De veertiende steen

"Vogelgezicht"
Deze tekening heb ik in 1977 getekend

Vandaag is Koning Elf nadrukkelijk aanwezig. Deze keer niet om me te dicteren, maar om me te begeleiden. "Je kunt het zelf" zegt hij dan. En dan doe ik het zelf, dan begin ik gewoon en dan vloeien de woorden als vanzelf uit mijn vingers. Eerst heb ik nog een aantal tekeningen gescand en dan krijg ik al een beetje een idee wat het gaat worden. 
Het loopt meestal anders dan je denkt. Laatst sprak ik met iemand over de blogs die ik schrijf en ik vertelde dat ik dat op dezelfde manier deed als met tekenen. Zeker de oudere tekeningen, zoals de openingstekening van vandaag, maakte ik in opperste concentratie. Het duurde wel even voor ik 'er helemaal in zat', maar dan ging ik ook als een speer. Dat lukte me helaas niet iedere dag, maar er waren van die dagen bij dat het wel als vanzelf ging. 
Dan had ik altijd het hele sterke gevoel dat ik niet alleen in de kamer was. Als ik om me heen keek zag ik ook niemand, maar ik voelde gewoon dat er iemand achter me stond. Zoals nu dus Koning Elf bij me is en nog een aantal anderen, maar hij is nu het meest nadrukkelijk aanwezig. 
Ik moet toegeven dat ik het vroeger best wel een beetje eng vond. Ik ben er nooit bang voor geweest, maar het idee dat er iemand was die mij wel zag en ik die persoon niet, was wel even wennen. Maar het voelde zo gewoon en vooral ook erg fijn, dat ik me tegelijkertijd ook erg sterk voelde.

Vogels komen nogal eens voor in mijn intuïtieve tekeningen. Op de een of andere manier horen ze er gewoon bij. Ze worden niet voor niets de boodschappers van God genoemd. En vogels vertellen dus altijd iets. Daar heb ik al eens eerder iets over geschreven.

Gisteren zat ik in de trein en zag buiten op de weilanden opeens een heleboel ganzen en ik dacht 'ik moet straks in mijn blog even zeggen wat ganzen je willen vertellen.' 
In het TotemdierTarot van Ted Andrews betekent de gans. "Sla acht op je queeste." In gewoon Nederlands wil dat zeggen dat je je levensopdracht in de gaten moet houden. Dat je niet teveel moet afdwalen van je feitelijke doel in dit leven. Dat is dus voor iedereen een ander doel, maar de gans vertelt je dat je je moet concentreren op wat echt belangrijk voor je is. 
Terwijl de trein stevig door denderde liet ik mijn gedachten de vrije loop. Dat is dus ongeveer hetzelfde als wanneer ik helemaal geconcentreerd zit te tekenen of, zoals nu, zit te schrijven. Al snel dacht ik aan enkele mensen die in hun laatste sterfelijke leven klaar waren met het aardse driedimensionale leven en 'los gekomen waren van de materie'. Zij bleven zo lang ze konden hun werk doen, maar gaven ook lezingen en inspireerden andere mensen. Ze gaven dus gewoon zoveel mogelijk informatie door aan al diegenen die het wilden horen. Dat lijkt mij ook wel wat. Mijn dochter zei me laatst dat ik een goede leraar zou zijn, want toen ik haar iets over tekenen vertelde, moest ze wel blijven luisteren en niet omdat ik haar daartoe dwong, maar omdat ze geboeid was door wat ik haar vertelde. Het deed me goed dat van haar te horen. Als ik dan aan het vertellen ben dan zit ik helemaal in de stof die ik door wil geven. Het moet dus iets met kennis doorgeven zijn. Als je wijsheid door kunt geven is dat natuurlijk nog mooier, maar dat zien we dan wel weer. 'Wat is wijsheid'" wordt vaak gezegd. Wie het weet mag het zeggen. Wijsheid is begrepen kennis, zeg ik altijd. Kennis kun je uit je hoofd leren, maar wijsheid is datgene wat je op de een of andere manier begrepen hebt. Daar gaan meestal wel een paar jaren overheen. 

Over jaren gesproken. Al een paar jaar krijg ik allerlei signalen welke richting ik met mijn leven op zou kunnen en/of moeten gaan.
Ik wil heel graag jonge mensen stimuleren om vooral hun hart te volgen en zich niet teveel af te laten leiden door wat de maatschappij van hen verwacht. Want wat de maatschappij van haar mensen verwacht is totale overgave in de geraffineerde vorm van slavernij, die geld verdienen heet.

De volgende tekening illustreert prima wat dat onder andere inhoud.

"Gulden"
Uit het zeer productieve jaar 1985

Geld verdienen en zoveel mogelijk in de materie duiken. De onbruikbare auto staat hier symbool voor alles wat we eigenlijk niet nodig hebben maar toch willen hebben. Dat kun je wel zien aan de onhandige plaats die het voertuig inneemt. Bovenaan een trap met een mooie loper die de treden afgerold is, maar waar de auto niet overheen kan. Zo'n auto kost geld en rechts voor toont de echte, ouderwetse gulden zijn/haar hoofd, ten teken dat je daar wel wat voor moet doen. En dat lukt dus over het algemeen alleen maar als je dingen doet die je eigenlijk helemaal niet wilt doen, maar omdat iedereen in die tredmolen loopt, doe jij het dus ook maar. En blij dat we zijn met al die materiële dingen. Reken maar van ja zekerwetenwel, het is heerlijk om een auto te hebben en al die andere luxe dingen. 

Maar moet dat dan helemaal ten koste gaan van onze natuur? Is ons gevoelsleven dan zo inferieur dat we alleen maar aan werken en geld verdienen denken omdat de huur en de hypotheek en de verzekeringen betaald moeten worden? 

Links ligt de natuur uitgeteld op de grond, de armen al diep in de grond. Over het onderlichaam groeit al gras en de maatschappij snelt verder. Naar de natuur wordt niet meer gekeken. In tegendeel, voor de materie wordt de loper uitgelegd. Je ziet de vogel verbaasd naar die auto kijken. Wat ik kan is toch veel handiger? Je ziet het hem denken. "Rare vogels die mensen." 

De vrouw links op de tekening staat symbool voor alle innerlijke gaven en het scheppende van de mens. Maar dat wordt door materie en hebzucht en geloof, totaal weggedrukt en vertrapt. Rechts zien we nog een gecultiveerd riviertje onder een brug doorstromen. Die brug zorgt ervoor dat we niet in het water hoeven. Water staat voor gevoel en gevoel daar hebben ze in de grote werkende mensenmaatschappij een broertje dood aan. 

Het liefst zou men alle rivieren, sloten en beekjes dempen en er grote snelwegen overheen leggen. Opgeruimd staat netjes denken ze dan. Dat gevoel hebben we mooi onderdrukt, daar stappen we mooi overheen. Maar het gevoel is niet te onderdrukken. 'Weet je wat we dan doen? Dan geven we de mensen toch een pseudo gevoel. Dan geven we ze iets om van te dromen. Zoals bijvoorbeeld grote glimmende moderne auto's, strakke slanke lichamen van mannen en vrouwen. Dan gaan ze wel hun best doen om alles te kunnen kopen wat nodig is om zo slank en strak te worden.' 'Hoe doen we dat?' vroeg een arme stakker, die wel mee wilde doen met de grote jongens en meisjes, maar nog in een korte broek naar de vergadering kwam. 

De grote jongens en meisjes lachten hem vierkant uit.  Daar hebben we reclame voor." We vertellen ze gewoon iedere dag wat ze nodig hebben en na een tijdje gaan ze echt denken dat ze het zelf bedacht hebben en dat ze het ook allemaal echt nodig hebben en willen hebben." "Zou je denken?" vroeg de kortgebroekte arme stakker in een ultieme poging iets verstandigs te zeggen. "Ga jij nou maar in de zandbak spelen en laat ons het grote werk doen. Misschien mag jij straks de eerste reclamefolders rondbrengen, dan kun je geld verdienen voor een echte lange broek, een grote mensenbroek." Nou dat leek de arme stakker wel wat en hij stonk er met open ogen in. Precies zoals de grote mensen het gezegd en bedacht hadden. Hij had echt het idee dat hij erbij hoorde toen hij eindelijk het geld bij elkaar had om een lange broek te kopen. Wat hij niet wist was, dat het een verkeerde broek was. Deze paste niet bij de werkende mens die zichzelf uiterst serieus nam en gewichtig over wilde komen. 

"Blitz Jasje"
Ook weer uit 1985

Dit deed me denken aan de tijd dat ik dacht dat ik een pak aan moest doen als ik met mijn tekeningen en teksten naar mogelijke opdrachtgevers ging. Dat werkte natuurlijk voor geen meter. Maar ik heb echt een tijdje gedacht dat het misschien wel zou werken. Daarvoor was het in een spijkerboek en een trui immers ook niet gelukt. 

In dat nette pak is dat dus ook niet gelukt. Was natuurlijk ook een verkeerd pak.

Kleren maken de man, zegt men en dat zal best zo zijn. Maar al draagt een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding. Niet zo aardig voor apen, maar het gaat even om de boodschap. Als je dan toch iets wilt doen in de maatschappij en je hebt geen idee wat en al helemaal niet hoe, dan kun je maar beter zo veel mogelijk jezelf zijn. Al loop je in een jute zak, wat kan het je schelen. Die anderen lopen toch ook voor gek met dat colbertje en die vreselijke stropdas op een fout bloesje. 

"Blitz dasje"
Je raadt het al, ook uit 1985

'Wil ik dit soort dingen allemaal aan jonge mensen vertellen?' dacht ik nadat ik een tijdje zo mijn gedachten had laten gaan. Ja, en natuurlijk nog heel veel meer, dat lijkt me erg leuk. Maar het mogen ook oudere mensen zijn. Alle leeftijden is helemaal goed. Ik wil graag vertellen hoe ik het zie en hoe ik het voor elkaar gekregen heb om, als een voor de huidige maatschappij totaal ongeschikte persoon, te overleven en er wat van heb weten te maken. Gewoon door adem te blijven halen en vooral mijzelf trouw gebleven te zijn. Vroeger wist ik nog niet van de vogels als boodschappers en al helemaal niet wat ganzen betekenden. Het enige dat ik over ganzen wist is dat het geweldig goede waak'honden' zijn en dat ze gemeen kunnen pikken. Dat zijn toch al weer gauw twee dingen. En ze leggen grote eieren. Dat is dus drie.

Al doende leert men en dat heb ik dus gedaan. Op mijn terrein en gevoed door een brede interesse in dingen. Ik heb altijd willen begrijpen wat mensen bewoog iets wel of niet te doen. "Waarom?" is een woord dat ik veel gebruikt heb. Waarom zijn oude beschavingen ten onder gegaan? Ook zo'n vraag die me veel heeft bezig gehouden. Nou ja, tegenwoordig hoef je maar om je heen te kijken om te zien waar beschavingen aan ten onder gaan.

"Ruïne."
Een jaren 80 opzetje voor een nog uit te werken tekening.

Ruïnes hebben de buitengewoon eigenaardige eigenschap dat ze ooit eens zijn gebouwd en waarschijnlijk een volle glorie hebben uitgestraald. Dat geldt voor alle bouwwerken, maar toch zeker voor de grote imposante gebouwen die men bouwde om weer en wind en vijanden te trotseren. 

Waarom vergaan ze dan? 

Ten eerste door de tand des tijds en ten tweede omdat er nieuwere en soms ook betere vormen van behuizing ontwikkeld werden. Een groot kasteel is moeilijk warm te houden en door de komst van nieuwe vechtmethodes en technieken zijn ze ook minder bruikbaar gebleken om zich tegen struikrovers en andersoortige legers te beschermen. Dus werd er van lieverlede uitgeweken naar andere beter te verwarmen en te bewonen behuizingen. Paleizen en zo. Ook groot en duur, maar beter passend in de moderne tijd. 

Dat geldt ook voor de maatschappijen die om dergelijke bouwwerken heen bestonden. Groot, log en steeds minder praktisch. Niet meer te verwarmen en het biedt ook geen weerstand tegen oprukkende vijanden. En om het even heel duidelijk te stellen. Alles wat niet in de dan heersende maatschappijvorm past of wil passen is een vijand. Vroeger en nu. Dat wordt niet met naam en toenaam gezegd, maar ze bedoelen het wel. 

Om een klein voorbeeldje te geven. Toen de Maya's en de Inca's geconfronteerd werden met de geweren van de Spanjaarden legden ze al snel het loodje. Tegen dergelijk modern wapentuig was de pijl en boog en de speer niet opgewassen. Dus namen de mannen met het geweer de hele club in Zuid Amerika over.

Datzelfde gebeurt nu hier ook. De steeds sneller voortschrijdende technologieën zijn niet meer door lokale wetgevingen tegen te houden, dus wordt de huidige conservatieve economie links en rechts onder de voet gelopen door alle nieuwe mogelijkheden. Momenteel hebben vooral banken erg te lijden onder cyberaanvallen. De betrokken bestuurders, van die banken, doen heel stoer en sturen zo snel ze kunnen, een arme drommel in een verkeerd pak voor de camera, om op televisie uit te leggen dat alles onder controle is. Lachwekkend natuurlijk, want deze cyberaanvallen duren al veel langer dan we weten en het gaat net zolang door tot het banken systeem op zijn/haar rug ligt. Met andere woorden, als er betere wapens zijn, dan leggen de oude wapens het gewoon af. 

Waarom hebben de huidige machthebbers die moderne wapens dan niet? 

Goede vraag. 

Conservatisme. 

Wat de boer niet kent vreet hij niet. Dus die moderne computertechnieken zijn niet voor gewone mensen, dat is iets voor nerds en die zijn ongevaarlijk. Niet dus.

Kijk maar naar het facebook feest in Haren.

Gewoon geen idee wat voor impact de moderne mediamogelijkheden allemaal in zich bergt. 

'Weet je wat?' Zie je de hoge dames en heren denken. 'Dan gaan we het toch gewoon verbieden. Dat deed de kerk vroeger ook.' Als iets gevaarlijk werd deden ze het gewoon in de ban. Dan werden er vervloekingen uitgesproken en werd je uit de groep gegooid. Dat was in die tijd makkelijk, want de groepen waren klein en overzichtelijk. Nu in deze tijd van globalisering, is de hele wereld een grote groep. Gooi die er maar eens uit. 

Dat valt met geen pijl en boog tegen te houden. En al helemaal niet door een politieman in een fout pak. Want laten we even heel eerlijk zijn. Die uniformen zijn toch steeds zieliger, zelfs Jan Klaasen heeft een dergelijk kostuum geweigerd toen hem een rol in een nieuw poppenkast stuk werd aangeboden. Dat verhaal zou over een troonswisseling gaan en Jan kreeg de buitengewoon belangrijke taak in het stuk om de koning te bewaken. 

Jan zag de bui al hangen en trok zich snel terug, want in deze tijden van massaliteit, drones en andere communicatie technieken zag Jan geen heil om in zo'n opzichtig harlekijns kostuum een rol van betekenis te spelen. Dat had je in Haren tijdens de rellen die daar ontstonden ook al gezien. Die strepen waren een geduchte markering waar stevig op gemikt kon worden. Of uit de buurt gebleven als er zo'n wandelende fluoriserende malloot jouw kant op kwam. "Gingen ze bij de poppenkast productie maatschappij dan helemaal niet met hun tijd mee?" Jan vroeg zich echt af of hij niet een last minute reis naar een warm land kon boeken. Equador leek hem wel wat, daar had Jan mooie foto's van gezien toen collega's daar voor een project naar toe gegaan waren. 

Jan had nog meer redenen om de aanvankelijk fel begeerde rol te weigeren. Ze hadden een openings liedje bedacht, waarvan ze zeker wisten dat het goed was. Dat hadden ze laten onderzoeken door aan hun medewerkers/sters te vragen of ze het leuk vonden. Nou en die hadden het allemaal een mooi liedje gevonden. Die trollen hoefden het zelf niet te zingen, dus vonden ze het goed en waren ze weer even verzekerd van werk.

Door mismanagement en stug volhouden, dat het allemaal goed is, gaat elke goed gefundeerde maatschappij naar de kloten. Daar kun je gif op innemen. Kijk maar om je heen.

"Lekke beker"
Ook getekend in 1985

Gewoon zeggen dat er niks aan de hand is en dat alles onder controle is. De beker is niet lek, nee, hij heeft een ingebouwd systeem zodat hij niet overstroomt.

Hoe lang duurt het nog voor dit soort machthebbers aan de kant geschoven worden en vervangen door anderen die het, hopelijk, beter gaan doen. Slechter kan haast niet.

Nee, Jan Klaassen had er toch al niet meer zo'n zin in en zocht stilletjes naar andere bezigheden. En omdat hij al zo heel lang de paljas had uitgehangen, leek het hem wel wat om zijn ruime ervaring over het leven met anderen te delen. 

Je staat er van te kijken wat zo'n clown allemaal meemaakt. Daar kan hij of zij veel over vertellen. Het voordeel van dergelijk werk is dat je als ongevaarlijk wordt gezien. Je draagt immers een 'verkeerd' kostuum, dus kun je nooit een bedreiging voor de autoriteit van de ander gelden. Dat hoeft ook niet, het is al genoeg als men je neemt zoals je bent. 

"Hoe denk je anders dat ik hier gekomen ben?"
Getekend in 1985

Als artiest wordt je niet vaak op waarde geschat. Je doet werk dat men over het algemeen niet begrijpt. En dan kun je er nog van leven ook. Niet iedereen kan daar goed mee omgaan. Ik kan me nog die dag herinneren dat ik op een feest moest spelen en ik met de opdrachtgever even buiten liep om mijn koffers uit de auto te pakken. Hij reed zelf in een bescheiden middenklasser en ik in een iets minder bescheiden middenlasser. 

De beste man verschoot van kleur, trok dus wit weg en keek geschrokken naar mijn auto. Toen klaarde zijn gezicht plotseling op en was het goed. Aan het nummerbord zag hij dat mijn auto een jaar of tien oud was en de zijne was nieuw. Begrijp je de gevoeligheid? 

Je mag alles, als het maar niet te gek is. 

Dat wordt iets anders als je bekendheid via radio, tv of film geniet. Dan is het ineens wel goed dat je een grote dure nieuwe auto rijdt, want je werkt er immers hard genoeg voor. Maar in mijn segment, waar bekendheid niet aan de orde is, is het belangrijk dat je het ogenschijnlijk niet beter dan de werkende opdrachtgever doet. 

Me dunkt dat ik het een en ander aan bagage in mijn ransel heb verzameld.

"Alles in 1"
1985

Bovenstaande tekeningen, die van de vliegende olifant met de grote oren en de 'Alles in 1", slaan uitstekend op mij. Niet dat ik al kan vliegen en/of zweven, maar het geeft mooi weer dat ik van mijn plek gekomen ben. Het laat zien dat er een nieuwe wereld voor me open ligt. Nog niet door mij betreden, maar al wel binnen bereik. Natuurlijk neem je in zo'n geval alles mee wat je in de afgelopen jaren en levens aan ervaring hebt opgedaan en dus is het nu tijd om het door te geven. 

Zo, dat heb ik eindelijk durven zeggen. Maar het is gewoon de waarheid en ik weet dat het zo is en dat het goed is.

Langzaam maar zeker ontrolt zich een nieuw leven voor me uit, met nieuwe bezigheden en mogelijkheden en daar geniet ik van. Het mag van mij soms wel wat sneller, want economisch gezien wordt het zo langzamerhand wel weer eens tijd dat ik wat vet op de botten krijg. Lijkt me leuk om weer eens iets te kunnen kopen wat je niet echt nodig hebt, maar het gewoon leuk vind om te hebben. Of om weg te geven. Dat is soms nog leuker.

"Vrouw met dienblad op een dienblad."
Weet zo uit mijn hoofd niet meer wanneer ik dit getekend heb.

Dat niet alles op een presenteerblaadje wordt aangeboden mag duidelijk zijn. Toch krijg je alles aangeboden. Dat klinkt heel tegenstrijdig. Maar het is wel zo. De afgelopen 21 jaar tijdens mijn werk in het entertainment, ben ik in zo ontzettend veel verschillende situaties terecht gekomen, dat het wel heel gek zou zijn geweest als ik daar niet het nodige van opgestoken zou hebben.

Zo is mijn afkeer voor uniformen nog groter geworden dan die al was. Zelf heb ik natuurlijk ook in uniformen gelopen. Voor sommige rollen is dat wenselijk, dus dan trek je zo'n mal pak aan. Man ik heb zelfs in een paashazen pak gelopen. Dat heeft me wel even een korte depressie opgeleverd. Ik dacht echt even 'ben ik nou echt 45 jaar geworden om dan nog in zo'n raar pak rond te moeten lopen?' Maar ik had de klus aangenomen en heb uiteindelijk reuze veel plezier gehad als paashaas. Dat komt ook omdat ik over het algemeen razend snel mogelijkheden zie om het toch leuk te krijgen en te houden. Door de kop niet op te zetten, want dat werkte niet en die was ook niet mooi, gaf ik mezelf de ruimte om het op mijn eigen manier te doen. En dat werkte, zoals dat over het algemeen werkt. In plaats van die kop zette ik een brilletje op, wat weer veel reacties van de aanwezige grapjassen en wijsneuzen opleverde. Dat ging dan van: "Heee, een paashaas met een bril, dat kan toch niet man." Ik reageerde dan stoïcijns: "Ik lustte vroeger geen worteltjes." En dan had ik er weer een paar vrienden voor het leven bij. Tja wie niet sterk is moet gewoon slim zijn. Gelukkig ben ik het allebei.

Dit soort ervaringen geeft wel aan dat je uit elke situatie iets positiefs kunt halen. Daar moet je dan wel even voor open staan en gelukkig heb ik dat zo veel mogelijk gedaan.

En die houding blijf ik houden, want ik zou wel gek zijn als ik zou denken dat ik er al zou zijn. Ik mag dan wel toe zijn aan een nieuwe uitdaging, dat wil nog niet zeggen dat ik alles al weet. Nieuwe ronde nieuwe kansen en die moet je grijpen, dus daar richt ik me op.

"Landschap schets"
Ook van deze tekening weet ik niet meer wanneer ik die getekend heb.

Het landschap is misschien nog niet helemaal scherp en afgetekend, maar is al wel duidelijk zichtbaar. Er loopt ook al een figuur de open vlakte op en dat ben ik dus. Het is allemaal nieuw, wat voor me ligt. Spannend en heel bevredigend en uitdagend om aan te beginnen.

Met dank aan alles wat ik tot dusver heb mogen doen en ook gedaan heb, laat ik het oude achter me en ga door met het nieuwe. Dat is de enige manier om niet door conservatisme uiteen te vallen, zoals dat met alles gebeurt wat zich niet aanpast en vernieuwt of gewoon mee buigt met het riet. "Buig je niet, dan barst je wel!"

"Touwladder"
1985

Het is niet erg om met een touwladdertje op het vliegende tapijt te klimmen. 

Alle begin is moeilijk en als je het al kunt hoef je het niet meer te leren, dus begin maar gelijk met leren. Dat houdt je jong en fris van geest. 

Ik ben dan wel geen fakir, maar als metafoor vind ik hem wel mooi. 'Ook een beginnend fakir heeft een opstapje nodig."

Al doende ben ik mijn eigen opstapje aan het creëren. Met passen en meten wordt de meeste tijd versleten.

"Overvol luchtruim"
Ook deze stamt uit 1985

Als we allemaal al zouden kunnen vliegen zou het luchtruim overvol zijn. 

Ik kon het toch echt niet laten om mijn handtekening rechts boven te zetten op de uitlaatgassen van de ufo die al helemaal links vliegt en/of zweeft. Ik heb wat met die dingen. 

Bedankt weer voor het kijken en lezen. Laat gerust wat van je horen als je op en/of aanmerkingen hebt. Vragen mag ook. Vind ik allemaal leuk.

Groet en tot de volgende keer,

Dirk