De elfde steen

'Doorn in het oog" eindexamentekening uit 1976

Ogen zijn de spiegel van de ziel. Wat zegt het als er een doorn in je oog zit? Ben je dan ver van je ziel verwijderd? Heb je ziele pijn? Of 'zie' je iets belangrijks over het hoofd? Toen ik deze tekening maakte was ik niet met die vragen bezig. Het ging mij om een goed onderwerp om tekeningen bij te maken voor mijn eindexamen aan de kunstacademie. Ik moest een serie illustraties maken, dus moet je een tekstfragment of een idee hebben om dat uit te beelden. En ik moest ineens aan het het gezegde 'Het is een doorn in mijn oog.' denken. Je vindt iets niet leuk, niet fijn of je baalt er gewoon van. leek me een mooi gegeven. Er zit van alles in. Dramatiek, pijn, afschuw. Dus een mooi uitgangspunt om uit te beelden. Hoe dat te tekenen? Ik ben voor de spiegel gaan staan en heb mijn eigen oog getekend.

Schets van mijn oog, met de doorn alvast op de juiste plaats

En de uitvoering op mijn eigen manier gedaan. Het oog als het ware uit de context van het oog in het gezicht gehaald. Ik heb er anders naar gekeken dan je gewend zou zijn om naar een oog te kijken. Zonder iets van de vorm weg te laten. Het lijkt op een opkomende zon. Alleen dan een zon met een doorn in het oog. Anders naar dingen kijken dan we gewend zijn. Daar wil ik het nu over hebben. Zelf ben ik iemand die in de loop der jaren heeft  geleerd naar signalen te 'luisteren'. Mijn hart is een heel belangrijke signaalgever geworden. Is dat natuurlijk altijd geweest, alleen luisterde ik er vroeger niet of nauwelijks naar. En ik was me er nauwelijks van bewust dat een hart een signaal kan geven anders dan het hartritme aangeven. En als je oppervlakkig kijkt is dat ook zo. Maar ik kwam er achter dat als ik voor een beslissing stond en er niet goed raad mee wist, ik een steeds sterker signaal vanuit mijn hart kreeg. Het is een gevoel, dat zo sterk is dat ik er niet omheen kan en dat ook niet meer wil. Uiteraard heeft de mens ook een soort van verstand meegekregen en dat is natuurlijk ook iets om naar te luisteren. Alleen met dit verschil dat je hart je niet op een verkeerd pad stuurt. Dat gebeurt alleen als je er niet naar luistert, door bijvoorbeeld naar de 'raad' van je verstand te luisteren. Achter je verstand zit het ego verscholen. En dat ego heeft tot doel je zoveel mogelijk ervaring op te laten doen. Dat is goed voor de Ziel waar we onderdeel van zijn. Het is de kunst om van dat ego los te komen, zodat je meer en meer dat gaat doen wat echt goed voor jou is en dus ook goed voor je Ziel. In het begin is dat lastig, maar als je er genoeg van hebt om je steeds weer aan een steen te stoten, dan ga je vanzelf een keer kijken naar de oorzaak van dat stoten aan dezelfde steen. Als je mensen keer op keer dezelfde 'fout' ziet maken, dan vraag je je als buitenstaander af waarom de persoon in kwestie dat toch niet ziet. Maar dan denk ik ook vaak, 'Wie niet horen wil moet voelen" en ook "Dan zal het nog niet zeer genoeg doen." Dat lijkt hard, maar is dat in wezen niet, want ieder mens heeft het recht om zijn/haar eigen weg te bewandelen. En als dat gepaard gaat met een aantal 'foute' beslissingen, dan is dat dus het goede recht van die persoon. Als het pijn gaat doen, dan ga je vanzelf om hulp vragen. Dat heb ik zelf ervaren toen het begin jaren 90 weer eens fout dreigde te gaan. Ik had al een paar keer de ervaring gehad dat ik dacht met iemand in zee te moeten gaan omdat ik in die tijd nog dacht dat ik zelf niet zakelijk was en voor zakelijkheid dus iemand anders nodig zou hebben. Ik had eind jaren 80 begin 90 samengewerkt met iemand op het gebied van televisie maken. Ik hou het even simpel. Toen dat fout ging, ontsnapte ik maar net aan een faillissement. Maar ik was dus gewaarschuwd. Daarna ben ik al snel in een volgende pijnlijke situatie beland waarin ik me wederom afhankelijk opstelde van iemand anders. En ook dat zou fout lopen, alleen had ik nu hulp van mijn mentor. Hoe kwam ik aan die mentor? Heel eenvoudig. Ik was natuurlijk bezig met kijken naar wat er aan de hand was. Dat heb ik altijd gedaan en op dit moment had ik een paar keuzes. De eerste keuze was om alle signalen te negeren en gewoon weer in een volgende ervaring te stappen met als mogelijke consequentie dat het nu wel helemaal fout zou aflopen of de tweede optie. Te gaan kijken waar het aan zou kunnen liggen dat ik steeds, als het om zaken ging en dus om geld verdienen, de verkeerde beslissing nam. Alleen op basis van het gegeven dat die ander het wel zou weten, de weg wist en het ook voor mij goed zou doen. Maar ik was er in die tijd al wel achter dat dat een illusie was. Er zijn maar weinig mensen die het ook voor een ander goed willen doen. Niet eens altijd expres, maar gewoon omdat de mens van nature goed voor zichzelf moet zorgen. Alleen op die manier kan hij/zij dan ook goed voor de mensen in de omgeving zorgen. Dus eerst het eigen gezin, familie, eventueel vrienden en zo de kring groter makend. Maar omdat het al moeilijk genoeg is om alleen voor je eigen gezin te zorgen, schiet die ander er meestal lelijk bij in. Het ego speelt daar een belangrijke rol in. Waarom ik op zoek ging naar een mentor. Na heel goed nagedacht te hebben was mijn conclusie dat ik de schuld wel bij een ander neer zou kunnen blijven leggen, maar dat ik daar zelf niets mee opschoot. Die ander is niet de schuld van jouw problemen. Dat ben je zelf. Als je zelf niet de juiste beslissingen neemt, kun je moeilijk van een ander verwachten dat die het wel goed doet voor jou. De verantwoording ligt dus altijd bij jezelf. Bij Jouw Zelf. Mijn volgende gedachte was dan ook een hele logische, vond ik zelf. En dat was: "Hoe komt het dat ik dat soort figuren aantrek?" Het antwoord ligt dus IN mij zelf. Niet daar buiten. Al vrij snel kwam ik toen mijn mentor tegen en die heeft me nog vaak geplaagd met het feit dat ik dacht dat ik niet zakelijk was. Want dat bleek ik op mijn manier dus wel te zijn. Mijn idee van 'zakelijk' was een heel verwrongen idee. Ik dacht dat ik als 'kunstenaar' nooit tegelijk ook zakelijk zou kunnen zijn. Dit was so wie so al een hele verkeerde gedachte, want in de eerste plaats beschouw ik mezelf niet als een kunstenaar, want ik heb geen idee hoe je dat zou moeten zijn. Het feit dat ik mijn diploma aan de kunstacademie heb behaald maakt nog niet dat ik ook een kunstenaar ben. Een diploma zegt helemaal niets. In ieder geval niet veel meer dan dat je het hele traject van begin tot einde met goed gevolg hebt doorlopen. Het betekent niet dat je de materie ook beheerst. Nu maak ik graag even een klein uitstapje. Ik zeg altijd graag dat als een diploma een garantie voor succes zou zijn hoe het dan komt dat de wereld momenteel zo'n puinhoop is. In de huidige tijd vallen steeds meer hoog opgeleide personen door de mand. Ik vind dat wel leuk. Soms voor de slachtoffers uiterst vervelend, want je zult maar naar een specialist in een ziekenhuis gaan met het idee, dat 'hij of zij het wel zal weten omdat ze er immers voor doorgeleerd hebben'. En dat laatste klopt, ze hebben er inderdaad voor doorgeleerd, alleen merk je er niet zo veel van. Dan moet ik ook altijd even aan Ghandhi denken die zei dat iedere dictator zichzelf uiteindelijk van de troon stoot. Tja, je ziet het toch echt om je heen gebeuren. Is een specialist  dan een dictator? Nee, niet allemaal, alleen als ze zich voor laten staan op hun achtergrond van studie en ervaring en de daarbij horende belangrijkheid. Dan wordt je als vanzelf een dictator, want je dicteert dat die ander naar jou moet luisteren. Kom ik weer terug bij mijn doel van dit blog. Luisteren naar de signalen die je doorlopend om je heen ervaart. Ze zijn te zien, te voelen, te horen en te ruiken.

"Well well" Door mij getekend in 1979

Het enige dat je hoeft te doen is ernaar luisteren of op zijn minst er naar leren luisteren. Vogels worden wel de boodschappers van god genoemd. Zelf heb ik vogels altijd een bijzonder fenomeen gevonden. Echt lopen kunnen de meesten niet, al zijn er soorten die dat wel kunnen, maar die zijn dan weer niet zo handig met vliegen. Vogels heb ik heel vaak in mijn tekeningen een gouden snavel gegeven. Het zijn prachtige schepsels, die zowel in de lucht zich voortbewegen, maar dat ook op de grond kunnen en er zijn soorten die ook nog op en in het water kunnen leven. Wij mensen zijn gehandicapte wezens vergeleken met vogels. Wij hebben vliegtuigen nodig om te vliegen, en boten of op zijn minst een zwemvest om het lange tijd op het water uit te kunnen houden. Ik weet ook wel dat we kunnen leren zwemmen, maar het blijft behelpen. Dat de mens er wedstrijden voor organiseert wil toch niet zeggen dat we allemaal geweldige zwemmers zijn? Nee toch! Vogels hebben iets speciaals. Daar zijn hele mooie en interessante boeken over geschreven. Maar je kunt er ook gewoon zelf naar leren luisteren. Zo heb ik geleerd dat als er eksters in de buurt zijn, dat dat betekent dat je goed gebruik maakt van je innerlijke vermogens. Ik hou het even simpel. Kraaien betekenen dat er extra energie op komst is, een ooievaar betekent geluk en 'nieuw leven'. Dat nieuwe leven hoeft dus niet per se een baby te betekenen, Het kan ook gewoon betekenen dat je een nieuw leven gaat leven door werk, verhuizing of door een andere niet zo plezierige situatie. Het kan echt van alles zijn en nou hoor ik de manisch realisten onder ons al zeggen: Ja zo kun je alles goed praten. Dat klopt. Dat kan, maar het is dan ook de kunst om op de juiste wijze te luisteren. Het is precies hetzelfde als met het ego. Je ego wil maar wat graag een groot huis, een nieuwe nog grotere en snellere auto, of die prachtige zeilboot. Of die antieke klok, maar als het gevoel niet goed is, zou ik toch naar dat gevoel luisteren. Het is niet moeilijk, maar het behoeft wel enige oefenig. Je moet namelijk bereidt zijn echt naar jezelf te luisteren. Is het echt nodig om een grotere auto te hebben of die prachtige hardstikke dure gitaar? Mijn vriend en collega Hans zei in zo'n geval altijd. "Van een hele goede en dure gitaar ga je echt niet beter spelen. Dat zul je toch echt zelf moeten doen." En hetzelfde geldt ook voor de signalen om je heen, ze kunnen nog zo duidelijk zijn, maar als je ze niet begrijpt heb je er niets aan. In de tijd dat ik met pendels ging oefenen stond ik een keer in een boekwinkel voor een schap met boeken waarin ik er een vond die me erg interessant leek. En ik stond me af te vragen of ik dat boek zou kopen of niet. Het was niet in een tijd dat ik geld genoeg had om alle boeken te kopen die ik graag zou willen hebben, anders had ik wel een kasteel vol boeken gehad. En opeens voelde ik mijn linkerarm een draaiende beweging maken. In mijn linkerhand had ik een plastic tas vast en die tas draaide tegen de klok in en dat betekent in mijn geval een negatief advies. Ik heb dat boek dus niet gekocht. Dit is slechts een voorbeeld. Vorig jaar toen mijn hond Willem nog leefde, liep ik 's nachts buiten om hem uit te laten. Dat doe en deed ik graag, de hond uitlaten op een moment dat je geen andere hondenbezitters tegenkomt, want daar had ik nou niet altijd evenveel zin in. En opeens voelde ik een uil langs mijn gezicht vliegen. Een uil hoor je namelijk niet vliegen, dat heb ik geleerd tijdens een demonstratie met roofvogels en de vogelaar (als ze zo heten) legde uit hoe dat kwam. Hun vleugels zitten zo in elkaar wat veren betreft, dat je ze niet hoort vliegen, of in ieder geval te laat. In het geval van muisjes en zo, hun natuurlijke prooi. Dus die uil vloog vlak langs me en het puntje van zijn/haar vleugel streek langs mijn wang. Ik schrok niet eens, maar ik was diep onder de indruk. Wat betekent een uil? Hoewel ze van nature niet tot de slimsten schijnen te behoren staan ze wel als 'wijs' bekend, dus in zo'n geval kun je kijken naar wat die vogel jou zegt. Thuis toch ook even in mijn naslagwerk gekeken en het betekent, onder andere, dat je slagvaardig met de situatie om moet aan. Rijst de volgende vaag? Welke situatie, dus het is ook handig om een beetje in de gaten te houden waar je op dat moment over aan het denken bent. Of dat je kijkt naar wat je op dat moment in je leven bezig houdt. Wat speelt er een rol in je leven. Sta je voor een belangrijke beslissing of wordt er iets van je verwacht waar je niet zeker van bent of je het waar kunt maken. 's avonds en 's nachts kun je ook vleermuizen tegen komen. Dat is een dier dat op zijn kop hangt om te slapen of uit te rusten. Het kan voor jou betekenen dat je wereld op zijn kop komt te staan of dat je de zaken 'anders' zou kunnen en/of moeten gaan bekijken.  

Het is niet altijd even gemakkelijk. Zelf heb ik door schade en schande leren luisteren naar mijn hart, mijn gevoel en daarmee is er een heel arsenaal aan signalen op mijn pad gekomen en dat heeft me heel veel geholpen.

Hierboven heb ik vogels als signaalbrengers genoemd, maar wat ook heel veel gebeurt is dat er liedjes in je hoofd spelen en blijven spelen. Het gaat hier niet om liedjes die je een keer hoort en daar blijft het dan bij. Nee het gaat om liedjes of tekstgedeelten die blijven hangen en steeds weer, in een eindeloos repeterend ritme, door je hoofd razen. Daar heb ik ook veel van opgestoken. Ik zal een voorbeeld geven. Na mijn scheiding heeft mijn dochter op een gegeven moment tegen mij gezegd eens via internet te kijken of er niet een aardige mevrouw voor mij zou zijn. En dat was nou net waar ik altijd van had gezegd dat ik dat dus niet zou doen. Maar iedereen die dochters heeft weet dat je beter kunt luisteren en ze had inderdaad een leuke site voor mij in gedachten. Niet zo'n commerciële, want dat zie ik absoluut niet zitten. Deze was oké. Dus ik een profiel aangemaakt en kijken wat er allemaal voor mensen op zo'n site zich aanmelden om weer een relatie te krijgen met iemand van de juiste gading. Oftewel een relatie tussen twee mensen die bij elkaar passen. Dat valt nog niet mee. Om een heel lang verhaal aanzienlijk in te korten komt het hier op neer. Ik heb een paar keer met een vrouw afgesproken om elkaar eens te treffen om te kijken of we wat voor elkaar zouden kunnen betekenen. Dat was iets kompleet nieuws voor mij. Ben van nature geen vrouwen versierder, ik zou echt niet weten hoe je zoiets moet aanpakken, dus zo'n dating site was een uitkomst. Er zat ook een jongedame bij die me wel wat leek. Met haar zou ik wel willen kijken of het wat zou kunnen worden. Kortom; ik vond haar leuk. Maar na de ontmoeting gebeurde er vrij weinig, ik had wel gereageerd, maar ik hoorde niets terug. En dat zinde me niet. Ik wil wel ergens over kunnen praten, anders leer je elkaar nooit kennen. En toen kwam al vrij snel een duidelijk signaal door dat mij helder antwoord op de situatie gaf. Ik heb een CD van Joe Satriani en die maakt prachtige muziek. Je moet er van houden, maar ik vind het bij tijd en wijle heerlijk om naar te luisteren en dan lekker hard. Die gast maakt stevige gitaarmuziek en dat klinkt goed als het een beetje volumineus afgespeeld wordt. En op een keer liep ik weer met mijn hond Willem te wandelen en ik hoorde constant een bepaald nummer. Niet de hele cd, maar alleen dat ene nummer. Nou ben ik niet altijd even goed hoe bepaalde nummers heten, dus bij thuiskomst heb ik de cd gepakt en het nummer opgezet. De titel was 'War'. "Oorlog" Geen gezonde situatie dus. Ik wist gelijk wat dat betekende. Het zou niets worden tussen mij en voornoemde mevrouw. Op zich wel jammer, maar wat is, dat is. En de volgende dag werd er een brief door mijn brievenbus geschoven waarin ze me vertelde dat ze het niet zag zitten om een relatie met mij op te bouwen. Jammer, maar waar. Ik was al voorbereid. Eerlijk is eerlijk. Mijn gevoel had me dat ook al wel gezegd, maar het ego zag het wel zitten met die vrouw. Dus leren luisteren is een goede zaak en een zaak van vallen en opstaan. Ik moet er wel even bij zeggen dat toen ik de titel van het nummer zag en ik de boodschap begreep, het nummer gelijk stopte. Dat gaat altijd zo. Als je de boodschap begrijpt is het klaar. Het nummer had dus zo lang het nodig was door mijn hoofd gespookt.  

Willem, een van de weinige fotoos waar hij niet op beweegt.

Willem is helaas maar 8 jaar geworden. Vorig jaar is hij half november uit zijn lijden verlost en het doet me nog steeds pijn om hem zo te zien. Al was hij hier nog kern gezond. Het was een grote vriend en ik heb er altijd van genoten om lange wandelingen met hem te maken. 

Weer terug naar signalen. Waar komen die signalen dan vandaan? Is de juiste vraag. Wel, iedereen heeft een gids die je hele leven bij je is en er voor zorgt dat datgene gebeurt wat nodig is om je leven te leven en te doen wat je afgesproken hebt voor je aan je huidige leven hier op aarde begon. Ik hoor de manisch realisten al grommen. Maar dat moeten ze zelf maar weten, ik weet wel beter. Zonder die hulp zouden we er niets van terecht brengen. Maar waarom is er dan zoveel ellende in de wereld? Mensen hebben de vrije keus te doen en te laten wat ze willen, daarom gebeuren er de gekste dingen en ook de vervelendste. Als iedereen zich er bewust van was dat je een ander niets moet aandoen wat je zelf ook niet wilt dat gebeurt, dan zou er al een heleboel ellende minder zijn. En om dat te bereiken moet je bij jezelf beginnen en luisteren naar de signalen om je heen is een goed begin. Het maakt niet uit van wie dat signaal komt of door wie het gebracht wordt. Het gaat erom dat je je er bewust van wordt dat je het niet alleen hoeft te doen. Ook al denk je dat je alleen in een kamer bent, dan ben je echt niet alleen. Die ander ziet jou wel, alleen wij zien die ander niet. Maar ook dat is te leren. Je hoeft alleen maar bereidt te zijn het te leren, dan komt vanzelf datgene op je pad dat je er heen brengt en wat goed voor je is. Eerder heb ik het al over mijn contact met Koning Elf gehad. En nu moet ik gelijk vertellen dat ik een type fout maakte. Want ik werd er even aan herinnerd dat ik een afspraak met koning elf gemaakt heb, want ik schreef 'contract'. Je ziet het, ook een signaal. Ik heb iets beloofd en dat heb ik in wezen al waargemaakt, maar er komt nog meer.

Elf en profil

Ik heb beloofd dat ik over hen zou schrijven en ook al weet ik niet goed hoe en wat, ben ik daar toch al mee bezig. Eerder heb ik al gezegd dat het er niet echt toe doet of het elfen of feeën zijn of natuurwezens of geesten. Het gaat erom dat ze er zijn en zich zorgen maken over de toestand van de aarde en de mensen die er op wonen. Ze willen dat het goed gaat met alles en iedereen. Dat lijkt me een hele heldere boodschap. Duidelijk ook. Wat de toekomst mij moge brengen op dit gebied is nog een beetje een vraag, al heb ik wel een idee, maar daar is het nu te vroeg voor. Eerst nog even deze blogs schrijven. Hoeveel het er zullen worden weet ik niet, maar in deze serie is dit al de elfde en in de serie Goof Wordt vervolgd heb ik gisteren deel vier geplaatst. Dus voorlopig ben ik nog wel even bezig en ik geniet er van. 

Signalen kunnen dus van mens en dier afkomen. Mensen die een hond hebben doen er goed aan om hun dier goed te observeren, want ze vertellen je meer dan je denkt. Kijk zelf maar wat voor een hond je hebt, ras, karakter noem maar op. Welk gedrag vertoont jouw hond? Hoe reageert hij op andere honden en andere dieren? Er is genoeg te leren van onze vriendjes die we 'hond' noemen. Zelf heb ik me suf lopen piekeren wat mijn kleine vriendje Willem mij allemaal is komen vertellen. Toen we hem kregen werd ons verteld dat er in ieder geval een Jack Russel in zou zitten, maar weer anderen zagen er heel wat anders in. Een bevriende hondencoach dacht dat hij iets van een Welsh terriër in zich had. Die staan dichter bij de natuur en zijn dus wat 'wilder'. Zelf heb ik daar geen verstand van, maar dat Willem een 'wilde' was, was wel duidelijk. Toen we hem net hadden en hij een maand of twee was en er meer uitzag als een geplofte groente kroket, zochten we naar een passende naam, want de naam die ze hem hadden gegeven was er een uit lichte paniek geboren. Hij was zo eigenzinnig dat ze hem maar naar zijn vader genoemd hebben met de toevoeging junior. Dat vonden wij niks. Dus een naam bedenken. We hebben werkelijk alle mogelijke hondennamen op hem geplakt, van Hector, Kazan en Ceasar tot fikkie aan toe,maar niet een bleef kleven. De naam Willem was er een die na uren en uren naar voren kwam, maar werd afgewezen. Toch zou dat zijn naam zijn, want het was de enige naam die bij hem paste. Als je Willen ontleedt, dan kom je op wil 'm. en dat is precies wat bij zijn karakter hoort. Als het beweegt of eruit ziet als lekker, dan heeft hij zoiets van ik 'wil 'm', die of dat is voor mij. En gaat er vervolgens achter aan. Niet te temmen. Natuurlijk kun je uitgebreid gaan trainen met zo'n hondje en mijn dochter Heleen heeft met hem op puppie cursus en een vervolg cursus gezeten en dat heeft wel een beetje gewerkt, maar het is zo'n wilde dat hij op een gegeven moment naast de trainster moest zitten om iets te leren, maar Willem zag van alles en piste gewoon tegen haar laars aan. Dan ben je toch klaar. Dan hoeft hij van mij alleen maar te luisteren als we thuis zijn en onderweg met wandelen. En dat deed hij. Binnen was hij het liefste dier ter wereld, maar buiten een echte jager. En dat laatste ben ik zelf niet. Ik ben buiten en binnen de liefste ter wereld (Hier krijg ik een hoop commentaar op), maar een jager ben ik niet, althans niet op mensen en dieren. Wat Willem en ik wel met elkaar gemeen hadden is het grenzeloze uithoudings- en doorzettingsvermogen. We gaven en geven allebei nooit op. Gaan door net zolang tot het gelukt is. Dus dat is een ding wat ik van mijn honden geleerd heb, want de eerste vier jaar met Willem hadden we ook nog Boemer, een kruising tussen een boarder collie en de een of andere terriër. 

Boemer was een echt goeie ziel

Dat zie je wel als hij hier gezellig rustig naast kat Kees ligt.

Dat beide honden terriër bloed met zich mee droegen geeft aan dat het honden met karakter zijn en dan niet altijd een heel gemakkelijk karakter. Boemer was er een die zijn leven lang los mocht en kon lopen en dat ook goed deed. Hij bleef keurig bij degene die hem uitliet. Maar na verloop van tijd liet hij zich wat afzakken en probeerde hij zijn eigen weg te gaan, dan was het soms even nodig om hem weer manieren bij te brengen en dan liet ik hem dichter bij me blijven. Dan zag ik hem denken, "'t is dat jij het bent, maar een ander hoeft dit niet te proberen." Ik vond dat altijd erg leuk, behalve dan dat ik even 'de baas' moest spelen, want daar hou ik niet zo van. Wat mij betreft mag een hond gewoon hond blijven, met eigen karakter. Zelf hou ik er ook niet van om gecommandeerd te worden. Zie mijn S5 verhaal uit militaire dienst.

Dit zijn een paar dingetjes wat je van je eigen hond kunt leren als je daar voor open staat. 

Het gebeurt zelden dat een vlinder op je gaat zitten. Dat doen ze gewoon niet zo gauw. Als dat wel een keer gebeurt, wees dan heel blij, want dat is iets bijzonders. Ik heb het zelf meegemaakt toen we met vakantie in Frankrijk waren. Toen kwam er een vlinder in de namiddag op mijn arm en hand zitten en is daar de hele avond blijven zitten.

Ik heb een paar fotoos van die situatie. De kwaliteit is niet zo goed, want ze zijn gemaakt met een niet zo'n geweldige telefooncamera. Maar ja, het was in 2005.

In de namiddag kwam deze vlinder op mijn hand zitten

En de vlinder bleef tot laat in de avond op mijn hand en arm zitten

Een vlinder betekent liefde en transformatie. Als dat geen duidelijk signaal is dan weet ik het niet meer. Het was een voorbode voor wat al aan de gang was, maar vooral van wat nog zou komen. Een hele transformatie. Het was een duidelijk teken van 'Dirk, let goed op, er staan grote dingen te gebeuren.' Dat wist ik uiteraard al wel, maar dat het me op deze manier nog eens extra duidelijk verteld werd, was best wel heftig. Sinds die dag is er heel veel veranderd, het transformatie proces is op dit moment zo goed als klaar. Je weet alleen nooit helemaal zeker waar het begin en het einde is, wat ik wel weet is, is dat het heel heftig is en dat het maar goed is dat je het niet alleen hoeft te doen. Je moet het wel Zelf doen. En dat heb ik gedaan. Met dank aan alle signalen en signaalgevers/sters. Ik hoop er anderen mee te kunnen helpen als ze zelf voor zo'n uitdaging komen te staan. Er is een heel groot voordeel Als je er aan toe bent, dan komt het bij je. Ben je er niet klaar voor, dan blijft het weg. Maar komen doet het zeker. In dit of in een volgend leven. Zorg dat je er klaar voor bent. Het is heftig en vaak ook heel zwaar, maar meer dan de moeite waard. Ik ben blij dat ik het tot dusver gedaan en beleefd en overleefd heb, want ik hoef er nooit meer doorheen, want dat heb ik zojuist gedaan. Als je eenmaal iets begrepen en in je gevoel gekregen en dus ervaren hebt, hoef je het nooit meer mee te maken. Het is maar dat je het weet.

Verwacht alleen niet dat de mensen in je omgeving het begrijpen, want dat is voor hen heel lastig. Transformatie. Het is ook zo ongrijpbaar, dus doe het gewoon en zeur niet. Al valt dat niet altijd mee. Dat 'kruis' moet je alleen dragen.

Kijk naar de wereld van nu. De aarde is aan het transformeren, we leven in een buitengewoon interessante tijd. Doe er je voordeel mee, want het is een onstopbaar fenomeen. Al de pogingen die regeringen en andere instanties ondernemen om het tegen te houden zullen niet helpen en niet werken. Ik heb het zelf ervaren. Je kunt proberen wat je wilt, maar als het je overkomt kun je het beste 'met het riet mee buigen'. 

Heus waar. Of je het wilt of niet en of je het begrijpt of niet, het gebeurt, dus doe er wat mee. Dit is wat de Maya's bedoelden toen ze zeiden dat de 'wereld zoals we die kenden, op zal houden te bestaan.' Dat is op een andere manier gezegd precies wat een transformatie inhoud. En wat het zal brengen is altijd beter dan wat er eerst was. Ook dat heb ik uit eigen ervaring. Je moet er wel een beetje geduld voor hebben. Het loont de moeite. En er is hulp. Waarom denk je dat onze vrienden en vriendinnen aan de andere kant van de sluier ons al die signalen geven? Voor de lol? Nee, zeker niet, hulp krijg je met het doel je te helpen. Het valt misschien niet altijd mee, maar aanvaard die hulp en ben er dankbaar voor.

Tot het volgende blog, groet,

Dirk