, zo duidelijk. Tijd voor een tekening.

Elf van voren gezien. Getekend in februari 2009

Zoals je aan de tekeningen, die ik van Elfen gemaakt heb ziet, is dat ik ze bijna allemaal in februari 2009 getekend heb. Ze waren veel bij me, het duurde echt wel even voor ik er aan gewend was, maar ik was en ben heel blij met hun hulp. En ik heb het al eerder gezegd, ik weet niet of het echt elfen zijn of Grote Zielen die ik zo noem. Het maakt me niet meer uit. Ik ben blij met hun aanwezigheid en hun hulp. Uiteraard dwingen ze me tot niets, nooit. Hun raad en adviezen zijn louter mogelijkheden die ik in overweging zou kunnen nemen ze wel of niet te doen. En dat doe ik dan ook. Zoals ik eerder al schreef, is mijn hart in combinatie met mijn buik een perfect controle middel tegen alles wat niet goed voor mij is. Zelfs voor anderen, maar dat is natuurlijk een andere zaak. Zoals ik er ook niet van hou dat anderen mij vertellen wat ik zou 'moeten' doen, doe ik dat ook een ander niet. En zelfs als het mij toch gevraagd wordt, ben ik terughoudend en hou het open. Ik kan zeggen wat ik denk, het is altijd aan die ander of hij of zij er iets mee doet. 

Op deze manier ben ik al voorzichtig bezig om mensen te helpen de problemen uit hun eigen leven op te lossen. Spannend, jazeker, maar ook dit doe ik voordat ik er spijt van krijg de stap niet gezet te hebben. Een soortgelijke drempel ben ik ook over gegaan toen ik besloot deze blogs te gaan schrijven. En moet je eens zien, in amper een maand tijd is dit alweer de achtste steen. Ondertussen zoek ik nog mogelijkheden om naast dit blog andere blogs te maken waar ik alleen mijn strip Goof plaats met uitleg. Gewoon de ontstaansgeschiedenis van Goof. En daarnaast nog een waar ik 'Hendrik' de ruimte geef om zijn veelal ongenuanceerde mening over van alles en nog wat te geven. Als voorbeeld doe ik er even een Hendrik bij. Schrik niet, hij kan heel vervelend zijn.

en deze

Hendrik komt regelmatig bij Goof kijken. Hij verdiende een spin off

Hendrik is een figuur die samengesteld is uit enkele familieleden, vrienden en kennissen. Hij is er een die je liever niet op je feestje hebt, maar op de een of andere manier komt hij altijd en drukt zijn vervelende stempel op de feestvreugde. Hendrik heeft namelijk de vervelende eigenschap dat er met hem niet te praten valt. Hij communiceert in 'stellingen'. Ik zoek nog mogelijkheden om Hendrik op Twitter te gebruiken. Hij kan zo heerlijk ongenuanceerd zijn mening, over Banken, de Overheid en al die andere nare bijkomstigheden die het leven momenteel zo zwaar maken, geven. 

Ik hou me aanbevolen voor tips hoe ik dit het beste kan doen. Een eigen blog zou ik ook heel plezierig vinden. Ook onder de noemer 'De Steen der wijzen'. Dus een serie stenen, waar dit de achtste alweer van is en een over Goof en een helemaal alleen voor Hendrik.

Een kort blog deze keer. 

Tot de volgende steen, groet 

Dirk Jan van Harten