 | ||||
| "Titanengevecht" Eindexamentekening uit 1976
Zo op het oog een ongelijke strijd.
En dat is het ook.
De een met een zaagmes en de ander slechts met twee vingers.
Ik heb geen idee welk idee ik hier achter had, maar kennelijk kwam deze tekening als vanzelf.
Niet zo verwonderlijk als ik kijk naar de thema'a die ik voor mijn eindexamen gebruikt heb. De andere manier van tegen dingen aankijken, stond centraal en dat is iets wat nog steeds het geval is.
Op de een of andere manier zie ik de dingen anders dan anderen.
Niet dat me dat bijzonder maakt, in tegendeel.
Het maakt het er voor mij niet altijd even gemakkelijk op.
Dit titanengevecht heeft veel weg van mijn gestrompel in de maatschappij.
Dit heb ik in de stenen blogs alsook in de Goof Wordt vervolgd blogs al geschreven.
Daarin komt ook ruim aan bod met hoeveel plezier ik een aantal dingen in mijn leven gedaan heb.
Zoals eigenlijk alles wat ik tot nu toe gedaan heb.
Ook nu met het schrijven van de blogs komt er iets in me boven dat het de moeite waard maakt het vol te houden.
Maar dan komt de belastingdienst weer met een dringend verzoek een niet eens zo groot bedrag te betalen en als ik dat niet doe, dan volgen er sancties, te beginnen met boetes. En allemaal uit naam van onze nieuwe koning, want zo gaat dat hè, alles uit naam van de koning.
Wordt onze nieuwe koning niet liefkozend Koning Willem Bier genoemd?
Zal hij zelf best om kunnen lachen, want een lekker biertje valt niet te versmaden.
Waar waren we? O ja, 'alles uit naam van de koning.'
Dan zul jij wel republikein zijn Dirk? Hoor ik wel eens iemand vragen.
Nee, ik ben geen republikein, want dat is op een andere manier precies hetzelfde.
De een is erfelijk opvolgbaar en de ander is erfelijk belast, maar dan met een zucht naar macht en controle, want anders ga je de politiek niet in.
Of zie ik dit verkeerd?
Dat denk ik niet, ik zie het waarschijnlijk wel anders.
Zoals gewoonlijk.
Gaat het net weer een beetje leuk worden, komen die staatsroofridders weer aan de deur.
Nou ja, dat moet dan maar.
Ik doe rustig open en bied die man of vrouw een bakkie koffie aan en dan heeft hij/zij inmiddels al wel gezien dat er bij niets meer te halen valt.
Kijken of we iets kunnen afspreken.
Ik wil wel, maar kunnen zij akkoord gaan met mijn financiële mogelijkheden?
Die zijn uiteraard zeer matig en al helemaal niet regelmatig.
Net nou ik weer ietsje meer werk begin te krijgen, komen die zakkenwassers weer langs.
Als ik alle blauwe enveloppen bewaard had en ze tot papieren bakstenen had vermaakt.
Dan zou ik een aardig groot huis hebben kunnen bouwen.
Over die papieren bakstenen moet ik even uitleg geven.
Ik weet nog dat in de tachtiger jaren er opeens een kortstondige rage was om van oude kranten een soort pulp te maken, die je in een speciale baksteenvorm kon persen en laten drogen. Als ze dan droog waren kon je ze in de open haard opstoken.
Dat heb ik dus ook een tijd gedaan. Maar het was zo'n gedoe, dat ik er na een tijdje nooit meer iemand over gehoord heb.
Om weer even terug te komen op het titanengevecht.
Mijn gevecht om overeind te blijven lijkt aardig op bovenstaande tekening.
De overheid strijdt uiteraard met gemene middelen.
Allemaal uit naam van de koning en allemaal vastgelegd in wetten namens diezelfde koning.
Zodat het volkomen gerechtigd is om mensen zoals ik over de kling te jagen.
Ik mag dan maar met twee vingers kunnen strijden, mij krijgen ze er niet onder.
Ik laat me niet kisten door deze vreselijk gedateerde manier om met gewone mensen om te gaan.
Luctor et emergo.
De leus van onze moedige provincie Zeeland. "Ik worstel en kom boven."
In mijn geval is het "Ik worstel en blijf boven."
Al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat ik de afgelopen jaren wel degelijk onder water heb gestaan.
De volgende wapenspreuk is die van ons vrolijke vaderland, Het Koninkrijk der Nederlanden.
Je maintaindrai.
"Ik zal handhaven."
Zoals Saint Germain al zei: "Ik ben dat ik ben." En hij kon het weten.
Sommigen verwarren dat met 'ik ben die ik ben', dat mag, maar dat is minder krachtig.
Ik wil toch nog even doorgaan met de politiek. We hebben de afgelopen weken te maken gehad met een paar bungelende staatssecretarissen en een vreemd uit de hoek komende minister. De staatssecretarissen zijn allebei blijven zitten omdat de meerderheid van de tweede kamer hen niet weggestemd heeft.
De twee regeringspartijen dus.
Ik erger me dood aan die gasten.
Natuurlijk is het in de politiek hetzelfde als met het koningshuis of een republiek.
De een doet het veel beroerder dan de ander.
Ik heb uit beide kampen, links en rechts, niemand gehoord die het over een andere boeg wil gooien.
Ze zien het niet en ik heb er weinig vertrouwen in dat ze het een keer gaan zien.
Als je niet verder kunt komen dan het oude adagio: "We moeten de mensen weer zo snel mogelijk aan het werk zien te krijgen." dan begrijp je er volgens mij helemaal niets van.
Natuurlijk zou het mooi zijn als zoiets geregeld zou kunnen worden, maar het is de bedoeling niet meer.
We zullen het anders moeten gaan doen.
Vrijdag verscheen het verontrustende nieuws dat de ABNAMRO bank 17 procent minder winst had gemaakt.
Het was in ieder geval een fikse tegenvaller.
Niet minder dan 400 banen moeten er weg.
Waar blijf je dan met dat gezeur van de ministers?
Gezeur dat trouwe navolging krijgt van zo'n beetje alle kamerleden.
Weet je wat je eens zou kunnen doen?
Dat doe ik wel eens, dan maak ik er een poppenkast voorstelling van.
Dan is Mark Rutte Jan Klaassen, en Ivo Opstelten is de poppenkast bromsnor.
De agent dus.
Katrijn wordt bij toerbeurt gespeeld door de vrouwelijke ministers en de kamervoorzitter. Ook al zo'n vleesgeworden karikatuur van zichzelf.
Rutte is van een goedbedoelende goedlachse liberaal verworden tot een grimastrekkende karikatuur van iemand die er, tegen beter weten in, de moed in houdt.
Het spijt me voor al diegenen die het met de arme man eens zijn, maar hij is volledig de weg kwijt en je ziet de vertwijfeling in zijn ogen.
Dat zie je bij meerdere ministers en staatssecretarissen.
Ze hebben geen idee hoe uit deze crisissituatie te komen.
En dat gaat ook niet lukken.
Deze neergang gaat net zo lang door tot de macht van de geldbeheerders gebroken is.
Ik kan het niet vaak genoeg benadrukken, want het is gewoon zo.
En ook al heb ik die paar laatste rotcenten die ik heb op de ABNAMRO bank staan, van mij mag hij maandag omdonderen.
Want dit bericht wordt niet voor niets op vrijdag in de namiddag openbaar gemaakt.
Dat doen ze altijd met alle vervelende informatie betreffende de crisis, met de banken crisis voorop.
Ik zeg het nog maar een keer.
Geld zelf kan er niets aan doen.
Geld is net als een computer, een dom ding dat niks kan als je het geen opdracht geeft.
Dus het kwaad zit hem in de mensen die het geld in hun macht hebben en proberen te houden.
Er zullen altijd wel mensen zijn die de dans een beetje weten te ontspringen en hier niet zo onder zullen hoeven te lijden.
Maar ik maak me veel meer zorgen om al die mensen die net als ik, alles al kwijt zijn en nog verder uitgeknepen worden omdat anders het hele overheidsapparaat niet meer betaald kan worden.
Natuurlijk gun ik het niemand om zijn geld en zijn huis kwijt te raken.
Dat is echt geen pretje, maar kan het inmiddels wel een keer eerlijk worden, zodat niet alleen een groepje mensen de dupe is van al die geldzucht en conservatieve behoudsdrang.
Ik weet het, dat kleine groepje mensen wordt met de dag groter.
Het aantal werkelozen groeit ook iedere dag en het aantal huizen dat gedwongen in de verkoop moet, wordt ook iedere dag groter.
Heel vervelend allemaal.
Ik hoop alleen dat er geen muiterijen plaats zullen gaan vinden.
Een kat in het nauw maakt rare sprongen.
Soms ben ik echt wel blij dat ik maar twee vingers heb om mee te vechten in plaats van dat kartelmes van de overheid.
Ik weet niet wat ik een paar jaar geleden, vanuit pure radeloosheid en machteloosheid, gedaan zou hebben. Niet met mezelf natuurlijk, maar wel met zo'n namens de koning op pad gestuurde overheidsstruikrover, onder de noemer, deurwaarder.
Waarschijnlijk zou ik me wel hebben weten te beheersen, maar je weet het niet.
Het is soms een dun draadje tussen beschaving en beestenwerk.
Dan plaats ik liever op twitter een paar cartoons waarin ik een minister en een staatssecretaris op hun plaats zet.
Niet dat ze er iets van gemerkt hebben, maar het lucht wel op.
Het is best wel veilig op twitter, want dat gaat zo snel, dat als je er niet snel bij bent er alweer honderd nieuwe tweets bij gekomen zijn.
De jouwe naar onderen drukkend.
Daarom plaats ik nu mijn tot nu toe twee Hendrikken.
Ik weet het, het lost niks op, maar ik heb er wel veel plezier aan beleefd.
Op deze manier verdrijf ik mijn onmacht een beetje.
Ik zal niet zeggen dat minister Bussemaker niet een beetje gelijk heeft, maar waar haalt ze het gore lef vandaan om dit, in deze, al maar moeilijker tijden, uit te spreken.
Kijkt zij dan geen televisie? Ziet zij dan niet dat mensen die gaan scheiden in de problemen komen omdat hun huis voor veel te weinig verkocht wordt?
Als het al verkocht wordt.
Ik ben absoluut een voorstander dat mannen en vrouwen voor hetzelfde werk hetzelfde betaald krijgen.
Dat heb ik altijd al belachelijk gevonden dat dat niet al lang geregeld was.
Maar nu valt er niks meer te regelen.
Eerst moet er een ander bewustzijn komen. Eerst zal er anders over heel veel zaken gedacht moeten gaan worden.
Mensen die het weten kunnen zeggen al jaren achter elkaar dat er genoeg geld en voedsel voor iedereen is.
Het is alleen hetzelfde groepje machtswellustelingen die geld en voedsel in hun macht hebben en willen houden.
Het zal nog een zware dobber worden en een harde noot om te kraken, maar het gaat absoluut lukken die macht te breken en het geld weer aan de gewone mens te geven zodat er weer gewoon ruilhandel mee gedreven kan worden.
Zoals het ook lang geleden zo bedoeld geweest is.
En dan nu de kroonprinsjes die maar geen koning kunnen worden en gedoemd zijn slechts voor staatssecretaris te mogen spelen.
Zolang het nog duurt natuurlijk.
Want de P.v.d.A. heeft al twee keer, zwaar tegen haar zin, die VVD padvindertjes uit de sloot op het droge getrokken.
Een paar dagen geleden zag ik hoe Fred Teeven, die al een paar weken geleden vond dat hij wel aan kon blijven, in een praatprogramma zich schoon zat te praten.
Tegenover hem zat staatssecretaris Jetta Klijnsma zich zichtbaar dood te ergeren aan de onzin die haar collega uit zat te kramen.
Maar ze moest zich, wegens coalitie afspraken, koest houden.
Je kunt er gif op innemen dat die bom een keer barst.
Zeker nu de P.v.d.A. met haar eigen achterban in de clinch ligt over het strafbaar stellen van illegaliteit.
Hou maar een woensdag in september vrij om te stemmen. Waarschijnlijk de derde week, al komt dan Prinsjesdag in het geding.
Ach die arme Koning, daar zit je dan, komt er niemand naar je toespraak luisteren.
Ook leuk om in poppenkast vorm te visualiseren.
Jan Klaassen die, met een immer onnozeler grimas, de koning komt vertellen dat ze verhinderd zijn wegens verkiezingen.
Kijk dat Frans, ik geloof dat hij Frans heet, Weekers niets van de Bulgarenfraude wist, daar kon hij echt niets aan doen, want dat was zeer zorgvuldig door zijn ambtenaren voor hem verborgen gehouden.
Ze hebben volgens mij niet zo'n hoge pet op van hun almachtige leider staatssecretaris Weekers, die met een piepstemmetje verkondigde dat hij door een meerderheid van de kamer gesteund werd en dus gewoon blijft zitten. Zoals Hendrik al zei: "Het pluche kleeft enorm."
Moet je eens kijken hoe hard de P.v.d.A. Teeven en Weekers laten vallen als het ze uitkomt om zelf uit de penarie te komen, of wanneer ze het geklungel van hun VVD collega's niet meer aan kunnen zien.
Andersom kan natuurlijk ook.
Maar ik verdenk de VVD ervan dat ze er alles voor over hebben om nog even aan de macht te blijven.
Hoogmoed komt voor de val, zullen we maar denken.
Het zou me niets verbazen als Bulgarenfraude het nieuwe woord in de Nederlandse taal wordt.
Misschien is het nu wel weer koning Elf tijd.
"Jazeker jongen, ik dacht al wanneer mag ik weer. Je bent lekker bezig zo, dat doet ons hier deugd. Bijt jij maar eens een beetje van je af. Je hebt al veel te lang rustig moeten zijn. Denk er wel om dat het jouw tijd is die er aan komt. Jij bent er al lang klaar voor.
Laat die belastingdienst maar komen, ze weten immers al lang dat er bij jou niets meer valt te halen. Bovendien lost alles zich als vanzelf op als jij maar volhoud met in het licht te zijn. Je komt steeds dichter bij daar waar je zijn wilt.
Gisteren ben je echt bij ons op bezoek geweest, al weet je er niet alles meer van, maar jouw zicht wordt wel steeds helderder.
Het valt je niet altijd mee om je taken te vervullen, vooral als je lijdzaam toe moet zien hoe anderen worstelen met zaken die jij al hebt opgelost, maar waar zij nog even doorheen moeten.
Je weet wel wie ik allemaal bedoel, want het zijn er best wel veel.
En dat is gelijk ook een goede oefening om zelf geduldig te zijn en te blijven.
Nog even over julie regering en de koning.
Dat gaat inderdaad veranderen.
De koning blijft nog wel even, maar hij heeft toch al wel een idee wat hij het liefste wel wil doen.
Er zal weer een andere regering komen en ook die zal het niet redden, dat heb je goed gezien.
De reden dat ze het niet redden ligt in het gegeven dat ze aan de verkeerde kant van de kar trekken.
In plaats van vooruit, proberen ze achteruit te gaan.
Ze doen dat niet eens expres, ze weten gewoon niet beter en ze willen niet luisteren.
Niet naar jou en ook niet naar anderen.
Ze zullen zich te pletter lopen tegen elke boom die ze op hun weg vinden.
Plaats jij hier dat mooie boompje maar dat je lang geleden getekend hebt."
|
 |
| Boom bij water. Eind jaren 70. |
"Zo, daar zijn we weer.
Het is heerlijk om te zien hoe jij telkens weer geniet van de tekeningen die je gemaakt hebt.
Je hebt zo af en toe gewoon weer zin om nieuw werk te maken.
Ga dat rustig weer doen, het zal je goed doen.
Bovendien krijg je nu wel de waardering die je vroeger te weinig kreeg.
Zet je schrap, want ik ben nog lang niet klaar.
Als je wilt kun je al de tekst die we samen al geschreven hebben in een apart blog plaatsen. Dat hoeft geen belemmering te zijn, het staat op zichzelf en zal naadloos aansluiten bij alles wat je in je huidige twee blogs al schrijft.
Je schrijft het immers voor je kleinkinderen. (Nou hoor ik hem alweer grinniken.)
Ja, ik lach, want het is leuk hoe jij de dingen haalbaar maakt voor jezelf.
Natuurlijk schrijf jij dit in eerste instantie voor je kinderen en kleinkinderen, maar het moet er ook een keer uit.
Je hebt er lang genoeg over moeten doen om tot de huidige kennis, die wijsheid is geworden, te komen.
De reden dat je nu gewoon alles, zomaar in een keer, opschrijft, kan alleen als er eerst een grondige periode van intense verdieping heeft plaatsgevonden en dat was onder andere de tijd in de tunnel, zoals jij het noemt.
Het is een periode van rouw geweest om alles wat je los hebt mogen en vooral ook los hebt moeten laten te verwerken.
Dat heb je grondig gedaan, omdat je je er buitengewoon bewust van was dat dat het was wat op dat moment het belangrijkste was wat je kon doen.
Je hebt het gedaan en je bent er als een wijze uitgekomen.
Ik weet dat je dit liever niet hoort.
Nou ja, je wilt het wel horen, maar je hebt het liever niet dat ik je dit in je blog laat opschrijven.
Je houdt dat liever voor jezelf.
Maar waar maak je je druk om, je krijgt uit nieuwe hoek al duidelijke complimenten over hoe jij de dingen ziet en ze ook nog eens duidelijk en helder op kunt schrijven, dus laat mij je maar prijzen en je zeggen dat je wijs geworden bent.
Nog lang niet wijs genoeg, maar toch al aardig op weg.
In het land der blinden is eenoog koning.
Laat dat duidelijk zijn.
Je wilt nog graag veel doen hier op aarde, en dat zal ook gebeuren, maar het zal wederom allemaal anders gaan dan je denkt.
Daar ben je zo langzamerhand wel aan gewend. Je vindt het niet eens meer erg.
(Nou lacht hij weer.)
Je gaat er nog eens naar verlangen dat je iets wenst en dat het totaal anders maar wel veel beter gerealiseerd wordt.
Maak je ook geen zorgen over geld.
Dat zou niemand moeten doen, want geld verdwijnt.
Geld zal al haar macht verliezen.
Het is straks gewoon niet meer nodig.
Overal ter wereld zijn mensen bezig andere systemen te ontwikkelen.
Uiteraard niet zonder hulp van 'Boven'.
We zitten trouwens helemaal niet boven, maar gewoon naast jullie.
In onze dimensie is zoveel meer ruimte dan in jullie beperkte ruimte.
Afgelopen woensdag heb je dat weer eens heel duidelijk ervaren. Wij hebben gezien hoe zwaar het jou en je vriendin woog om op dat moment daar te zijn waar jullie waren.
Eenmaal thuis heeft het niet voor niets uren geduurd voor jullie weer een beetje 'bij' waren. (En hij lacht alweer.)
Toch hebben jullie weer heel goed werk gedaan. Ik zal niet zeggen waar en voor wie het was, maar ben er zeker van dat het wederom goed geholpen heeft.
Het is inderdaad goed om met enige regelmaat weer terug te gaan. Het is nog even nodig, maar het zal weldra beter gaan.
Zoals ook je werk beter zal gaan. En ook nu weer totaal anders dan jij je ervan had voorgesteld.
Wat wel is zoals je het denkt, is wat je met dit geschreven materiaal gaat doen. Ook dit zal een eigen weg naar veel mensen vinden. Je vond het vanochtend, toen je de nieuwe Goof geplaatst had, erg leuk dat je ineens ook een pageview uit Maleisië had. En gelijk al drie uit Amerika. Gedurende de dag al acht keer gelezen.
Maak je ook niet druk om het feit dat het ene blog beter gelezen wordt dan het andere, uiteindelijk zullen ze allemaal veel gelezen zijn. Het gaat er niet om wie er leest, maar wel om hoeveel er gelezen wordt. Voor jou is het wel belangrijk wie het leest, want dat vindt je erg leuk. Het is voor jou brandstof waarop de schrijversmotor loopt.
Dit is waar je het allemaal voor doet.
Je bent lang een slapende reus geweest en nu mag je wakker worden. Je denkt dat je al aardig wakker geworden bent, maar dat kan nog veel wakkerder. Ja nu lach ik alweer. (En hard.)
Over de hele wereld zullen steeds meer mensen wakker worden, want ook onder de meest fanatieke 'manisch realisten' zoals jij ze noemt, zijn slapende reuzen verstopt. Het was hun manier van de tijd doorbrengen tot ze nodig waren. Jouw leven is wat actiever geweest omdat je nog veel op wilde lossen en af wilde maken, zoals je werk en je huwelijk.
In beide gevallen heb je dat goed gedaan. Zo goed zelfs dat jouw ex vrouw je nog steeds een warm hart toedraagt en je helpt waar ze kan, ook al moppert ze wel eens, maar dat begrijpen wij dan weer wel. (Je begrijpt het al, ook nu weer luid gelach.)
Wat je werk betreft is het zelfs zo dat je het met gemak nog jaren kunt doen en misschien ga je dat ook wel doen, zeker als het op jouw manier kan en dat kan. (vriendelijk lachje.)
Ook de muziek zal weer wat aantrekken, nooit echt veel, want dat hoeft niet meer en is ook niet de bedoeling, maar nog wel een heleboel leuke klussen voor jou en je collega's. Zeker wat de muziek betreft. Ook dit trio zal het weer goed gaan doen.
Je begint moe te worden, maar ik nog niet, dus gaan we nog even door."
Oké, fijn, ik red me wel.
Slaap ik gewoon wat minder.
"Goed zo, ik wil het nog even over de sociale media hebben, want dat is jullie niet voor niets gegeven. Ga dus rustig door met de Hendrik cartoons en met de andere ideeën die je daaromtrent hebt. Laat los dat het succes en effect moet hebben. Het is voldoende dat je het doet en je kunt ze altijd in je blogs plaatsen zoals je daarnet gedaan hebt.
Het zijn vinger- en stijloefeningen. Dat vind je fijn en je denkt het nodig te hebben.
Laat je volledig leiden door je gevoelens en gedachten die bepaalde situaties bij je oproepen. Dan ben jij op je best. Het maakt niet uit dat mensen het wel of niet leuk vinden of jouw humor niet begrijpen. Soms is het ook wel een beetje stekelig, maar niet minder waar.
Probeer dit ritme van twee blogs per week schrijven vast te houden. Het hoeft niet per se iedere woensdag en donderdag, dat is je deze week ook niet gelukt. Je bent ook best wel even leeg na twee van die uitbarstingen. Je doet het goed. Je mag best trots zijn op jezelf, dat kan helemaal geen kwaad, want je moet het toch maar doen en ook nog eens de inhoud hebben om te schrijven over de dingen waar jij over wilt schrijven.
Dat wordt heus wel opgemerkt en gezien en niet alleen door ons hier.
Heb geduld, dat moet je toch al zo lang, er zal opeens een mogelijkheid komen er wat mee te doen.
Jij hoeft er alleen maar voor te zorgen dat je er klaar voor bent en zo te zien ben je dat al. Dus hoef je alleen maar continuïteit te tonen. Dat doe je al vanaf half februari, dus daar kunnen nog wel een paar weken bij. Dat wil je ook.
Wat de Goof blogs betreft ben je zelfs alweer aan het tekenen aan nieuwe stroken.
De paar die je alweer gemaakt hebt zijn leuk.
Maak er geen moeten van, doe het vanuit de ontspanning,
Er wordt voor jou en de jouwen gezorgd, zoals er voor iedereen gezorgd wordt.
Jij weet het inmiddels uit ervaring en er zullen er steeds meer volgen die het ook uit ervaring opgedaan hebben en het weer doorgeven.
Het duurt niet zo lang meer dat je er alleen voor staat. Dat sta je eigenlijk al niet meer, maar het zal duidelijker worden.
Ik groet je voor nu en ik groet speciaal al die lieve mensen die zo vriendelijk en nieuwsgierig zijn (luid lachend) om al jouw blogs te lezen en te bekijken.
Tot een volgende keer. Met Dirk weet je het nooit, en met mij ook niet.
Namaste."
En weg is ie. Bedankt koning Elf.
Soms heb ik het idee dat er gedacht wordt dat ik het zelf schrijf, maar dat is niet zo.
Hij dicteert en ik noteer.
Dat we het over dezelfde dingen hebben komt gewoon omdat ik al veel met hem en hen allemaal gesproken heb en goed naar hen geluisterd heb.
Als je ervoor open staat, komt het altijd bij je.
Vraag en het zal gegeven worden. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen.
Misschien komt het wel omdat ik door die zware donkere tunnel heb moeten gaan.
Als je zo op jezelf wordt teruggeworpen, dan ga je vanzelf luisteren naar die prachtige zachte warme stem die je gidst en begeleid.
Eerst natuurlijk aarzelend, maar gaandeweg met meer vertrouwen, ook omdat me nooit iets verteld is wat niet klopte en er is ook nooit iets dwingends van me verwacht.
Het was aan mij om er wat mee te doen en dat heb ik dus gedaan.
Niets meer dan dat.
Het kon ook niet anders, want ik heb de aanwezigheid van mijn gidsen (om ze allemaal zo maar even te benoemen) van jongs af aan gevoeld. Dan weer een tijdje niet omdat ik het een beetje eng vond, maar na verloop van tijd waren ze er weer en ik begon het steeds fijner te vinden. Nu voel ik ze continu om me heen.
Behalve als ik me machteloos voel, maar dan ligt het aan mezelf.
Zo gauw ik weer bij mezelf ben, zijn ze er weer.
Of beter gezegd, dan voel ik ze weer, want ze zijn natuurlijk nooit weg.
Ik voel het dan gewoon even niet.
En dat is niet fijn. Ik ben net een moederkloek en heb ze graag om me heen.
Ik hoor ze lachen. Dat kunnen ze heel goed en doen ze vaak. Hun gevoel voor humor is prima, daar mankeert niets aan.
 |
| "Gemaskerde vrouw" Zoals je ziet aan het eind van 1988 getekend. |
Maar aan het tijdstip te zien heeft het wat te maken met mijn beginnende avontuur met het televisieproduktiebedrijf waar ik toen net mee bezig was.
Er was iemand die zijn/haar ware aard niet liet zien.
Dat zou later duidelijk worden, maar dat heb ik in de negende Goof Wordt vervolgd al uiteen gezet.
Voor wie dat nog niet gelezen heeft, het is de moeite waard dat te lezen.
Voor dit zeventiende blog laat ik het erbij.
Het was me weer een genoegen om dit samen met Koning Elf te mogen schrijven.
Bedankt voor het kijken en lezen en tot de volgende steen.
Groet Dirk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten