De twintigste steen

Vis
Eind jaren 70

Op de een of andere manier heb ik de wereld nogal eens op zijn kop gezet.

Wat betreft denken dan.

Ook met Koning Elf doe ik dat.

Voor mij is het echt, voor een ander is het misschien mijn alter ego.

Wie zal het zeggen.

Gisteren hebben we weer een flinke lap tekst geproduceerd.

Daarna het Goof blog geschreven en nu de twintigste steen.

Tussen de bedrijven door ben ik nog een blog begonnen met als titel: Dirk is NU overal 

Dat zit zo.

Voor mijn verjaardag kreeg ik van vrienden van Briggitte en mij een url kado.

Als je op die url klikt kom je automatisch op de 'Dirk is NU overal' weblog en daar staan de links naar de verschillende blogs.

Makkelijk, handig en overzichtelijk.

Ik moet er nog wel aan wennen.

Vooral aan hoe het allemaal werkt.

Maar dat het werkt is duidelijk.

Op deze manier is het ook mogelijk een apart platform te creëren waar ik met cartoons en zo ga werken.

Dan hoef ik die niet per se overal te delen.

Maar dan kan ik toch lekker mijn Hendrik cartoons plaatsen.

Speciaal voor deze uitingen van genoegen en ongenoegen ga ik het blog 'De speakers corner' aanmaken.

Dat heb ik dus zojuist gedaan.

Een eerste aanzet in de vorm van aartsmopperaar Hendrik.

Het is wel de bedoeling dat ik ook andere karakters de kans geef hun mening te ventileren.

Dat vind ik eigenlijk een rot woord. 

Ventileren.

Het lijkt op flatuleren.
Het zit vaak erg dicht tegen elkaar aan.

Ondertussen ventileer ik lekker verder.

Het zal inmiddels duidelijk zijn dat ik een buitengewoon lastige periode met succes achter me heb gelaten.
Ik barst weer van de energie en ondernemingslust.
Wat dat betreft heb ik goede moed een geheel nieuw werkterrein aangeboord te hebben.
Hoe het zich zal ontwikkelen kan ik nu nog niet overzien en dat is misschien maar goed ook.
Het gaat erom dat ik weer vooruit kan kijken.
Dat ik niet langer een loodzwaar parcours moet afleggen.

In mijn vorige steen, de negentiende, heb ik daar al het een en ander over geschreven.
Voor mij was het duidelijk wat me te doen stond.
Veel lastiger is het om uit te leggen wat er allemaal voor nodig was om dat parcours af te leggen.

Natuurlijk ga ik dat wel proberen, anders heeft het geen zin om deze hele onderneming aan te gaan.
Het gaat er immers om, om het vast te leggen voor mijn kinderen en kleinkinderen.

In de eerste plaats is daar het besef dat het leven zin heeft.

Luchtballon eiland.
Eerste helft jaren 70

Als kind had ik dat al, alleen wist ik dat natuurlijk nog niet heel bewust.
Maar het is altijd aanwezig geweest.

Terugkijkend naar mezelf herinner ik me nog heel goed dat ik altijd al in leven na dit leven geloofd heb.

Ik vind het raar dat niet iedereen dat heeft.
Geen wonder dat niet iedereen dat gelooft.
Want het geloof, van verschillende makelij, heeft dat gedachtengoed er zorgvuldig en gedegen uitgeramd.

Daar is men vlak na het verdwijnen van Jezus gelijk maar mee begonnen.
Gelijk ook met het uit alle belangrijke functies binnen de kerk, verstoten van vrouwen en verder door het vrouwelijke zoveel mogelijk te ontkennen.

Hoe dom konden ze destijds zijn.
De mens is een geheel.
Met mannelijke en vrouwelijke energie.
Dat staat volkomen los van seksuele geaardheid.
Waar nog steeds zo moeilijk over gedaan wordt.

In principe zijn we als mensen androgyne wezens.
Geslachtloos.

Alleen hier op aarde, in de derde dimensie is er die tweedeling.
Dat is en was nodig om zoveel mogelijk ervaring voor onze Ziel op te doen.

De Ziel is te groot om zich aan te passen aan de verstikkende derde dimensie.
Het is al erg genoeg dat wij als een deel van onze Ziel hier moeten vertoeven om onze reis terug naar huis te voltooien.

Mijn parcours is daar een onderdeel van.
Het heeft allemaal met de weg van de Christus te maken.
"Ik ben de weg." heeft Jezus ooit gezegd.
Daar bedoelde hij mee dat we bereidt moeten zijn om alles te doen wat nodig is om tot voleinding te komen.

Mijn parcours is daar een onderdeel van.
Door diep in jezelf te graven kun je jezelf ontdoen van alle onzuiverheden die je belemmeren een heel mens te zijn.

Zie het als een diamant die 'onzuivere' stukjes materie in zich draagt.
Die stukjes houden het Licht tegen om voluit te schijnen.
Onbelemmerd te stralen.
Alle kanten op.

Dat is waarom het leven zin heeft.
Hoe je het ook wendt of keert, we zijn allemaal op onze eigen manier bezig met de weg van de Christus.
Voor sommigen is het belangrijk om zich daar even helemaal niet bewust van te zijn, zodat ze zich onbelemmerd bezig kunnen houden met allerlei ervaringen op te doen voor de Ziel waar ze onbewust toch deel van zijn.

Dat ik me daar wel van bewust ben is voor mij belangrijk.
Niet voor een ander.
Ik hoef alleen mijn eigen leven te ervaren.
En ik heb ervoor gekozen om de diamant te zuiveren.
Zoveel als ik kan.

Daar ben ik me altijd al van bewust geweest.
Ik zei niet voor niets tegen mijn moeder toen ik 20 jaar was: "Het kan me niet schelen hoeveel levens ik nog terug moet komen om het karwei af te maken, ik wil alleen niet meer terug komen voor de dingen die ik in dit leven had kunnen doen."

Niet wetend wat ik allemaal nog te doen had, heb ik het ondertussen toch maar mooi gedaan.
Dat neemt niemand me meer af.

En nee, het heeft niets met materiële zaken te maken.
Het is de reis naar binnen.
Door Jezus getoond door de beklimming van de berg.
Met kruis en al.

Je kruis dragen wordt niet voor niets gebruikt om aan te geven dat iemand een taak te vervullen heeft.
Dat dat niet altijd een eenvoudige taak is, daar kan ik inmiddels over mee praten.
En dan vind ik niet eens dat mijn taak zo zwaar was.
Dat zeg ik achteraf.
Want ik heb het behoorlijk zwaar gehad.

Buddha Baby.
jaren 80

Hoe ben ik er dan door gekomen.
Door de leiding en begeleiding die in overdaad aanwezig was te volgen.
Dat kan alleen als je op je diepste gevoel durft en kunt vertrouwen.
Dat toont bovenstaande tekening.

Het gevoel in de vorm van de jonge vrouw kijkt om en vraagt mij te volgen.

Dus meer met mijn gevoel doen en de toekomst met vertrouwen tegemoet zien.

Dat viel heus niet altijd mee, maar ik heb het toch gedaan.
Natuurlijk hebben de lessen van Marie Thérèse daar een belangrijke rol in gespeeld.
Ik zal haar toch eens vragen of ze het goed vindt dat ik haar hele naam vermeld.
Dat zal wel, maar ik vraag het toch liever even.

Op reis naar het diepste van het diepste wat je in je hebt.
Dat is de opdracht.

Alles loslaten wat je niet nodig hebt.
Dat is dus zo goed als alles.

Zeg maar gerust alles behalve je Zelf.
Dus de hele rataplan aan materiële zaken.
Huizen en auto's voorop.

Het gaat er niet om dat je niet van materiële zaken kunt of mag genieten.
Dat mag heus wel, maar eerst even bereidt zijn alles los te laten.

Onthechten.

Daar gaat het namelijk om.
Alles waar je je aan hecht houdt je hier en dat is echt niet waar ik wil blijven.
En als je eerlijk bent wil de lezer dat waarschijnlijk zelf ook niet.
Ik kan me vergissen, dat wel.
Maar dat zal wel meevallen.

Met luisteren naar je hart alleen ben je er nog niet.
Het hart is natuurlijk je gevoel.
Er moet ook een goede balans zijn tussen verstand en gevoel.
Daarbij is het gevoel altijd superieur aan je verstand.
Verstand wil nog wel eens geregeerd worden door het ego en daar kom je niet veel verder mee.

Het ego is goed geweest om alles wat we in de derde dimensie gedaan hebben te ervaren.
Het ego zorgt er voor dat je doet wat je doen moet.
Maar aan het eind van de rit moet je ook het ego los laten.
En dat vindt het ego helemaal niet leuk.

Driewerf neen.

Vind ik leuk om dat zo op zijn conservatiefst weer te geven.

Driewerf neen.

Het ego is een oude vervelende zeur als je hem/haar niet meer nodig hebt.
Het ego is er helemaal niet blij mee dat zijn/haar rol is uitgespeeld.
Het ego wil nog heel graag aan het roer blijven staan en je in de omstandigheden houden waar hij/zij je in dit leven in gemanoeuvreerd heeft.
Dat was de taak van het ego.
Maar nu is dat klaar.

Dus het credo is: "Weg met het ego!"

Een lastige klant.
Want in het loslaat proces ben je kwetsbaar.
Erg kwetsbaar.

Onzekerheid ligt op de loer, en dan is het ego er als de kippen bij om je over te halen weer terug te keren naar het oude vertrouwde gedrag, waar het ego zo blij mee was.

Mijn ego wel ja, maar ik dus niet.

In dat stadium kost het ook erg veel moeite en dus energie om steeds maar weer uit te moeten leggen wat er aan de hand is.

Dat vond ik echt heel vervelend.

Los van alle problemen waar je mee geconfronteerd wordt, is het steeds maar weer uit moeten leggen van iets wat zo duidelijk is, maar als je het zelf niet ziet, o zo moeilijk is, heel erg vermoeiend en ronduit vervelend.

Dus ga je je terugtrekken.

Dat kost weinig moeite, want dat gaat vanzelf.

In het donker van de nacht kun je immers gewoon de dingen doen die nodig zijn.

Mediteren.

Kaarten leggen.

Schrijven.

Slapen.

Veel slapen.

Het kaartspel en de dobbelstenen hebben me altijd al gefascineerd.
Het zijn oude orakelspellen, die echt een hele vroege oorsprong hebben.

Er zijn ooit dobbelstenen gevonden die wel 5000 jaar oud waren.
Daarvoor werden knoken of botjes gebruikt.

Het huidige kaartspel is voortgekomen uit de oude Tarot.
Volgens sommigen komt de Tarot uit Atlantis.
Daar schijnen aanwijzingen voor te zijn.

Ik vind het niet zo belangrijk hoe oud de Tarot is en of het uit Atlantis komt.
Voor mij telt dat de Tarot een hele oude manier is om kennis door te geven.
Veelal via symbolen.
Misschien wel te vergelijken met de hyrogliefen die de oude Egyptenaren gebruikten.

Het gaat erom of je ze begrijpt.
En dat doe ik.
Met een boek erbij.
Dat dan weer wel.
Maar inmiddels begrijp ik ze zo ook wel, al zal ik niet snel de kaarten voor een ander dan mijzelf duiden.

Waar ik ook erg veel steun aan gehad heb zijn de engelenkaarten van Doreen Virtue.
Ik kan iedereen aanraden eens naar zo'n set kaarten te kijken.
Ze heeft er al een hele stapel gemaakt.
Ik vind ze heel fijn om te gebruiken.

Ook het Totemdieren tarot van Ted Andrews is een mooie variant van het originele Tarot.
Daar staat veel informatie over dieren in.
Hij heeft er een paar mooie boeken over geschreven.

Iedere keer als ik een ekster zie denk ik: "Mooi. Een goed gebruik van magische kennis."
Vrij vertaald dan.
Het geeft mij aan dat ik goed bezig ben.
Wat ook belangrijk is, is dat je kijkt of ze vliegen of op de grond zitten.
En welke kant ze op gaan.

Het gebeurt nogal eens dat ze op me wachten en dan weer een stukje verder vliegen.
Dat zijn allemaal mooie signalen van de boodschappers van God, zoals vogels ook wel genoemd worden.

Een reiger betekent dat je de leiding in eigen hand moet nemen.
Een uitl staat voor stevig en snel handelen.
En een roofvogel staat voor helder inzicht en bescherming van zaken.
Van datgene waar je mee bezig bent dus.

De afgelopen jaren hebben deze prachtige dieren me enorm goed geholpen.
Een spin staat voor het weven van je eigen lotsbestemming.
En ga zo maar door.

Vogelhuisje.
Jaren 80, in opdracht voor een verhaal over vogels.
Als lichte onderdruk, zodat de tekst erover heen gedrukt kon worden.

Duiven staan voor reizen in dimensies.

Dat kunnen de hogere dimensies zijn, maar ook tussen de derde en de vierde dimensie.

Die twee horen bij elkaar.

Als we slapen en we dromen, dan is dat de vierde dimensie.

Daar kun je veel van leren.

Dromen zijn geen bedrog.

Je moet ze alleen leren begrijpen.

Alle begin is moeilijk, maar als je er niet een keer mee begint leer je het nooit.

Zo, dus daar ben jij al die jaren echt mee bezig geweest Dirk?

Eh ...

Ja!

Dat wordt ook wel 'het werk doen' of anders en beter gezegd: "God's werk doen."

Want daar gaat het om, dat je alles doet wat nodig is om de diamant te zuiveren.

We zijn allemaal diamanten.

De een wat ruwer dan de ander.

Maar dat geeft niet.

We zijn allemaal bezig die diamant te laten stralen.

Ieder op zijn/haar eigen manier en op zijn/haar eigen tijd.

Dat is ook handig om dat te leren zien.

Want sommige mensen kunnen zich wel heel erg als een hork gedragen.

Ik noem ze ook wel eens de manisch realisten.

En terwijl ik dat schrijf weet ik ook heel goed wat hun rol is of kan zijn.

Ook naar mij toe.

Want alles dat en iedereen die je tegen komt, heeft een rol in jouw eigen zuiveringsproces.

Het is heel verstandig om je daar aan te herinneren als er vervelende gebeurtenissen op je pad komen.

Dat soort zaken zijn dan nodig om je op bepaalde mankementen te wijzen.

Als die er niet waren, dan zou je nooit vervelende zaken meer tegen komen.

Als je een gans ziet betekent dat: Let op je queeste.

Dus: hou je aan je levensopdracht.

Blijf bij de les.

De Jamaican happy turtle.
Deze serie tekeningen heb ik getekend tijdens de Djoser reizigersdagen.

Leo is immer vriendelijk.
Maar erg lastig als je even niet uitkijkt.

Een vriend die je in onze derde dimensie beter niet tegen kunt komen.
De Nieuw Zeelandicus mordicus.

Tja, kerkvogels vertonen menselijke trekjes.
De Leidsche kerk pappegay

Dieren zijn soms erg functioneel.
Deze varianten zijn in de vijfde dimensie meer dan mogelijk.

Zoals gezegd zijn dieren boodschappers van God, dus alle dieren, niet alleen vogels.
Hierboven een serie tekeningen die ik tijdens mijn werk in de Pieterskerk in leiden voor Djoser gemaakt heb.
In mijn twaalfde blog heb ik me al verontschuldigd voor het nep Latijn en dat doe ik nu weer.
Maar het werkte wel en daar ging het op dat moment zeker om.

In het dagelijks leven werkt het ook om naar dieren in je omgeving te kijken.

Je zult misschien zeggen dat er altijd wel een dier in de buurt is.
Ja, gek hè.

Waarom denk je dat ze hier zijn.
Voor hun eigen plezier?
Dat dacht ik toch niet zeg.

Natuurlijk is het voor de dieren zelf nuttig om hier op aarde te zijn. 
Maar het is minstens zo belangrijk dat ze er voor ons mensen zijn.
Misschien wel belangrijker.
Want zonder dieren zouden we het waarschijnlijk niet redden.

Voor de vleeseters onder ons.
De dieren zijn er heel lang voor ons geweest om als voedsel te dienen.
Ook voor kleding en schoeisel.
En nog meer zaken die voor ons mensen belangrijk geweest zijn.

De dieren zijn klaar.

Waarom denk je dat er steeds meer gekke koeienziektes opduiken en vogelpest en Q-koorts en kippen en kuiken ziektes.
Varkenspest.
Ook zoiets ergs.

Ik volg op facebook een meneer die ik niet persoonlijk ken, maar die wel erg mooie foto's van dieren maakt.
Vooral de varkens die hij fotografeert zijn prachtig.
Zoals hij dat doet maakt hij er bijna mensen van.
Echt schitterend.
Dan ga je ze toch niet meer eten.
Zou ik bijna vergeten.
Voor je ze kunt eten moeten ze eerst gedood en geslacht worden.

Als ik naar die foto's kijk, dan weet ik weer waarom ik geen dieren meer eet.
Gewoon.
Daarom.
Dus.

Maar dat moet iedereen natuurlijk zelf weten.
Je moet doen wat je niet laten kunt en wat dieren eten betreft laat ik het graag.

Kom ik weer terug op de verschillende kaart orakelspellen.
Daar staat me toch een geweldige hoeveelheid informatie in, daar word ik soms stil van.

Denk er maar eens aan als je tijdens een spelletje kaarten de hele avond dezelfde rotkaarten krijgt.
Dat is niet omdat je pech hebt.
Het zou wel eens hele belangrijke informatie voor jou in je huidige situatie kunnen zijn.
En jij maar foeteren dat uitgerekend jij zo'n pech moet hebben.

Als je naar de betekenis zou kunnen en durven kijken zou het wel eens zo kunnen uitpakken dat je een heel stuk wijzer de avond doorkomt dan toen je er aan begon.
En dan zou het maar zo zo kunnen zijn dat je ineens wel 'goede' kaarten krijgt.
Voor het spelletje dan.

Voor dobbelstenen geldt hetzelfde.
Dobbelstenen liegen nooit.
Het zijn geen mensen.
Het zijn kaarten en dobbelstenen.
Waarom zouden die liegen.

Kortom, dit zijn enkele van de dingen die me door de afgelopen jaren heen hebben geholpen.
Je moet je niet verliezen aan dergelijke signalen, je moet er alleen gebruik van maken.
Jouw eigen hart zegt je de waarheid.
Leer naar je gevoel te luisteren, dat kon wel eens van pas komen.
Ik weet bija zeker dat de meeste mensen dat gewoon al doen.
Zonder dat ze het in de gaten hebben.

Er zijn vele gevallen bekend van mensen die gewoon naar hun gevoel geluisterd hebben en daar naar gehandeld hebben en aan rampen zijn ontsnapt.

Zo is het een bekend gegeven dat er voor rampvluchten van vliegtuigen een groot verloop van reizigers is.
De een voelt dat ze niet mee moeten en de ander wil die vlucht per se halen en doet er vervolgens alles aan dat voor elkaar te krijgen.

Iedereen kiest zijn/haar eigen leven, dus ook het eind daarvan.
Als de tijd daar is ga je op de voor jou beste manier.
Dat hoeft dus niet altijd heel vervelend door ziekte of ongelukken te gebeuren.
Mijn moeder is overgegaan terwijl ze met een boek in bed stapte.
In een keer klaar.
Als ik dan toch moet, dan liever zo.

Voorlopig ga ik nog niet.
Dat hoeft ook niet, want ik kan en mag nog even door.
Dat mag ik zelf invullen en dat is ook niet zo makkelijk als je zou denken.

Ik ben het niet gewend dat ik zelf de keuze heb.
Dus daar gaat nog wel even tijd in zitten.

Ja, dat hoort ook bij het parcours.
Als je het gedaan hebt, dan mag je verder.
Zo is het spel en zo zijn de regels.

Dat ik iets anders ga doen dan mijn werk als entertainer mag duidelijk zijn. 
Dat werk heb ik een aantal levens gedaan en dat heb ik in dit leven afgemaakt.
Of je dat aanvaardt of niet.
Ik weet dat het zo is.
Punt.

Wat ik dan wel ga doen zal iets met schrijven en begeleiden van mensen te maken hebben.
Alleen hoe is me nog niet helemaal duidelijk.

Maar dat het entertainment klaar is blijkt ook uit de signalen dat er een paar betalingen een stuk langer duren dan te doen gebruikelijk.
Als het al geen teken is, dan is het voor mij zeker een reden om er definitief een punt achter te zetten.

Maar aangezien ik heb beloofd om zo lang het kan dit werk te blijven doen, kom ik die belofte na.
Het gaat erom dat je de signalen leert kennen en aanvaarden, dan komt het begrip vanzelf.
Even kijken of ik nog een leuk plaatje als slot kan vinden.

Open deur.

De deur staat open, ik denk dat ik er definitief door ga.
Ook dat is dus belangrijk dat je stap voor stap zet.
Zo bewust mogelijk.

Het is net als met loslaten.
Je moet alles benoemen en echt bewust loslaten.
Laten gaan van geliefden, vrienden, familie, collega's, huisdieren en kennissen, zowel innerlijk als uiterlijk.
Er komen er altijd weer voor terug, soms kom je oude vrienden weer tegen, vindt je een nieuwe geliefde.
Alles wat je ontnomen wordt zal weer terug gegeven worden.
Altijd anders dan je denkt, maar wel op de voor jou best mogelijke manier.

Tot het volgende blog.

groet,

Dirk