De negentiende steen

"Gezicht"
1978

Ik zou de meeste van mijn oude tekeningen de titel 'zoekplaatje' mee kunnen geven.
Er is altijd veel op te zien en nog meer te zoeken.
Het zijn ook stuk voor stuk momentopnames van hoe ik me op dat moment voelde of wat er in me speelde.
Het zijn in feite reisverslagen van mijn innerlijk leven.
Al vrij vroeg begreep ik dat het mijn eigen psychotherapie is geweest.

Een geestelijke uitlaatklep om te voorkomen dat ik zou klappen. 
Zoals een versleten fietsband ineens leeg kan lopen, zo kan dat met de mens natuurlijk ook.
Er zijn therapeuten die werken aan de hand van tekeningen die ze je laten maken. 
Zelf heb ik dat nooit gedaan, maar ik geloof zeker in de mogelijkheden en de resultaten daarvan.
Tegenwoordig maak ik mijn innerlijke reizen vanuit een stoel.
Niet eens een luie stoel, maar meestal een gewone keukenstoel.
Soms zelfs liggen op bed of in bed. 
Daar is wel enige discipline voor nodig want in bed liggend, wil de slaap nog wel eens de zaak overnemen. 
Maar dan nog kan het, als je je er maar bewust van bent dat je alles wat je ziet nodig hebt om te ervaren wat nodig is om een bepaalde vraag die je had te beantwoorden.

Het zal de regelmatige kijker en lezer van mijn blogs opgevallen zijn dat er heel weinig kleur in mijn tekeningen zit.
Daar heb ik vroeger ook al over nagedacht, maar ik kwam nooit veel verder dan proberen.
Meestal werd mijn kleurgebruik afgekeurd vanwege te felle kleuren of welke ander kritiek dan ook.
Zelf hou ik het erop dat mijn leven zo plat mogelijk moest zijn om me te voegen aan de derde dimensie.
Daar kon ik dus geen kleur bij gebruiken.
Maar ik hou van kleur.
Ook nu nog moet ik mijn best doen om de kleuren een beetje te verzachten, want ik gebruik het liefst hele felle kleuren.
Sons zelf tegen het fluoriserende aan.
Leuk toch.
Ik ben ook gek op de graffiti op straat.
Daar zitten echt prachtige kunstwerken tussen.
Natuurlijk ook een hoop troep die het niveau van twitter niet overstijgt.
Of zoals vroeger toen de mobieltjes in opgang begonnen te komen.
Dan stond je ergens op straat of zoals in mijn voorbeeld voor een supermarkt en dan hoorde je de volgende conversatie: "He, hallo, wat leuk. Waar sta je?"
---
"O, wat leuk, ik ook."
...
"Hier bij de super."
...
"Wat! nee echt?! Maar waar dan, ik zie je niet."
...
"Omdraaien? (draait zich om)
...
"Te geeeeeek.
Ik zie je,"
...
"Ja, ik kom er ook aan."
En gewoon doorlullend (ik gebruik dit woord expres) in dat mobiele praatijzer naar elkaar toe lopen en dus niet dat ding uitzetten.
Vreselijk.

Mannen en vrouwen, dat maakt niet uit, ze praten dezelfde onzin als ze zo'n mobiel in handen hebben.

Graffiti.
Daar zijn grote kunstenaars uit voortgekomen.
Vergeef me dat ik even geen namen bij de hand heb, want dat is nooit mijn sterkste kant geweest. 
Dat komt ook omdat ik nooit echt iets van kunst begrepen heb.
Muziek was en is voor mij veel tastbaarder, dan is er gelijk sprake van gevoel en sfeer.
Of totaal niet natuurlijk, maar dat is dan ook heel duidelijk.
Ik heb dat met kunst ook wel, zeker als ik voor een doek sta, maar mijn idee van kunst strookt niet altijd met die van de kenners.
Gelukkig niet zou je soms zeggen.
Dat had ik op school ook al. 
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik niet veel van kunstgeschiedenis heb opgestoken.
Dat vind ik soms best wel jammer.
Maar het is bij mij net als met bier en/of wijn. 
Ik vind het lekker of niet.
Het hoe en waarom vind ik niet eens zo belangrijk.
Ook niet als het wel lekker is, dan maakt het me nog niet uit waarom.
Lekker is lekker. 
Mooi is mooi. 
Kunst is kunst.

Ik kan dit rijtje met gemak een stuk langer maken, maar daar zit ik zelf niet op te wachten.
Voor ik aan dit negentiende blog begon heb ik eerst een sessie met Koning Elf gedaan.
Misschien komt hij straks nog even langs, maar misschien ook niet.
Het is mij in ieder geval weer een heel stuk duidelijker geworden.

Dus weer terug naar kleur, ofwel het gebrek aan kleur in mijn leven.

Slepen door de materie.
Jaren 70

In deze tekening sleep ik me letterlijk door de materie heen.
Zonder me daar op dat moment van bewust geweest te zijn overigens.
Ik heb me altijd afgevraagd waarom ik aan die boog met de 7 erop hang.
Natuurlijk ben ik dit zelf.
In die jaren had ik nog lang donkerblond haar en was ook nog redelijk slank.
Als ik aan de afgelopen jaren denk, dan illustreert deze tekening precies hoe ik me voelde en hoe ik er door gekomen ben.
Ik ben daar al bezig het aardse kleed van me af te werpen.
Maar zo eenvoudig is dat natuurlijk niet. 
Ja, achteraf wel, maar op het moment zelf uiteraard niet.

Ik heb er nog een paar.

Trap naar boven.

Ook weer leuk geprobeerd.
Zou er bovenaan die trap ook een schrokop staan, of is het slechts een vreemde poort naar mooier?
Ik wilde in ieder geval gewoon naar boven.
Je ziet dat ik de kleuren een beetje aan de fletse kant gehouden heb. 
Voor mijn doen dan, want het kan natuurlijk veel mooier.

Begin van een sprookje.

Want deze is niet afgemaakt.

Het was een nobele poging om mijn pietepeuterige pentekeningetjes in kleur te maken.

Daar heb ik nog een groot formaat tekening van, maar die is te flets geworden.

Helaas was de inkt die ik ervoor gebruikt heb, niet tegen de tand des tijds opgewassen. 

Ik laat hem dus niet zien.

Te erg voor mezelf.

Het kan dus wel en wie weet ga ik het toch nog wel een keertje doen.

Voorlopig ga ik nog even door met mijn verhaal vertellen aan de hand van mijn oude tekeningen.

Langzamerhand is er een beetje kleur in mijn leven gekomen, maar het is nog lang niet zo mooi als de kleuren die ik tijdens mijn innerlijke reizen zie.

Als ik dat toch eens zou kunnen schilderen, maar de kleuren zijn er gewoon niet.

Mijn collega reisgenoten zien dezelfde kleuren, maar weten ook niet hoe je ze hier moet noemen.

We komen niet veel verder dan dat het onbeschrijflijk mooie kleuren zijn en dat we zouden willen dat we ze hier konden gebruiken.

Figuur in kleur.

Deze tekening heb ik een keer gemaakt terwijl we tijdens een feest als een soort van kunstenaars rondliepen.

Het moest snel en daar hou ik wel van.

Het verhaal wat ik erbij heb staan vertellen, terwijl ik dit tekende, is me even ontschoten.

Ik heb dus zo af en toe geprobeerd wat kleur in mijn leven aan te brengen.

Want dit leven hier op aarde is maar een zeer flauwe afspiegeling van de wereld waar we naar toe gaan.

Daar zijn we weer.

Ja, we gaan naar een andere aarde.

Een aarde waar geen geweld gebruikt kan en mag worden.

Gewoon omdat dat daar niet kan en dus ook niet nodig is.

Zij die nog graag met geweld bezig willen zijn kunnen dat op andere planeten gaan doen.

Moeder aarde is er klaar mee, en is verder gegaan.

Je zou kunnen zeggen dat moeder aarde ook bezig is wat meer kleur in haar leven te brengen.

Ik heb me op twitter aangemeld om mooie foto's van over de hele wereld te kunnen bekijken en dan zie je hoe mooi het kan zijn op aarde.

Die foto's zijn trouwens nooit in oorlogsgebieden gemaakt, want daar valt niet veel moois te fotograferen.

Al zullen er mensen zijn die daar anders over denken.

Als je menselijk leed mooi vindt om op foto's te bekijken, dam heeft onze planeet helaas nog genoeg moois in petto.

Ik kijk liever naar die andere beeldschone opnames van de natuur die er gelukkig ook is.

Verder blijf ik werken aan de kleur in mijn eigen leven.

Ik vrees dat die voorlopig beperkt blijft tot mijn innerlijke wereld, want die is heel mooi.

Het is dus de kunst dat in mijn leven hier op aarde te implementeren.

Kon je nou echt niet een normaler woord bedenken?

'Nee.'

Spellingcontrole gebruikt?

'Was niet nodig. 'k had 'm in een keer goed.'

Tjonge jonge jonge, 't moet niet gekker worden.

'Implementeren is toch een gewoon Nederlands woord?'

Jawel, maar jij wilt toch altijd zo graag zo gewoon mogelijk schrijven?

'Dat dan weer wel ja.'

Nou, gebruik dan een gewoon Nederlands woord.

'Eeehhh...?'

'Invoegen.

Nee. 

Toevoegen.

Zo goed?'

Ja.

Neem me deze flauwekul niet al te kwalijk, ik ben in een beetje matte stemming.

Ik wilde per se deze week weer een blog schrijven, terwijl ik er eigenlijk even mee op wil houden. 

Maar dan toch weer niet.

Het duurt ook allemaal zo lang.

Ik wil verder, maar dat schiet maar niet op.

Op mijn reis terug naar het licht ben ik vele symbolen tegen gekomen.

Zo ook een die op mij betrekking had/heeft.

Op een mooie dag 'zag' ik hem ineens.

Ik ben gelijk gaan tekenen, maar zoals met de kleuren die je ziet, zo is het ook met het beeld dat ik zag.

Hoe ga ik dat in godsnaam realiseren?

Ik zal een paar pogingen laten zien.

Ik moet er wel bijzeggen dat ik niet de enige ben die met deze symbolen een eigen tekening toegewezen heeft gekregen.

Ik kom er genoeg tegen en die zien er over het algemeen heel mooi uit.

Zo ver ben ik niet gekomen met het uitwerken van mijn eigen symbool.

Komt waarschijnlijk ook omdat het niet echt origineel is.

Maar wel mooi.

Engelenhart nr 4

Het oorspronkelijk ontwerp zag er iets anders uit, maar uiteindelijk ben ik met deze vorm verder gegaan.
De kleuren zijn een beetje ingetogen, zeker vergeleken met andere kleurstellingen.
Daar zal ik er dan toch ook maar even een van laten zien.

Engelenhart nr 2

Deze kleuren vind ik ook mooi, maar het is toch nog steeds niet zoals ik het 'zie'.
Die kleuren krijg ik niet gevonden.
Hieronder nog een tekening uit de losse pols en zo zie ik ze het liefst.
Dat past wat beter bij mij.
Niet zo bedacht en geprogrammeerd, maar gewoon lekker even snel op papier gezet.
Dat ben ik, zo doe ik dat het liefst.

Engelenhart en meer.

Deze ga ik ook nog een kleurtje geven.

Ik ben al lang niet meer van plan om deze als persoonlijk symbool te gaan gebruiken.

Het heeft er alleen maar toe gediend dat ik bleef werken aan het ontdekken wie ik ben en waar ik vandaan kom en waar ik naar toe ga.

Een hele mond vol voor een levensproces waar in feite ieder mens mee bezig is.

Ik ben er al mee bezig en ik kan ook niet anders, dit is wat ik moet doen en ik ben al zo ver gekomen, dat ik er ook niet meer mee kan en wil stoppen. 

Al zou ik dat willen.

Vuurtoren

In een vorig blog heb ik verteld over de symboolkaarten die ik gebruikt heb in mijn reis naar hier.

Een van de symbolen was de vuurtoren.

Als je met licht werkt, dan ben je een 'vuurtoren'.

Ik moest vaak terugdenken aan een liedje dat ik vroeger in mijn jonge jaren probeerde te schrijven.

Ik heb een heleboel liedjes geschreven, maar met dit liedje kwam ik maar niet verder.

Ik had eigenlijk alleen maar de titel en daarmee gelijk de eerste tekstregel.

"I'm a Lighthouse..."

Dat was 'm dan.

Kort maar krachtig. 

Meer was dus ook niet nodig, want dat was ik toen al en ben ik nu nog steeds.

Dat wist ik alleen toen nog niet.

Zelfs nu zeg ik het met enige schroom.

Maar wat waar is is waar.

Een gechannelde Ziel zei eens over de lichtwerkers en hun, veelal, moeilijke levens en levensomstandigheden.

"Denk aan een vuurtoren, die staan zelden op een veilige plaats."

Tja, in een rustige woonwijk heb je geen vuurtorens nodig. 

Aan de kust wel.

Bij kalm weer is er niets aan de hand.

Maar bij storm en onweer, is het geen pretje een vuurtoren te zijn.

Het is een beetje te vergelijken met het leven in de huidige maatschappij vorm, waar een regering, van welke signatuur dan ook, haar uiterste best doet om er iets van te maken, maar elke poging loopt op een ramp uit.

Dit zijn dus de tijden dat er niet genoeg vuurtorens zijn.

Mocht je een leuke baan willen, dan kun je solliciteren bij de vuurtorenengel ter andere zijde van de sluier.

Sollicitatie komt altijd aan.

En als het goed is krijg je gelijk zo'n zwaailicht op je hoofd.

Het licht komt trouwens niet uit je hoofd, maar rechtstreeks uit je hart.

Zoals alles dat goed is.

Ik maak er een beetje een grapje van, maar het is wel waar.

Mocht je ook naar het licht willen en je wilt je eigen innerlijk licht groter en groter maken, dan is het enige dat nodig is je : "Ik ben bereid."

Dat werkt meteen.

En verder is het net als met het liedje Hotel California van The Eagles.

"You can check in every time you like, but you can never leave."

Tja, eenmaal aan boord geklauterd, blijf je ook aan boord.

Maar het is een mooi schuitje.

En je bent er nooit alleen.

Hoe meer zielen hoe meer vreugd.

De schep

De schep, of schop of spade, staat symbool voor graven tot je het gevonden hebt. 

Maar ook voor het gereed maken van de grond om er zaden in te zaaien die dan weer uitgroeien tot bloemen of wat je dan ook gezaaid hebt.

Bloem

Het is goed oogsten als er zorgvuldig gezaaid is.

Dat wil zeggen dat hoe beter je je werk doet hoe beter het resultaat zal zijn.

Dat is met alles zo.

En als je gewoon je werk goed doet en er geen al te grote ruchtbaarheid aan geeft, dan kan dat wat je gezaaid hebt tot volle wasdom komen en in goede harmonie.

Dus als je met licht wilt gaan werken doe dat dan in stilte, tot het licht zo sterk geworden is dat beetje bij beetje alle problemen verdwijnen, dan kun je er mee naar buiten komen.

Er te vroeg mee naar buiten komen kan je ontwikkeling enorm storen en tegenwerken.

Ook al zullen de mensen in je omgeving het niet direkt tegen je zeggen, maar als ze het niet zien zitten of het gewoon niet begrijpen, dan kan die negatieve houding jouw prille groeiproces ernstig storen.

En wat niet weet, niet deert.

Dus hou het voor jezelf.

Je komt vanzelf mensen tegen die het wel begrijpen.

Dat zijn meestal ook degenen die er ook in stilte aan werken.

In de jaren dat ik op feestjes mijn werk deed, probeerde ik ook zoveel mogelijk licht mee te nemen en te delen.

Er is er altijd wel een die dat merkt.

Ik ben vaak aangesproken door iemand die 'zag' wat ik aan het doen was.

Zelfs toen ik het niet eens bewust deed.

Een helaas te vroeg overleden collega vertelde me eens: "Als jij een zaal in komt gebeurt er altijd iets. Dan verandert er wat. Dat merk je aan de mensen."

Dat vond ik leuk om te horen, maar ik was me er zelf toen absoluut niet van bewust, laat staan dat ik er op bewuste wijze mee bezig was. 

Bovendien was ik niet in de zaal voordat ik er binnen ging, dus ik kon het verschil ook niet merken.

Een andere collega zei ongeveer hetzelfde als hij Hans en mij in de zaal bezig zag.

Op mijn manier probeerde ik de mensen gewoon een leuke avond te geven. 

Of in ieder geval een kans op een leuke avond, want of het leuk is ja dan nee, dat bepaalt een ieder voor zichzelf, daar gaat de minister president gelukkig niet over.

Vibrerende zinderende zon.

Een mooier symbool voor de kracht van het licht is er haast niet.

De vibrerende zinderende zon.

Ik heb eens uit een boekje, dat dan weer wel, een mooie oefening geleerd om je chakra's te zuiveren.

Je gaat op een stoel zitten, of in de lotushouding als je dat kunt, en ontspant je en aard je met moeder aarde.

Als je kalm genoeg bent, dan visualiseer je een prachtige vibrerende zon en je laat deze zon in je kruinchakra zakken.

Je laat die prachtige zinderende zonne energie je hele chakra zuiveren en reinigen, dan laat je de zon naar je derde oog chakra op je voorhoofd trekken en laat de zon ook dat chakra zuiveren en schoonmaken.

Daarna ga je naar je keelchakra, het hartchakra, het zonnevlechtchakra, je navel- of heiligbeen chakra en tot slot in je stuit- of basischakra.

Je zult voelen hoe krachtig deze oefening is en je merkt vanzelf wanneer je er weer behoefte toe voelt om deze oefening te herhalen.

Eigenlijk zou ik deze oefening, iedere keer als ik een blog ga schrijven, moeten doen, maar ik heb laatst een andere en ook hele mooie oefening geleerd die het schrijven helpt. 

Om dat zo geconcentreerd mogelijk te doen dan.

Voor ik aan dit blog begon zei ik tegen mijn vriendin dat ik vandaag een kort blog zou schrijven. Ze moest lachen en zei: "Zet er maar onder dat je dat gezegd hebt en kijk dan maar of het gelukt is om het kort te houden."

Voor mijn doen is het tot nu toe inderdaad een kort blog geworden.

In het kader van kleur en een al dan niet flauw grapje heb ik nog een paar kleurproeven die ik gemaakt heb om inkleuren met mijn computer onder de knie te krijgen.

Een droedel.

Ik weet het, het is een hele oude droedel, maar ik wist even niets beters toen ik iets zocht om in te kleuren.
Een Mexicaan op een fiets, van boven af gezien.
Ik vind 'm zelf wel leuk eigenlijk.
Zelfs na al die jaren nog.

Wereld onder water.

Deze onder water wereld nog even om het anders denken weer eens te promoten.

De werkelijkheid ziet er over het algemeen anders uit dan de werkelijkheid die wij voor waar houden.

Wat inkleuren betreft had ik nog wel wat te leren en dat is nog steeds zo, al gaat het me nu een stuk beter en sneller af.

Het is weer genoeg geweest voor deze keer.

Denk er eens over na om iets met die vuurtoren te gaan doen.

Erover denken kan toch geen kwaad?

Zelf kwam het bij mij als een kort liedje.

Ik heb er nog steeds geen spijt van en ga er gewoon mee door.

Mijn licht krijgt niemand meer gedoofd.

Om met Pink Floyd te eindigen: "Shine on, you crazy diamond."

Bedankt voor het kijken en lezen en ik groet iedereen die de moeite heeft genomen dat ook te doen.

Groet,

Dirk

De achttiende steen

"Drieluik"
Eind jaren 70

Deze tekening vond ik in een mapje met dierbare tekeningen. 

Dat had ik op de omslag geschreven.

Er zitten hoofdzakelijk oude tekeningen in, meestal wat kleiner van formaat en gemaakt in de zeventiger jaren.

Ik weet nog goed dat we in het tweede jaar van de academie, het eerste vakjaar in 1971 1972, zoals dat heette, het boek De geverfde vogel van Jerzy Koscinsky moesten lezen en illustreren.

Dat was gelijk al een heftige opdracht want het boek gaat over de tweede wereldoorlog en de hoofdpersoon was een jongetje van een jaar of zes à zeven. 

Vermoed werd in die tijd dat hij het zelf was, want het speelde in Polen en hij was van Poolse origine.

Het zouden zijn ervaringen uit die tijd zijn en als dat zo is en daar twijfel ik geen moment aan, dan heeft hij een heftige tijd meegemaakt.
En dan druk ik me zeer voorzichtig uit.

Ga er maar aan staan als klein mannetje en grotendeels alleen op zichzelf aangewezen.

In een hoek gedreven en niet weten of de mensen, waar hij op dat moment was, wel goed voor hem zouden zijn.

Dat was natuurlijk niet zo, dus kwam hij op een gegeven moment alleen in een groot donker bos terecht.

Ik ken het verhaal niet meer exact, maar de hoofdpunten zeker nog wel.

Een oudere, meer ervaren, jongen leerde hem dat hij een vuurbus moest zien te krijgen en het was heel belangrijk die bus dag en nacht te laten branden. 

Het brandend houden moest hij doen door de bus in het rond te slingeren.

Dat is gelukt, maar je moet niet vragen hoe.

In vreemde situaties moest hij zich eerst schuil houden, want het was gevaarlijk voor een kind om zomaar op iemand af te stappen.

Eenzame en bange nachten in het bos of aan de rand van een dorp.

Dan bij mensen terecht komen die hem wel even van een ziekte zouden genezen, dus groeven ze hem in, om de aarde en de pieren en andere aarde dieren hun werk te laten doen.

Angstige uren beleven omdat een kraai wel erg dicht bij kwam en het op zijn glinsterende ogen voorzien had,

Stil moeten zijn op een zolder omdat beneden een man bezig was een vrouw te mishandelen. 

En dat allemaal, door een scheur in de vloer, van boven af te zien als getuige.

Dan was alleen zijn in de natuur soms nog de beste oplossing.

Het moge duidelijk zijn en zeker voor diegenen die het boek gelezen hebben, dat ik niet eens de heftigste scènes getekend en beschreven heb.

Ik geloof dat ik de enige uit de klas was die het hele boek gelezen en geïllustreerd heb.

Zo'n braaf baasje was ik toen zeker nog wel.

Vond het ook heel interessant om te doen.

Van onze hoofd docent moesten we ook de oude Russische meesters lezen. 

Gogolj, Dostojevski, Tsjechov, Tolstoi en nog een paar.

Dat heb ik met veel plezier gedaan.

Met name een verhaal maakte destijds op mij grote indruk.

Ik wist op de een of andere manier gewoon dat dit een belangrijk verhaal was. 

Voor mij in ieder geval wel.

Het ging over vier jonge mannen die aan de kunstacademie gingen studeren en natuurlijk allemaal een droom hadden een succesvol kunstenaar te worden.

Al tijdens de studie koos er een voor het geld. 

Hij kon goed portretten schilderen en kreeg daar al vroeg goed voor betaald. 

Hij ging daar dus mee door.

Later volgden twee van zijn kameraden zijn voorbeeld en gingen ook goed geld verdienen aan hun kunstige vaardigheden.

De vierde jongeman moest er niets van hebben en koos ervoor zijn eigen pad te volgen.

Jarenlang ploeterde hij zonder noemenswaardig succes.

Zijn drie vroegere vrienden was hij al lang uit het oog verloren en zij hem.

De drie waren geziene en succesvolle kunstschilders, maar het succes voldeed niet meer, Ze waren inmiddels te zeer gehecht aan het geld dat ze ermee verdienden om nog iets anders te gaan doen bovendien deed het aanzien hen ook goed.

Maar toen, jaren en jaren later, waren ze allemaal tegelijk in een museum voor een tentoonstelling en zagen de drie vrienden een groepje opgewonden mensen staan. Nieuwsgierig kwamen ze dichterbij en zagen dat er een slordig geklede man een aantal schitterende doeken liet zien.

Ze kenden de man niet en keken nog eens goed. 

Nee maar, het was hun oude kameraad van de kunstacademie van jaren geleden.

Hij was zich door blijven ontwikkelen en had daar buitengewoon mooie resultaten door behaald.

Ineens begrepen de drie dat hij door zich niets van het gemakkelijke succes aan te trekken, zich naar een hoog niveau had getild.

Dit was wat zij wel hadden willen doen. 

Maar dat ging niet meer.

Zij hadden hun tijd verspild aan geld, aanzien, succes en een comfortabel leven.

Dit is natuurlijk in mijn woorden het verhaal eenvoudig verteld.

Het originele verhaal is uiteraard de moeite meer dan waard.

De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik op dit moment even de naam van de schrijver niet weet, maar het is in ieder geval een van bovenstaande schrijvers geweest.

Het verhaal maakte grote indruk op mij, omdat ik instinctief goed wist dat het een grote waarheid en wijsheid in zich droeg.

Hoe makkelijk is het, als je het vermogen hebt dat te doen, om voor het grote en gemakkelijke geld te gaan.

Tekening voor een makelaar ergens in het land.

Eerlijk is eerlijk ik heb ook geprobeerd geld te verdienen met mijn tekenvaardigheden.

Dat dit niet gelukt is, ligt geheel aan mij en niet aan mijn tekenvaardigheden, want die waren goed genoeg. 

Ik zie om me heen genoeg werk waarvan ik denk dat het niet eens zoveel beter is als het mijne, natuurlijk zie ik ook genoeg werk waarvan ik denk: "Wauw, ik zou willen dat ik dit ook kon."

Maar ik heb me ook altijd vastgehouden aan de vierde jongeman. 

Hij koos zijn eigen weg en is er uiteindelijk ook gekomen.

"Topverkoper"
Voor dezelfde makelaar.

Dit is een beetje een lange inleiding voor waar ik het vandaag over wil hebben, want ik ben op de een of andere manier ook op mijn eigen manier door gegaan en heb me ontwikkeld. 

Dat dat niet op zichtbaar materieel niveau is, kan me inmiddels helemaal niets meer schelen. 

Mijn innerlijke rijkdom neemt niemand me weer af. 

Dat geldt natuurlijk voor iedereen, doet er niet toe of de rijkdom groot is of wat minder groot.

Alles wat je ervaren hebt is van jouw, daar kan een deurwaarder van de belastingdienst helemaal niets aan veranderen. 

En o, wat zouden ze dat graag willen.

Met die gasten kom ik er wel uit.

Het gaat erom wat ik nu met mijn leven verder ga doen.

Deze serie blogs schrijven is er een voorbeeld van.

Het voelt als een grote rijkdom dat ze gelezen en bekeken worden.

Ook de Goof Wordt vervolgd blogs worden goed gelezen en ook die worden gewaardeerd. Voor mij is het balsem op de grote wond als ik hoor dat gevraagd wordt wanneer er weer een nieuwe Goof komt. 

Dat zijn dan meestal mensen die ik niet eens ken.

Sommigen hopen zelfs dat Goof nog heel lang onder die steen blijft liggen.

En ik kan nu al zeggen dat hij er inderdaad nog onder ligt, al geldt dat inmiddels niet meer voor mijzelf.

Ik heb gedaan wat ik moest doen om er onderuit te komen.

Door het gebrek aan materieel succes moest ik wel naar binnen om te kijken wat er in godsnaam met mij aan de hand was.

Nou niks dus. 

Ik moest alleen mijn aandacht op andere dingen richten.

Dat heb ik gedaan en ben dat meer en meer gaan doen.

Ondertussen ben ik op allerlei manieren in leven gehouden.

Onder andere doordat ik zo af en toe nog wat werk had, zodat ik in mijn eerste levensbehoeften kon voorzien.

Dat was vanaf begin 2009, daarvoor ben ik ook op de een of andere manier overal doorheen gerold.

Achteraf gezien verbaas ik me er wel eens over hoe dat gegaan is.

Ik schrijf er zo nu en dan een beetje over.

Beetje bij beetje.

Iedere keer weer wat meer.

Het gaat een beetje kris kras, maar op de een of andere manier is dat ook goed.

Zoals altijd komt het wanneer het goed is en ook hoe het goed is.

Dat merkte ik ook weer met de tekeningen bij de geverfde vogel.

Ik heb ze niet met voorbedachte rade zo gescand en geplaatst, dat is geheel onbewust gebeurd.

Inmiddels is mijn vertrouwen in wat er nog gaat komen groter dan ooit.

Op de een of andere manier komt er ook weer wat meer werk en de aanvragen komen weer wat vaker door.

6 en 7 juni zomaar twee optredens achter elkaar.

Dat is tegenwoordig voor mij vrij uniek, waar dat tussen 1992 en begin 2009 meer regel dan uitzondering was.

In de goede maanden was het heel normaal dat ik drie of vier dagen per week ergens een optreden had. Ik kan me ook goed herinneren dat ik in tien dagen 11 optredens had staan.

Dan was ik daarna ook wel even aan wat rust toe, want het is slopend werk, daar vergissen velen zich deerlijk in.

Daar gaat het nu even niet om, ik zou die hoeveelheid op dit moment niet eens meer willen.

Dan komt er van schrijven niks meer terecht en dat is toch wat ik wel erg graag doe.

Ik wilde 'het liefste doe' schrijven, maar ik bedacht me gelijk dat ik het werk als acteur/muzikant/potsenmaker ook wel heel erg leuk vind.

De afgelopen jaren had ik er de energie gewoon niet meer voor.

Mensen, wat ben ik ontzettend moe geweest.

Niet te filmen, maar dat zou dan een saai en kort filmpje van een snurkend hofnar geworden zijn.

Bepaald geen kaskraker.

Alweer niet.

En de boer hij ploegde voort.
Ik had in die tijd nog een beetje haar.

Weten dat je door moet en weten dat het zwaar is en nog zwaarder wordt en toch volhouden omdat ik ook heel goed wist dat er aan het einde van de tunnel weer licht was.

Dat ik zelf mijn grootste lichtbron bleek te zijn was niet eens zo verrassend meer, want wij hebben allemaal een prachtig licht in ons branden. 

Anders zouden we er niet zijn.

Mijn leven heeft dus in het teken gestaan van het weer herontdekken van dat licht en het gebruiken om mijn eigen leven te verbeteren en tegelijkertijd ook dat van anderen iets te verlichten.

Het klinkt verheven, maar dat valt reuze mee, het is iets dat ieder mens in zich heeft.

We hoeven het alleen maar te herinneren en bereidt te zijn ernaar op zoek te gaan. 

Meer is niet nodig, want we weten het allemaal al. 

Ik vertel helemaal niets nieuws.

Merlijn de tovenaar
voor de intelligente database voor de talencursus

Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in Merlijn de tovenaar. 

Laat hij nou net later ook gewoon de opgestegen meester Saint Germain zijn en in de tussentijd is hij nog meer geweest, dat kun je zelf allemaal vinden als je bereidt bent op zoek te gaan naar waar we vandaan komen en weer naar terug gaan en ook waarom.

Saint Germain heeft veel geschilderd, getekend, geschreven en gemusiceerd, ook was hij een buitengewoon goede alchimist en produceerde voor je ogen prachtige en zuivere edelsten en andersoortige juwelen en net wat op dat moment nodig was.

Natuurlijk geloofden weinigen hem en zelfs nu zal er door deze of gene smalend geglimlacht worden, maar dat moet dan maar.

Er zijn vele boeken door zijn toedoen tot stand gekomen. 

Inmiddels zijn er een paar vertaald en de goede boekhandel heeft ze, of kan er aan komen.

Ik heb er een paar gewoon in het Engels gekocht en gelezen.

Mooi, interessant en buitengewoon verhelderend.

Gaandeweg kwam ik een boekje tegen dat echt door hem geschreven was. 

In het Louvre in Parijs, kun je het originele manuscript nog zien.

Het boekje heet La très sainte Trinosophie.

Geschreven door Le comte de saint Germain.

Gelukkig voor mij stond naast de franse tekst de engelse vertaling. 

The most holy Trinosophia.

Mijn frans komt namelijk niet veel verder dan Je 't aime. 

Wel belangrijk natuurlijk. 

En 'Je parle un très petit peu Francais.'

Toch wel triest als je bedenkt hoeveel mensen geprobeerd hebben mij het frans machtig te laten worden, alleen frans en ik werkten niet samen. 

Dan houdt het op. 

En ik wilde echt wel. 

Het bleef gewoon niet hangen, zoals engels en duits dat veel beter deden. 

Aan me blijven kleven.

Ik wilde de spelling van de boektitel even controleren en typte de franse titel in en zie daar, een hele lijst met hits en eentje met pdf erachter. 

Die aangeklikt, et voilà, het hele verhaal gewoon vrij op internet.

Ik heb er jaren over gedaan om zover te komen dat het mij vond, maar iedereen die het lezen wil kan het nu dus gewoon via internet lezen.

Het gaat, in eenvoudige woorden gezegd, over de weg die de mens af moet leggen van begin tot einde hier op aarde.

Als ik het niet goed zeg, dan komt hij me dat straks vertellen.

Het is niet in gewone taal geschreven, maar vooral in beeldtaal, metaforen en geheimtaal.

Het beschrijft echter nauwkeurig wat er met je gebeurt op ieder vlak van je eigen ontwikkeling.

Ik weet nu even niet meer welke proef mij duidelijk bij bleef, maar zoals zo vaak (altijd) blijft dat wat voor mij belangrijk is, hangen.

De afgelopen jaren hebben zich dan ook exact afgespeeld zoals in een van de proeven, zoals ik ze gemakshalve even noem, beschreven staat.

Ik wist niet alleen dat ik het zo moest doen, ik zag het ook.

Gaandeweg zag ik mezelf ook vorderingen maken.

Inmiddels ben ik aan het einde van die proeve gekomen en ga ik vrolijk verder met de volgende.

Ik merk vanzelf wel wat het wordt, ik weet alleen dat ik me er geen zorgen over hoef te maken, omdat iedereen die er aan toe is ook geholpen wordt om het goed te doorstaan. 

Je moet het echter wel zelf doen. 

Een ander kan het niet voor je doen, alleen helpen kan en mag, anders heeft het geen zin.

In het voorwoord wordt het een en ander over Saint Germain verteld en ik wou dat ik hem gekend had. 

Dat zou trouwens heel goed gekund hebben, want we leven niet een leven, maar vele honderden levens, als het er niet nog meer zijn. 

In deze tijd leven veel mensen die al hele oude zielen zijn en dus al heel veel levens ervaren hebben.

Dus ook diegenen, die het op dit moment allemaal flauwekul vinden en ervan overtuigd zijn dat het leven geen zin heeft en dat ik allemaal onzin uit zit te kramen.

Laat ze er zelf maar achter komen, op hun eigen tijd. 

Gelukkig leven we niet meer in een tijd dat brandstapels snel opgericht worden en met hem of haar die dit soort dingen verkondigden erop in brand gestoken werden.

Gelijk een goede reden voor mensen, die meer wisten, om hun kennis en wijsheid gecodeerd en in metaforen op te schrijven en het via geheime genootschappen door te geven, zodat het voor latere generaties, zoals wij nu, overgeleverd zou zijn, met het doel dat wij het ook weer door zullen geven.

Het gaat om de reis, niet om het eindresultaat. 

Van de reis leer je het meeste, dat kan ik uit eigen ervaring vertellen, want het is waar.

Laatst vroeg een vriend aan mij hoe ik aan al die informatie kwam. 

Hij gebruikte een ander woord, maar dat doe ik nu even niet.

Ik zei zoals ik dat zo vaak tijdens een van mijn rollen op feesten gezegd heb als men mij vroeg of ik soms psychologie of filosofie gestudeerd had en ik dat met een verontschuldigende glimlach ontkende en als antwoord gaf 'dat het leven mij deze kant op geslagen had.'

Dat klinkt misschien hard, maar het voelt vaak echt wel zo.

Maar ik ben ook blij dat het leven mij deze kant op geslagen heeft, anders had ik het nooit geleerd, want er is geen studie, op geen enkele universiteit ter wereld die je kan leren wat het leven je leert.

Door alleen maar boeken te lezen doe je kennis op en kennis is nog geen wijsheid.

Wijsheid is begrepen kennis.

En dat kun je niet op school leren, van geen enkele docent, hoe geleerd of hoe wijs die persoon ook is.

Ik hoop dat ik een beetje van mijn eigen wijsheid aan mijn kinderen en kleinkinderen kan doorgeven, want dat zou hen een beetje kunnen helpen. 

Ze zullen het wel allemaal zelf moeten doen, maar het helpt als je wat van je oude vader en/of grootvader gehoord hebt.

Helaas weet ik van mijn vader en grootvader niet al te veel en dat komt omdat ze beiden veel te jong gestorven zijn. 

Mijn vader toen toen hij 65 ik pas 31 was en nog voor een grote uitdaging stond en mijn opa stierf toen ik 19 was en net een beetje verstand begon te krijgen om het ergens met hem over te hebben. 

Dat zou hij ook graag gewild hebben dat weet ik zeker.

Gelukkig heb ik genoeg van mijn vader geleerd en dat komt omdat ik daarvoor open stond. Maar ook niet meer dan ik op dat moment aan kon.

Daarom schrijf ik deze blogs, want stel dat ze meer willen weten van die maffe opa van hun, en ik kan het ze niet meer vertellen omdat ik er even niet ben, dan kunnen ze dit allemaal terug lezen en er hun voordeel mee doen.

Hoe heb ik overleefd terwijl ik met mijn 'proef' bezig was?

Ik heb me aan al datgene vastgeklampt waar ik vertrouwen in had.

Dat was enerzijds de groep reisgenoten onder leiding van Marie Thérèse en verder alles waar ik mee uit de voeten kon.

Dat was boeken lezen als die van Saint Germain en met tarotkaarten werken en met de engelen kaarten van Doreen Virtue en veel slapen en mediteren en mijn innerlijk Licht versterken en er mee leren te werken.

En nog wat meer natuurlijk.

Door vele vele innerlijke reizen heb ik de hele kolerezooi aan ellende, frustraties, blokkades en overtuigingen die ik nog met me meedroeg, opgespoord en opgelost.

Dat kan echt alleen maar als je dat in je gevoel weet te brengen, met je verstand los je echt niets op. 

Ja even, maar de eerst volgende keer gaat het op een iets andere, maar uiteindelijk toch op dezelfde manier weer mis.

En doet het meer pijn.

Sommigen hebben een hoge pijngrens.

Ik ook.

Maar eenmaal begonnen met mijn innerlijk reisbureau, ben ik overal geweest waar iets op te ruimen viel.

Ik hoop hier andere mensen ook mee te kunnen helpen als ze dat willen en bereid zijn om naar zichzelf te kijken. 

Want als je al je problemen blijft projecteren op anderen, heb je nog wel een weg af te leggen.

Dat heb je ook als je dat traject van innerlijk onderzoek begint, maar dan ben je er in ieder geval mee bezig. 

Bedenk wel dat het altijd jouw eigen weg is die je aflegt, je moet het altijd op de voor jou beste manier doen. 

Het maakt niet uit wat en hoe je het doet, als je het maar doet.

Wat ik ook gedaan heb is symbolen tekenen en er voor het slapen gaan naar kijken en naar boven laten komen wat het mij op dat moment te zeggen had.

Ik heb er nogal wat gemaakt, en ik kies er voor nu een paar uit waarvan ik denk dat het goed is.

De staf

Wat ik gedaan heb is een pak correspondentiekaarten kopen en er met een fineliner uit de losse pols symbolen op tekenen.

Het maakt niet uit met welke je begint, als je maar begint.

Ik ben begonnen met de staf.

Dat is een symbool wat in de tarotkaarten gebruikt wordt en in het latere kaartspel klaveren heet.

Op een gegeven moment vond ik de staf te kaal en ben er blaadjes aan gaan tekenen omdat blaadjes voor mij leven betekent.
Het betekende ook dat er leven in mijn ervaringen, die betrekking op de staf hadden, kwam.

De staf staat voor vele dingen, dat mag je zelf uit zoeken.

Alle wijzen uit de bijbel droegen een staf met zich mee, ook de kluizenaar heeft een staf. Het is de negende kaart van de grote Arcana.

Wierp Mozes zijn staf niet op de grond en werd het een slang die sterker was dan de slangen van de farao?

Ik ben niet bijbelvast, althans niet in dit leven, dus vergeef me als ik een farao ten tonele voer terwijl het gewoon een eenvoudige dictator was, al moet het verschil in sommige gevallen nog bewezen worden.

Een staf staat onder andere voor kennis, wijsheid en vaardigheden. 
De kluizenaar heeft de staf vast, hij steunt er niet op.

In de eerste kaart van de grote Arcana zien we de Zot, ook wel de nar of joker genoemd, het is de enige kaart uit de grote arcana die het huidige kaartspel gehaald heeft en het is tegelijk ook de enige kaart die in bepaalde spelletjes alle ander kaarten kan vervangen.

De Zot heeft als getal de 0 en hij draagt de staf horizontaal over zijn schouder met een knapzak eraan geknoopt.

De cirkel

De cirkel wordt in de boeken over het tarot spel omschreven als het 'onbegrensde begrensde' en het 'begrensde onbegrensde'.

Wat niet anders betekent dan dat alles mogelijk is. 
Je mag het ook God noemen, want God is alles in EEN en EEN in alles, of 'Het Al in Een' en 'Een in Het Al'.

Doe ermee wat je wilt, maar een van de vele wijze lessen die de tarot mee geeft is, dat op ieder niveau wat je betreedt je weer als de Zot begint, want de Zot beziet alles met nieuwe ogen, en alles voor de eerste keer.

Dus als je als een kind bent, dan doe je het goed, dan leer je het snelst en het meest.

Dus als je als de Zot je leven leeft, dan heeft het ego geen vat op je en kun je vrijuit leven en leren.

Moet je dan al koppeltje duikelend en jonglerend door het leven?

Niet letterlijk nee, maar over het algemeen wel figuurlijk, want je komt hoe dan ook in nieuwe situaties terecht waar je struikelt en moet jongleren met de gegevens die je op dat moment hebt.
Dat ervaar je als je ergens voor het eerst gaat werken, als je voor de eerste keer een vriendje of vriendinnetje hebt.

Als je voor de eerste keer je schoonouders ontmoet en die geen zin hebben in zo'n langharige, gitaar spelende aan de kunstacademie studerende slungel bent die het oogappeltje van vader van zijn borst komt rukken.

Waarschijnlijk allemaal herkenbare situaties.

Ik heb het nog als ik iets voor de eerste keer moet doen. 
Ik weet heus wel dat ik me er uit weet te redden, en dat komt omdat ik inmiddels aardig kan jongleren, geestelijk en creatief gezien dan.

Het is zo gek nog niet of ik red me wel, maar dat komt omdat ik al een aantal jaren als nar, zot, clown mijn levens geleefd heb.

De staf staat ook symbool voor het cijfer 1.

Alle cijfers, getallen, zijn opgebouwd vanuit de 1

Je ziet het, elk cijfer is opgebouwd uit een staf met nog een staf erbij en dan nog een erbij. Tot het moment dat het onoverzichtelijk word en toen hebben 'ze' een handige variant bedacht die ook nog eens visueel goed werkte.

De 4 is een staf rechtop voorafgaand aan een V. 

In bovenstaande tekening ben ik tot en met de tien gegaan.

In de tarot gaan ze uit van een cyclus van 1 tot en met 9.

Alle getallen daarna zijn terug te voeren tot getallen uit die eerste reeks.

10 is dus een 1 + 0 = 1

11 is 1 + 1 = 2

18 is 1 + 8 = 9

144 is 1 + 4 + 4 = 9

288 is 2 + 8 + 8 = 18 = 1 + 8 = 9

144 is 12 x 12.
12 = 3
3 x 3 = 9
Leuk hè.

9 is een prachtig getal.

Het is niet alleen het einde van een cyclus, maar ook de allesomvattende wijsheid van dat moment na het doorlopen van de voorafgaande cyclus.
Ik vond het erg leuk om te leren, dat alles wat je bij 9 optelt weer uitkomt op hetzelfde getal.
6 + 9 = 15  1 + 5 = 6
Probeer het maar.
De dag van je geboorte geeft ook al aan wat je bent.
Is jouw geboortedag een 1, dat kan dus de eerste van de maand zijn, maar ook de tiende van de maand of de negentiende van de maand. Het heeft met het bewustzijnsniveau te maken waar je aan mag werken.
Ben je op de 12e jarig, dan hoeft dat niet per se te betekenen, dat je op het bewustzijnsniveau van de 12 bent, maar het kan wel zo zijn dat je je eigen bewustzijn van 3 naar dat van 3 op het niveau van 12 moet/mag brengen.

Iedere cyclus staat dus symbool voor een niveau van ervaringen, de daaropvolgende cyclus staat dan symbool voor ervaringen voortbordurend op de eerste cyclus van ervaringen.

Dat noemen wij leven. 
Daarom doe je in ieder leven dat je leeft, ervaringen op die je weer verder brengen.

Voor alle duidelijkheid, geld levert geen toegang tot een volgend leefniveau en diploma's en status en (adellijke)titels dus ook niet.

Alleen de ervaring die je in ieder leven opdoet, en bewust tot je genomen hebt, brengt je verder.

Nou hoef je natuurlijk niet als een gek ineens heel bewust te gaan leven, maar het kan absoluut geen kwaad om eens in de spiegel te kijken en je de vraag te stellen waar je in 's hemelsnaam mee bezig bent.

Je krijgt geheid antwoord, meestal direkt. 
Maar omdat niet iedereen gewend is om naar direkt gegeven antwoorden te luisteren, kan het wel een tijdje duren voor je het begrijpt en/of ziet.

Tijd speelt geen rol, want buiten onze derde dimensie bestaat geen tijd, dat is alleen voor deze sfeer uitgevonden.

Alles speelt zich dus tegelijkertijd af.

De Sleutel

De sleutel geeft toegang tot een andere ruimte. 
Als je over een sleutel droomt, dan kan dat heel eenvoudig betekenen dat je toegang tot bepaalde kennis of informatie te wachten staat, of dat je juist je best moet doen die sleutel te vinden zodat je verder kunt.

Een sleutel geeft toegang, maar kan ook de toegang juist even verhinderen.

De sleutel kan in sommige gevallen ook betekenen dat je pas verder kunt als je de huidige situatie begrepen en opgelost hebt.

Het hangt er helemaal van af waar je mee bezig bent en wat je wilt en wat je nog meer in die droom tegenkomt.

Het is dus heel gewoon dat een sleutel en welk ander symbool dan ook, voor iedereen iets anders betekent of kan betekenen.

Zo gaat dat.

Je weet zelf over het algemeen wel wat het voor jou betekent. 
Vertrouw op je gevoel. 
Op je intuïtie.

Driehoek man

Zoals Saint Germain ons vertelt heeft is het Zijn erg belangrijk.

I AM, that I AM. IK BEN dat IK BEN.

De driehoek met de punt naar boven staat symbool voor het mannelijke, de man.

IK BEN MAN. Dat is dus een hele krachtige affirmatie.

Ik heb de I AM formule heel wat keren gebruikt voor allerlei mogelijkheden.

Zoals hij al schreef onder het pseudoniem Shakespeare, To be or not to be, gaf Saint Germain al aan dat To Be het antwoord IS.

Dus IK BEN.

Driehoek vrouw

Dus staat de driehoek met de punt naar beneden symbool voor het vrouwelijke, de vrouw.

Als vrouw zeg je dan IK BEN VROUW.

Punt naar boven of naar beneden betekent het gevende en het ontvangende principe.

Zeshoek is man/vrouw.
De complete mens.
Dat wat we zijn en ook weer worden.

Man en vrouw samen zijn EEN.

In dit geval zeg je gewoon IK BEN SAMEN EEN, of IK BEN EEN.

De zeshoek is gevormd uit de twee driehoeken ineen geschoven, dus man en vrouw samen EEN.

De een is niks zonder de ander en de ander is niks zonder de een.

Samen zijn we sterk, afgezonderd van elkaar houden we geen stand.

Overal waar de man zich superieur opstelt aan de vrouw zie je onvrede tot aan de vreselijkste oorlogen aan toe.

Als de vrouw zich superieur opstelt aan de man volgt ook destructie.

Het een houdt geen stand zonder het ander.

De vlinder

De vlinder is een teer wezentje dat op zijn/haar vleugels vaak afschrikwekkende beeltenissen van bijvoorbeeld grote ogen heeft. Dit alles om zich op voorhand te beschermen tegen al te opdringerige soortgenoten en bloeddorstige vijanden.

De vlinder staat symbool voor liefde en transformatie.

Als een vlinder op je arm, schouder, hoofd of op je hand gaat zitten, of waar dan ook op je lichaam, dan betekent dat dat er liefde in de buurt is en transformatie op komst.

Ook dit kan op vele manieren zijn.

Het kan natuurlijk wel, maar hoeft niet per se te betekenen dat de grote liefde van je leven op de stoep staat, het kan gewoon betekenen dat de natuur van je houdt. 

Je hond, je kat, maar ook je vrienden of je gidsen en/of de engelen, dat zijn per slot ook je vrienden.

En transformatie hoeft niet per se de grote transformatie te zijn zoals nu de aarde doormaakt naar het volgende zijnsniveau. 

Hoe hard de oude krachten proberen het oude te laten voortbestaan. 

Verweer heeft geen zin, het proces is al in volle gang.

Kijk maar naar het weer, de politiek, het overal opstekende geweld.

Dat hoort allemaal bij veranderingen.

Transformatie kan ook hele kleine veranderingen betekenen. 

Zoals een andere interesse krijgen. 

De dingen anders gaan zien. 

Dat gaat vaak in kleine stapjes. 

Voetje voor voetje.

Zo gaan alle reizen, ze beginnen met de eerste stap. 

Grote of kleine stappen, je komt er altijd, als je maar door blijft stappen.

Dat heb ik ook gedaan en dat doe ik nog steeds en dat blijf ik doen.

Onderweg verlies je vrienden, maar je wint ze ook.

Zo gaat dat,.

Soms kom je oude vrienden weer tegen, die hebben dan ook hun reis gedaan, zoals dat voor hen goed was en is.

Het is allemaal niet zo moeilijk. 

We maken het onszelf vaak moeilijk.

De Kaars

De kaars staat symbool voor warmte, licht in de duisternis en goddelijke hulp.

Die goddelijke hulp komt altijd voor de voor jou op dat moment beste manier.

Je moet er wel voor open staan en niet om hulp vragen en er dan bij zeggen of bevelen dat het alleen maar op die of die manier gewenst is.

Ik heb vaak om hulp gevraagd en voor alle duidelijkheid mijn wens zo exact mogelijk beschreven, maar ik heb gaandeweg geleerd gewoon om hulp te vragen bij dit of dat probleem. 

Het komt toch altijd zoals het goed voor je is. 

Het klinkt afgezaagd, maar het is gewoon zo.

Soms krijg je juist het tegenovergestelde van datgene dat je wenst.

Als je om absolute vrijheid vraagt, kom je gemakkelijk in de absolute onvrijheid terecht. 

Als je dat merkt  kan het maar zo zijn dat je boos wordt en gaat lopen mopperen dat jij toch wel erg de pineut bent. 

Dat geeft niets, het hoort erbij. 

Het betekent dat je bezig bent met leren. 

Want als je even verder kijkt dan je neus lang is, kom je er vanzelf achter dat je via onvrijheid bij vrijheid komt. 

Eerst moet je de andere kant van de medaille leren ervaren alvorens je de mooie kant van de medaille gaat herkennen en dus ervaren.

Dan komt het dieper bij je binnen en blijft het beter in je gevoel zitten.

Mijn schoonzoon begreep vanmiddag ineens mijn rijkdom. 

Want mij kan niemand meer iets afnemen, ik heb immers (bijna) niks meer. 

Daar staat tegenover dat ik een grote rijkdom heb teruggekregen, een rijkdom die veel meer waard is dan al het geld ter wereld.

Natuurlijk beschik ik graag ook weer over wat materiële 'rijkdom'.

Ik heb ervaren hoe het voelt om alles kwijt te raken. 

Dat doet erg zeer en is buitengewoon vervelend, maar aan het eind van dat proces voel je de rijkdom naar voren barsten. 

Dat is dan weer een heerlijk gevoel.

Dan ben je er nog niet, althans ik niet, want ik voel me dan wel rijk, maar nog niet helemaal vrij, dus wordt ik zo af en toe belaagd door een vervelende brief van een incassobureau of een deurwaarder of van allebei en dat is ook heel vervelend.

Maar op een gegeven moment zeg je gewoon: "Kom maar jongens neem een boodschappenmandje mee, want meer heb ik niet." Dat vind de persoon aan de andere kant van de lijn helemaal niet leuk, want je hoort als goede brave burger over geld en goederen te beschikken, zodat de hogere instanties, wanneer ze dat willen, het bij je kunnen komen weghalen.

Voelen zij zich even arm zeg, want wie gaat dan hun salaris betalen?

Nou ik niet meer.

Maar het is tegelijkertijd ook voor hen een pad dat tot vrijheid en rijkdom kan leiden, ze moeten het alleen wel nog even zien.

De kaars staat ook symbool voor je innerlijk licht. 

Bovendien is het een oude wijsheid dat, daar waar een vonk is, geen duisternis meer kan zijn.

Dus houd die kaars brandende, zoals de jongen uit de geverfde vogel zijn brandbus brandende moest zien te houden.

Dan blijf je leven.

Het pentagram als mens

In een van mijn vorige blogs heb ik aan de hand van het pentagram laten zien hoe het leven volgens mij verloopt.

Ik heb op alle punten van het pentagram een cirkeltje getekend, zodat het meer op een mens lijkt. 

Het leven krijgt handen en voeten, zodat het kan bewegen.

Het getal 5 staat voor beweging. 

En het leven is altijd in beweging. 

Cirkel met punt

De cirkel met de punt in het midden staat symbool voor de mens in het AL. 
Dat is de plaats die we innemen tot we door hebben dat we tegelijkertijd ook die cirkel zelf zijn.
Ik kan nog wel even doorgaan, maar het is wel goed zo. 
Ik moet nog wat stof overhouden voor het negentiende blog en voor het twintigste blog en voor de blogs daarna, want ik ben wel van plan voorlopig nog even door te bloggen.
Ik vind het steeds leuker worden.

Voor nu, bedankt voor het kijken en lezen, tot het volgende blog,

groet,

Dirk