De zesde steen

'De omgekeerde wereld"
Getekend in 1976 voor mijn eindexamen

Bovenstaande tekening is er een van twee, ik hoop dat ik die andere ook weer kan vinden, want het is wel leuk om die ook te plaatsen. Ik kwam op het idee voor deze tekeningen toen ik een prachtige grote groene libelle zag vliegen, en kon maar net de gedachte bedwingen om hem/haar te vangen en in een jam potje te stoppen en er naar te kijken. Dat je naar deze schitterende insecten wilt kijken begrijp ik heel goed, want toen ik er een gevangen had om te tekenen, moest ik het wezen doden en op een speld prikken, zodat ik het goed kon zien. Ik voelde me er heel vervelend onder. Ik hou er namelijk niet van om dieren pijn te doen. Spinnen sla ik al heel lang niet meer dood, ik vang ze en doe ze naar buiten. Dat ze dan weer naar binnen komen zien we dan wel weer. Maar wat was ik onder de indruk van dit machtige schepsel. De man die de helikopter heeft uitgevonden heeft de libelle aandachtig geobserveerd, want op zijn rug zitten vier vleugels vast. Ze bewegen onafhankelijk van elkaar en doen dat vanuit vier op zich staande indrukwekkende constructies. Het ziet er zo fascinerend uit, dat ik me, nu nog, na al die jaren een beetje schuldig voel dat ik dit machtige insect heb vermoord. Want een ander woord is er niet voor. Nog iedere keer als ik er een in het echt zie, denk ik even terug aan die ene libel, die me deze mooie tekening opgeleverd heeft. Vreemd genoeg vond ik het doden van de wesp niet zo'n probleem. Zo schijnheilig ben ik dan ook wel weer. Waarschijnlijk was het een zoete wraak van die ene keer dat ik achter een van mijn oren door een wesp gestoken was. Ik was veertien jaar en heb een week met een twee keer vergroot oor gelopen. Het kreng had me precies in de knik van mijn oor en mijn hoofd gestoken. Waar brengt die libelle de mevrouw, die hij tussen zijn voorpoten heeft, naar toe? Je raadt het waarschijnlijk al. Hij stopt het vrouwtje bij het mannetje dat al in het jampotje zat en gaat zitten kijken wat ze gaan doen. Precies zoals mensen met insecten doen. En net als de insecten in zo'n situatie, doen ze niet waar je op zit te wachten, maar proberen ze er alleen maar uit te komen. Ontsnappen is plotseling het belangrijkste in hun leven geworden.

Eigenlijk net zoiets als wij hier op aarde doen. Proberen om zo snel en zo soepel mogelijk uit die vervelende derde dimensie weg te komen. En daar wil ik het nu even over hebben. Als eerste tekening van mijn vierde blog heb ik een tekening geplaatst die ik "Het pad van licht' heb genoemd. En als laatste tekening van het vijfde blog heb ik een tekening geplaatst van een persoon die bovenop de aardbol staat. Beide hebben met elkaar te maken. Ik moet zeggen dat ik niet eens zo tevreden ben met het tekeningetje van die mens op de aarde, maar hij volstaat. Eerst 'Het pad van licht'. Dat pad lopen we allemaal, of we ons er bewust van zijn of niet. Ook diegenen die bij hoog en bij laag beweren dat het leven geen zin heeft en dat god niet bestaat en dat reïncarnatie te belachelijk voor woorden is. Iedereen mag geloven en denken wat hij/zij wil. Je komt er vanzelf een keer achter dat het allemaal wel waar is. En ook als je het dan nog ontkent, dan is het nog steeds zo, want we zijn hier om te leren. Je zult zeggen, 'daar gaan we toch voor naar school? Ja, dat klopt, maar dat stelt feitelijk helemaal niets voor. Diploma's zeggen mij niet zoveel. Want als diploma's een garantie voor succes zouden zijn, waarom is de wereld dan zo'n puinhoop? Leg mij dat dan eens uit. De omstandigheden op aarde zijn al heel lang perfect geweest om alle vormen van slavernij uit te werken. En zij die denken dat we die ergens in de negentiende eeuw al afgeschaft hadden daag ik uit om eens naar het nu te kijken. Er is heel veel ongelijkheid in het leven. Koningen zijn geen koning als ze geen lakeien om zich heen hebben en geen onderdanen. Onderdanen zouden geen onderdaan zijn als er geen koning zou zijn. Het leger zit vol slaven en slavendrijvers. Hij of zij die een streep meer heeft dan een ander heeft macht over die ander. Je vindt het misschien niet erg, maar toch is het een vorm van slavernij. Kijk eens naar verzekeringen. We zijn slaven van de angst. Want oh jee, als er eens dit of dat gebeurt, wat dan? Kun je je nog herinneren dat er na een hele grote storm erg veel schade was aangericht en dat de verzekeringsmaatschappijen vervolgens haastig hun polissen aanpasten, zodat ze de volgende keer bij extreme storm niets uit hoeven te keren. Boeven zijn het. En dan hou ik me nog in. Ja, je kunt je er tegen verzekeren, maar de premie schiet omhoog als je een verzekering wilt die schade door extreme weersomstandigheden dekt. Angst is een slechte raadgever en de verzekeringsmaatschappijen maken daar gretig (mis)gebruik van. Maar het hoort allemaal bij Het pad van Licht. De spijkers op het pad staan voor al die angsten en onzekerheden. De figuur in de opening zorgt er voor dat je precies datgene tegenkomt wat je in dit leven wilt ervaren. Heb je al die spijkers ervaren, dan ga je door die poort en dan bereik je de staat van de goeroe figuur die ik in dunne fragiele lijntjes bovenop de wolkenmassa getekend heb. Dan ben je klaar. Dan ben je "De Wereld Meester". Jezus was zo'n wereld meester, hij kon immers over water lopen en brak het brood voor iedereen die het nodig had en hij liet de lamme weer lopen en de blinde weer zien. En hij zei er ook nog bij dat het niets was, dat niet hij het deed, neen het was god de vader/moeder die in hem woont, die doet al het werk. Denk nou niet dat ik godsdienst waanzinnig ben geworden, want ik geloof niet in de god zoals de hedendaagse godsdiensten god neerzetten. Als een grijze oude man, die wraakzuchtig op een wolk zit te sikkeneuren om vervolgens de arme drommel die toevallig langskwam een bochel en ook nog een bult te bezorgen. Nee, niets van dat alles is waar. In een heel oud geschrift dat "De Kybalion" heet, staat precies wat god is. 'God is het Al. God is in alles en alles is in god.' Moeilijker is het niet. Je mag het ook Het Al noemen. Of De Bron van alle leven. Dat is allemaal waar. Want als er geen godsbewustzijn is zou er niets bestaan. Wij niet en niks niet. Je hoeft het niet van me aan te nemen. Ik heb er ook een tijdje over gedaan voor ik het begreep. Het is een zoektocht die je uiteindelijk daar brengt waar we allemaal naar toe willen en dat is weer terug naar Het Licht. Want daar van uit zijn we naar beneden gegaan om de ervaringen in de derde dimensie op te doen. De ervaringen waardoor de Ziel, waar we allemaal onderdeel van uitmaken, kan groeien en zich ontwikkelen. 'Maar hierna is toch niks?' zeggen sommigen, misschien wel velen. Mijn schoonvader was een gelovig man en hij legde het zo uit. 'Kijk Dirk." begon hij dan "als we allemaal zeker wisten dat er hierna niks was, dan gooiden we de pet in de Linge en kropen we er onder." En daar was ik het helemaal mee eens. Ik heb makkelijk praten, want ik ben zo lang als ik me kan herinneren al bewust geweest dat er meer was dan alleen maar dit hier op aarde. Ik wist alleen niet hoe ik dat moest zeggen en bovendien dacht ik dat iedereen er zo over dacht. Zo normaal vond en vind ik dat. Gaande weg mijn spijkerpad, hier beneden op aarde, leerde ik dat ik er uiteindelijk toch alleen voor stond. Mijn ideeën pasten over het algemeen niet bij de gangbare levensopvatting. Natuurlijk ben ik wel geholpen. Als er iets was, dan kwam er altijd hulp, of het nou van mijn ouders kwam of mijn broer. Hulp was er altijd, vaak ook uit vreemde hoek. Na mijn scheiding is mijn ex vrouw me twee keer te hulp geschoten om mij te helpen met zaken waar ik even geen raad meer mee wist. Tijdens mijn entertainment werk heb ik vele optredens gedaan waar ik aan mijn trouwe vriend en collega Hans veel steun heb gehad. Al was hij zich daar op dat moment nauwelijks van bewust. Maar ik heb het hem naderhand wel verteld. Andersom gebeurde het ook, dat ik anderen hielp als dat nodig was. Soms is een wel gekozen woord al genoeg. Een blik van verstandhouding of gewoon goedkeuring. Het zit hem vaak in kleine dingen. We zijn allemaal op dezelfde weg terug naar huis, zoals ik dat noem. En nogmaals. Of je je daar bewust van bent of niet. Je hoeft het niet eens te geloven. Het is gewoon zo.
Tijd voor een tekening.

Zoals je ziet, valt het soms niet mee op onze weg naar huis.

Goof heeft het er maar moeilijk mee, dat hij onder die steen ligt. Niemand helpt hem en niemand begrijpt hem. Niet zo verwonderlijk, als je bedenkt dat de meeste mensen so wie so geen idee hebben waar ze mee bezig zijn. Zolang de hypotheek en de verzekeringen maar betaalt kunnen worden zal het een ieder een zorg zijn wat een ander doet. Bovendien is Goof, die sukkel onder die steen, geen concurrent. Die doet het zichtbaar lang niet zo goed als zij zelf. Als je vluchtig kijkt is dat ook zo. Maar als je denkt dat je veel opschiet in het leven als je alleen maar bezig bent met carrière maken en geld verdienen, dan zit je oppervlakkig wel goed, maar uiteindelijk ben je er weinig mee opgeschoten. Nou ik het toch over verzekeringen en de daarbij horende maatschappijen heb. Wat denk je hoe al die mensen die zich hun hele leven kapot gewerkt hebben voor hun pensioen, zich voelen, nu meer en meer blijkt dat hun geld aan verkeerde beleggingen en bonussen is opgegaan. Zo erg dat er nu al pensioenfondsen zijn die lagere uitkeringen betalen? Moet je eens horen hoe de mensen tekeer gaan die hun aandelen in SNS fondsen belegd hebben, nu blijkt dat ze naar hun geld kunnen fluiten. Op zich niet leuk natuurlijk, maar bij mij moet je niet zijn voor medelijden. Dat had ook bijna niemand toen ik mijn huis moest verkopen en er zoveel minder voor kreeg, dan het een jaar eerder nog waard was, dat ik er niet eens al mijn schulden mee kon afbetalen. Nee, dan kreeg ik alleen maar het advies er iets aan te doen. Dus dat zeg ik dan nu ook tegen de beleggers en gepensioneerden die door de tijd en de recessie zijn ingehaald en bedrogen zijn uitgekomen. Dan had je er maar wat aan moeten doen. En dat is de grap, want er valt niets tegen te doen. Vorig jaar dachten heel veel mensen stiekem toch wel dat de Maya's gelijk hadden en dat de wereld zou vergaan. De wereld is niet vergaan, nee gelukkig niet, maar de Maya's hadden het wel degelijk goed gezien, alleen het gros van de mensen heeft het niet begrepen en niet naar die mensen geluisterd die het weten konden en dat zijn de nazaten van de oude Maya's. Het internet staat vol met filmpjes waarin uitgelegd wordt dat niet de wereld vergaat, dus de aarde. Welnee, integendeel. Moeder aarde draait rustig door. al is het in een wat sneller tempo. Het is de wereld zoals we die kennen, die wereld houdt op te bestaan. Met andere woorden, de beschaving en de daarbij horende maatschappij verandert. We zitten midden in de overgang naar een andere wereld. Hoe die er precies uit gaat zien is moeilijk te zeggen. Ik heb er zelf op bescheiden schaal al wel wat van gezien, maar ik ken mensen die er al regelmatig naar toe gaan. Het is een wereld met een hoger trillingsgetal. Daar heb je het pad van licht weer. Dat is het pad naar dat hogere trillingsgetal. Vandaar dat die hogere sfeer in mijn tekening wat dunner en fragieler is getekend. Het is een wereld die je alleen kunt zien als jouw eigen trillingsgetal hoog genoeg is. En ook nu geldt weer dat, ook diegenen die er niet in geloven, er wel degelijk naar toe kunnen. Want we zijn zo goed als klaar hier op aarde met de derde dimensie. Ook al zou je zeggen dat het behoorlijk ruimtelijk is, 3D, maar in vergelijking met de vijfde dimensie is het hier zo plat als een dubbeltje. Dan krijg je opmerkingen als, 'daar moet je wat aan doen Dirk', als ik even niet meer wist wat ik er op dat moment aan moest doen. Ik neem trouwens niemand wat kwalijk, want wat je niet weet, kun je ook niet doen en/of zeggen. Het leven in de 3 D wereld heb ik zelf als volgt ervaren. Ik heb een tijdje met symbolen gewerkt. Heel simpel eigenlijk. Dan tekende ik op een correspondentie kaart een staaf, zoals in de Tarot met staven, bokalen, zwaarden en pentagrammen gewerkt wordt. Of een cirkel als de zon en met een punt in het midden die de aarde voorstelt en de cirkel die het Al is. En ga zo maar door. Zo probeerde ik alle getallen tussen 0 en 9 in symboolvorm te tekenen. De 1 was een staaf, de twee, was twee staven. 3 was een driehoek met de punt omhoog of met de punt naar beneden, de 4 als vierkant of rechthoek, de 5 als pentagram en de 6 als twee driehoeken in elkaar geschoven, een met de punt naar beneden en een met de punt naar boven. Hieronder heb ik een vel met snelle krabbels van het pentagram en ook een rij met de zeshoek.

Oefenvel met symbolen. In dit geval het pentagram en de zeshoek en beide symbolen in een cirkel.

Ik weet niet of het te lezen is, maar onder de tweede rij pentagrammen schreef ik: 'Het voelt alsof ik 'de mens' teken. De mens in zijn/haar naakte waarheid." En toen begreep ik waar het pentagram symbool voor staat. In ieder geval voor mij. Nog een tekening.

Het pentagram met cijfers en pijlen om de richting aan te geven.

Het pentagram staat voor de reis die de mens maakt van het Licht terug naar het Licht. Voor sommigen is dat de zonde val, en we zouden gedwongen zijn om dit te doen, maar volgens mij is dat absoluut niet het geval. We zijn volledig vrijwillig deze reis van en naar het licht aangegaan. Als mens, die als onderdeel van de ziel waar we bij horen, ervaringen op zouden doen voor onze ziel. Welnu, dat mag je in sommige gevallen ook een reis door het tranendal noemen, want leuk is het vaak allerminst. Maar het is voor een goed doel. het pentagram is een vijfpuntige ster en je kunt hem tekenen zonder je pen van het papier af te halen. Het is als het ware een lijn. Zoals onze levens hier op aarde ook alles bij elkaar een lijn is. De 5 is het getal van 'beweging'. Dus onze hele levenscyclus is een grote beweging. Stel je voor dat de bovenste punt het licht is waar vandaan we begonnen zijn. Wat volgt is een afdalen in de diepe grauwe fysieke werelden. Daar waar we vanuit beperking onze ervaringen op gaan doen. Daar boven vlak bij punt 1 zijn we nog redelijk vrij in ons Zijn. Maar hoe verder we naar beneden gaan, des te strakker wordt het keurslijf waar we in gevangen komen te zitten. Het geeft ons de mogelijkheid om van de uitersten te leren. Want de derde dimensie die we hier op aarde gewend geweest zijn, is er een van polen. De noordpool en de zuidpool zijn twee tegengestelde polen. Daar kunnen we flauwe grapjes over maken, maar dat moet je zelf maar weten. Ik noem nog maar een paar tegenpolen op; zoals zwart en wit. Lang en kort, dik en dun, rijk en arm, macht en onmacht, ziek en gezond. Bedenk zelf maar hoeveel tegenpolen er zijn. Het was Boeddha die begreep hoe je hier mee om moest gaan toen hij zei dat je de weg van het midden moest bewandelen. Ik zeg het in mijn woorden, het kan best zijn dat de officiële tekst heel anders is. Het gaat er om dat we van de uitersten, de tegenpolen, moeten leren en door te ervaren hoe rijk voelt en daarna ook hoe het voelt om arm te zijn, ga je in het midden door het leven, zonder zorgen van rijk te zijn of arm te zijn. Dan 'weet' je wat het is en hoef je het niet meer te ervaren. Zo gaat dat met alle polariteiten. Dat is ook exact de reden waarom we naar de aarde zijn gekomen om in de derde dimensie deze ervaringen op te doen. Dat kan namelijk niet in de vijfde dimensie en hoger. Daarom is de ene mens in dit leven succesvol, rijk en invloedrijk en de ander juist niet. We zijn allemaal heel hard bezig om onze ervaringen voor onze ziel op te doen. En verreweg de meesten van ons zijn daarmee klaar en gaan mee omhoog in trillingsgetal naar die mooie andere aarde. Het is gewoon hier op of misschien wel in de aarde. Toen begreep ik ook waarom ik de volgende tekening gemaakt heb.

Getekend op 9 februari 2009 na mijn eerste contact met Koning Elf.

Ik vond het een mooie tekening en in feite is hij nog niet af, maar voorlopig laat ik hem zo, want ik begreep ineens dat deze tekening symbool staat voor leven binnen de aarde. Ook op internet kun je verslagen vinden van mensen die beweren door stom toeval in de binnenaarde terechtgekomen te zijn. Het is het enige boek van Jules Verne dat nog niet is uit gekomen. "De reis naar het binnenste van de aarde". En voor diegenen die geïnteresseerd zijn. In juli van dit jaar gaat een expeditie op zoek naar een van de ingangen naar die binnenaarde. Ik zou best mee willen, maar de club is al vol, bovendien vind ik het wel een beetje koud, daar waar ze gaan zoeken. Als je eenmaal binnen bent gaat er letterlijk en figuurlijk een wereld voor je open. Misschien schrijf ik er later nog wel wat over, als ik er iets meer van weet. 

Weer terug naar het pentagram. We dalen van punt een af naar punt twee, dan hebben we al een heleboel ervaring opgedaan die niet allemaal even leuk geweest zullen zijn. Dan klimmen we weer omhoog en gaan naar punt 3. Van twee naar 3 is een lange worsteling waar we de verdichtte materie, waar we diep in geworteld geweest zijn, weer los leren laten. Ook dat gaat met vallen en opstaan. Dan breekt er een redelijk vlakke lijn aan van punt 3 naar punt 4, waar we de mogelijkheid hebben om vele ervaringen letterlijk en figuurlijk te gelde te maken, ons echt eigen te maken. Het bewustzijn vergroten en ons trillingsgetal verhogen. Dit is ook de lijn waarop de meeste mensen weten dat je geen medemensen moet doden en dat je niet moet stelen en ga maar door. Bedenk zelf maar meer mogelijkheden, misschien wel die mogelijkheden waar je nu in dit leven mee bezig bent. 

Dan komt er weer een lastig punt en dat is de reis terug naar beneden, waar we nog even geconfronteerd worden met de duistere kanten van het leven hier op aarde. Want als je van punt 4 weer terug moet naar punt 5, ga je geen echte lekkere tijd tegemoet. Zelf ervaar ik de afgelopen jaren, waarin ik alles ben kwijtgeraakt, vrijwillig en gedwongen, als het stuk leven van punt 4 naar punt 5. Ik heb daar ervaren wat voor mij belangrijk is en was en heb er van geleerd. Je ziet het leven dan zoals het is en waar het voor is. Dan ga je weer naar boven en dat is nu dus bij mij duidelijk het geval. Want van punt 5 ga je weer terug naar punt 1, daar heb ik een 6 tussen haakjes bij gezet, want dan heb je de hele cyclus doorlopen en ben je weer een heel mens geworden. Want 6 is 'De Mens' met als symbool de zes puntige ster, gevormd door twee driehoeken die in elkaar geschoven zijn. De driehoek met de punt naar boven is de man en de driehoek met de punt naar beneden is de vrouw. Samen in elkaar geschoven is dat de 'heel' geworden mens. Als je alles gedaan hebt wat je moest doen en wat je wilde doen, dan ben je de 'wereld meester' en dat is dus de tekening van dat vreemde mens op de aarde aan het eind van blog 5.

Nu zijn we aan het eind van de zesde steen gekomen en met de openingstekening van dit blog bedoel ik eigenlijk dat het geen kwaad kan om eens heel anders naar het leven te kijken dan je gewend was te doen.

Vissende kikker. Een hele tijd geleden getekend om als kleurplaat te dienen.

Heb jij wel eens een kikker zien vissen? Ik nog nooit.

Tot de zevende steen, Groet Dirk